Morgen is de hoorzitting Tweede kamer Deetman rapport. Mea Culpa is er aanwezig, net voor aartsbisschop Wim Eijck zijn misdaden tegen de menselijkheid gaat uitleggen onder het genot van een heerlijk bakkie. Wij zullen hem ergens tegenkomen in de vertrekken van de Tweede kamer. Het wordt tijd dat de bisschop eens stevig met de neus op de feiten wordt geduwd, hij kan alleen bij ons positief respons krijgen als die aan de kamer vraagt een nieuw onderzoek te starten, het liefst een mondiaal onderzoek naar het systematische misbruik patroon in pastorale verhoudingen en katholieke instellingen. Misdaden tegen de menselijkheid wordt hem en zijn baas verweten, niets meer, en niets minder.
Dan het Deetman rapport; een cijfer? Nee, geen cijfer, er staan al genoeg onpersoonlijke getallen in en statistische vergelijkingen waar de honden geen brood van lusten, het is beter je voordeel mee te doen, dan het te veronachtzamen want, nogmaals aan de archivarissen ligt het niet. Wij willen dan ook een groot compliment maken aan de archivarissen van de Cie Deetman die de documenten in het juiste licht houden.
Een voorbeeld staat op pagina 777 deel 1
De spreekkamers, de klassen, werkplaatsen en alle vertrekken die toegankelijk zijn voor leerlingen moeten voorzien zijn van deuren met doorzichtige ruiten, zodat buiten te zien is wat binnen gebeurt.
Nu hebben we het niet over de vijftiger jaren of zestiger jaren van de vorige eeuw waarin zich de meeste gevallen van misbruik hebben afgespeeld, maar let wel: 1913
Seksueel misbruik is onderzocht in opdracht van de kerk vanaf 1945. Toch maakt dit voorbeeld duidelijk dat de kerk dit probleem al veel langer met zich meetorst. Wederom dekt de kerk haar positie in door Deetman dit probleem in een tijdsbestek van enkele decennia uit te spreken. De 10.000 tot 20.000 geschatte misbruik slachtoffers zijn ongekend maar ook onbekend, uiteindelijk een misdaad tegen de menselijkheid.
Mea Culpa heeft vanaf het begin fel geageerd tegen uitsluiting van duizenden mensen die fysiek geweld en psychisch lijden aan den lijven hebben ondervonden in katholieke instellingen. De reden: het beperken van de imago schade, zoals aartsbisschop Wim Eijck in de Telegraaf van 17 December 2011 verklaart:
‘We hebben er wel over gepraat of we dat ook in het onderzoek van Deetman moesten meenemen, maar we hebben ons beperkt tot het seksuele misbruik. Dat is al schokkend genoeg gebleken’.
Isolatie, opsluiting, vernederingen, de afbraak van de eigen persoonlijkheid als doel om je te onderwerpen aan deze machtsorde / hiërarchie hoefde in deze het verband tussen macht / geweld en seksualiteit niet aangetoond te worden. Het causale verband naar de achtergrond, en een incidenteel ‘lekkend dak’ analyse, onderzoek naar de rotte appels, naar de voorgrond. De mand kan zo verschoond blijven van aantijgingen tegen RKK instellingen dit probleem nooit te kunnen / willen oplossen, noch voor, noch na het Deetman rapport. Het bespaart de kerk aan miljoenen schadeclaims als er geen grondig, volledig onderzoek komt.
Ondanks de veelheid aan informatie staan er onjuiste conclusies en verdwijnen sommige beweringen in het zand van de vele ‘bovennatuurlijke kastelen’, de ordes en congregaties. Veelzeggend is de Heer Deetman in zijn voorwoord:
“Elk verhaal is schrijnend. Achter elk verhaal staat een slachtoffer”
Wij zouden daar graag aan toevoegen: “naast elk slachtoffer staat een dader, uit de katholieke kerk”.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uQ7yf8Jvay4&feature=relatedInsert video URL or ID here[/youtube]
| Tijdens bijna dagelijkse contacten met slachtofferorganisaties in België, Duitsland en Oostenrijk kwam ik tot de vaststelling dat vanuit de congregaties (en zelfs vanuit sommige bisdommen) tot op heden eenzelfde systeem wordt gebruikt in de onderhandelingen met slachtoffers over financiële compensatie. Het principe is eenvoudig:- Zoek de zwakkeren en biedt hen zo weinig mogelijk. Ze praten met de financieel en sociaal zwakste slachtoffers, zwaaien met een paar 100 eurobiljetten, een bedrag dat deze zwaarst getroffen groep nog nooit cash bij elkaar gezien heeft en verkleinen zo in eerste instantie de massa die voor een rechtmatige schadevergoeding in aanmerking komt. – Stel de middenmoot tevreden. Nadat de zwakkeren het armetierige aanbod van de congregatie of het bisdom hebben aanvaard, proberen ze de groep nog te verkleinen door iets hogere bedragen ( 5.000 tot 10.000 euro) uit te betalen aan slachtoffers die mondiger zijn en zich goed hebben voorbereid, dossier bij de hand. – Isoleer de hardliners: zorg ervoor dat deze groep het gevoel krijgt dat hun eisen onaanvaardbaar zijn, houd deze groep slachtoffers zo lang mogelijk aan het lijntje en verbreek desnoods alle contact. Maak van hen parasieten, mensen die nooit tevreden zullen zijn en geef hen het gevoel dat ze paria’s, outcasts, hopeloze gevallen zijn die nooit in aanmerking zullen komen voor welke schadevergoeding dan ook, tenzij ze toegeven en aanvaarden wat de kerk of welke commissie ook vindt dat hun leed waard is. Een uitgebreide reportage over het systeem, met getuigen, is in Duitsland in de maak. Roel Verschueren |
Tijdens bijna dagelijkse contacten met slachtofferorganisaties in België, Duitsland en Oostenrijk kwam ik tot de vaststelling dat vanuit de congregaties (en zelfs vanuit sommige bisdommen) tot op heden eenzelfde systeem wordt gebruikt in de onderhandelingen met slachtoffers over financiële compensatie. Het principe is eenvoudig:
– Zoek de zwakkeren en biedt hen zo weinig mogelijk. Ze praten met de financieel en sociaal zwakste slachtoffers, zwaaien met een paar 100 eurobiljetten, een bedrag dat deze zwaarst getroffen groep nog nooit cash bij elkaar gezien heeft en verkleinen zo in eerste instantie de massa die voor een rechtmatige schadevergoeding in aanmerking komt.
– Stel de middenmoot tevreden. Nadat de zwakkeren het armetierige aanbod van de congregatie of het bisdom hebben aanvaard, proberen ze de groep nog te verkleinen door iets hogere bedragen ( 5.000 tot 10.000 euro) uit te betalen aan slachtoffers die mondiger zijn en zich goed hebben voorbereid, dossier bij de hand.
– Isoleer de hardliners: zorg ervoor dat deze groep het gevoel krijgt dat hun eisen onaanvaardbaar zijn, houd deze groep slachtoffers zo lang mogelijk aan het lijntje en verbreek desnoods alle contact. Maak van hen parasieten, mensen die nooit tevreden zullen zijn en geef hen het gevoel dat ze paria’s, outcasts, hopeloze gevallen zijn die nooit in aanmerking zullen komen voor welke schadevergoeding dan ook, tenzij ze toegeven en aanvaarden wat de kerk of welke commissie ook vindt dat hun leed waard is. Een uitgebreide reportage over het systeem, met getuigen, is in Duitsland in de maak.
Heer Roel Veerschueren, ik ben het HELEMAAL met u eens en u heeft een en ander
zeer goed verwoord.
Ikzelf was al zeer verbaasd dat de “Lindenbergh kompensatie voorstellen” zo
onvoorstelbaar gelaten werden “geaccepteerd” door de slachtoffers.
Totaal geen reaktie, alsof men echt iets bereikt had.
Lindenbergh had (hoe is het mogelijk, heeft zijn commissie destijds al
“voorgecategorieseerd” ?) de schade voor de Kerk al ingeschat op ca. 5 miljoen euro.
Eind van het liedje is dus weer dat de R.K.K. NIET wordt gestraft voor hun smerige
praktijken.
ZE LACHEN ZICH NU AL TOTAAL ROT.
En ze zullen dit andermaal doen, al gierend van het lachen over de grond, met of zonder pij of priestergewaad, en bij voorkeur met een leuk naakt jongetje of
meisje in hun armen.
Ben Jaspers
Bert, heb je het volgende egzien – op de site van KLOKK? ‘Zoals wellicht al bij iedereen bekend is is 1 mediatie traject inmiddels afgerond, namelijk de Groep Jongens van Don Rua samen met de Salesianen.
Ook andere groepen zijn inmiddels een dergelijk traject gestart.
Bij één van de aangesloten groepen is er sprake van een doorbraak !
Niet alleen het seksueel misbruik is daar erkend maar tevens is er erkenning verkregen voor mishandeling !’
Dat mag een zeer belangrijke ontwikkeling worden genoemd die ook door andere groepen en ook door ordes, congregaties en bisdommen overgenomen zou moeten worden. .
ADVIES KLOKK ….. DOEN !