Voor mensen die het nog niet weten of gemist hebben maar we zijn zeer actief op Facebook en Twitter. Het gevolg is dat je terecht komt in een molen van tweets en twitter followers die de uiteenlopende producten aanbieden van sprookjesboeken tot champagnehuizen; Pro life campaigners tot easy life coaches, hoe je je bedrijf kan laten groeien tot aartsbisschop Eyck die God voor iedereen in de aanbieding heeft. In het team dat MCU nu vormt proberen we dit medium op te rekken tot een poging mensen te bereiken zonder daarvoor iets terug te verlangen, puur communiceren. Ed, is onze man die de moderne media bestiert, we voeden elkaar als wilde paarden die door een storm trekken. We hebben hetzelfde temperament om de strijd aan te gaan of de wind nu tegen ons inblaast of in de rug waait, we trekken voorwaarts. Dus volg ons ook via twitter en facebook. Het Vaticaan heeft zich ook al gemeld aan de jachtige Twitter poorten van MCU, we hebben Il papa laten weten dat we Petrus hebben weggestuurd, de man mag ook eens iets anders gaan doen, beroepsdeformatie is voor niemand goed. Ook Il Papa hoeft niet altijd dat malle puntmutsje te dragen, met al dat goud. De goudprijs blijft maar stijgen, de morele autoriteit is echter tot een dieptepunt gedaald. De Vaticaan koers heeft die zijn bodem al bereikt? We willen niet vervallen in Vaticanisme (is een morbide vorm van vaginisme; wanneer je ergens graag naar toe wilt en je komt er niet binnen) hoewel het rijk van Christus niet meer in Rome zetelt. We twitteren of via dit blog houden we contact, we proberen niemand te vergeten, we komen in beweging wanneer de tijd ervoor is aangebroken. Watch us, touch us, tweet us, dream us, see you!
“Het gesprek” op de camping.
Verleden week een paar dagen naar Duitsland geweest, na enige omzwervingen kwam ik uit in het werkelijk schitterende zwarte woud waar het zeker goed toeven is. De camping was vol maar omdat ik een klein trekkerstentje had mocht ik deze neerzetten op een open plek tussen de vaste caravans, geweldig wat een gastvrijheid kennen deze mensen. Zoals dat gaat op een camping kom je snel in contact met je omgeving, zo ook met een ouder Duits echtpaar in de caravan net achter mij. Na wat eerste gesprekjes nodigde de oudjes mij uit om wat bij hen te komen drinken, het was reuze gezellig en we hadden het over koetjes en kalfjes. Hoe het kwam weet ik niet maar ineens hadden we het over “de kerk”. Ik vertelde wat Anita in het verleden had meegemaakt en haar was overkomen, de reactie bij de vrouw was enorm, haar ogen gingen wijd open, ze sloeg haar hand voor de mond. Met een brok in haar keel en tranen in haar ogen deed ze haar eigen verhaal, zo maar rolde de ellende eruit ze had vroeger bij de nonnen op school gezeten enfin…Plots greep haar man in, hij had het verhaal van zijn vrouw aangehoord en begon aan zijn nuance, zijn waarheid.
“ Ik ben uit 1933” zei de man “ Vroeger was de vader de geestelijke de leraar(es) de baas, je haalde het niet in je hoofd om tegen te spreken”. De opvoeding die hij genoten had vond hij zo slecht nog niet “ kijk eens naar de huidige jeugd, ongedisciplineerd, ze spuiten met verf op muren en maken dingen kapot” , dat kwam in zijn tijd niet voor zei hij in stellige overtuiging.
Ik dacht aan de nacht van 9 op 10 november 1938, hij moest toen 5 jaar oud zijn geweest, de nazi’s hielden toen hun eerst pogrom tegen de in Duitsand wonende Joden, deze nacht wordt ook wel de kristallnacht genoemd omdat al het glas kapot werd geslagen er vielen 91 doden en een veelvoud aan gewonden. Er werden bovendien rare tekens op ramen en muren geklad.
Willem Bosch