Een waar spookbeeld doemt op uit de katholieke loopgraven van de vorige eeuw, allen kunnen terecht in het demerietenhuis. De kerk heeft inmiddels haar eigen graf gegraven, en nu is het aan iedereen die zijn ziel verkwanseld heeft of de mensen die dit geloof behoorden te vertegenwoordigen, niet langer hoeven te wachten op bevrijding, noch verjaring. Justitie doet niks, de politiek liet even bij monde van vice-premier Verhagen zijn christelijke tandjes zien, en alles gaat zijn oude gangetje. Who cares?
In deze ‘wat is er aan de hand’ gaan we in op sommige resultaten van het Cie Deetman rapport. Die stomme journalisten stellen toch altijd dezelfde vragen of we spijt hebben, concentreer je broeder Cees van Dam van de KNR, buig met je hoofd maar niet met je hart, want onze lieve heer heeft je uitverkoren.
Mijn persoonlijke interesse laat ik een grotere rol in spelen waar het de salesianen betreft, de franciscanen, en de franciscanessen. Respectievelijk te Lauradorp (Waubach waar ik vandaan kom), Bleijerheide waar ik drie jaar verbleef, als Bunde, Overbunde om aan te sterken in het jaar 1960 bij ‘the killing nurses of faith’, de franciscanessen die niet schroomden om je een nacht vast te binden in een babybedje, in een pikdonkere kamer waar de deuren, ramen alles gesloten werd.
Maar eerst Lauradorp. Een wijk gebouwd door de mijn Laura, zaten veel mijnwerkers met grote gezinnen waar de kinderen zowat uit de deurkieren en ramen van het huis puilden. Ik kan me herinneren als ik Lauradorp binnenliep, ik woonde nog geen tweehonderd meter verwijderd in een voor die tijd typische nieuwbouwwijk van de opkomende middenklasse, speelden alle kinderen in de straat, schoven heen en weer op de stoep met veel geschreeuw en schalde muziek van Elvis uit de radio.
Ik had echter het idee dat deze mijnwerkerskinderen lang niet zo volgzaam waren als wij, ‘goed’ (netjes) katholiek opgevoedde middle class kids. De ‘working class kids’ waren lekker brutaal en riepen schuine dingen tegen elkaar waar Deetman en kardinaal Eijk hun empathisch vermogen zouden kwijt raken.
In Lauradorp bevond zich het Oratorium geleid door de salesianen van katholieke maffioso Don Bosco, ik heb er zelf nog een clipje in 2005 opgenomen (Lynch mob), met aan het hoofd onze godsdienstleraar: de salesiaanse pater Decae. Er is zelf nog een straat naar hem genoemd. Het oratorium bood onderdak aan een notoire pedofiel. Pater Decae begeleidde hem blijkbaar in de hoop dat de man zou genezen.
Volgens Deetman is er een melding van seksueel misbruik over deze oudste salesiaanse nederzetting in Lauradorp. Ik heb de kwestie vorig jaar bij wat dorpsgenoten aangekaart maar men durfde niet, bang voor nog meer roddels in het dorp.
Wat van belang is in het wetenschappelijk onderzoek van Deetman, dat gemeld wordt dat het oratorium / jeugdwerk niet goed functioneerde. Er gingen ook geruchten dat de salesianen de huisvrouwen van de mijnwerkers bezochten wannneer de mannen in de koel hun longen volzuigden met stof, vergrepen salesianen zich aan de moederfabrieken, de gehoorzame, immer ondergeschikte vrouw. Er lopen vast en zeker nog wat salesiaanse kinderen rond zonder te weten dat hun zwarte koel papa helemaal niet de vader is, maar afstammeling zijn van rondtrekkende Don Bosco adepten. Toen ik met een paar vrienden, mijn zus Marie-Therese een ‘disco avond wilde oprichten in het oratorium hapte pater Decae meteen toe. Het teruglopen van de bezoekers en geld in het laatje bij de dansavonden ‘non-stop-pop’, zo heette onze ‘dance events’, zou meer dan welkom zijn.
Al snel konden wij het werk niet meer aan, veel jeugd bezocht het oratorium, veilig uitgaan bij de pater heette het toen, terwijl pedo Teun er gewoon rondliep te ‘surveilleren’. De bar ging al snel naar de paters salesianen, en het ‘jeugdwerk’ heeft decennia lang gedraaid met tonnen winst. Ik wil aangeven waar het smartengeld van wordt betaald: van onze dance events non-stop-pop?