Gisteren in de Limburger een artikel over deken Schreurs met wie wij om de tafel zaten rond ontwerp kunstwerk/ beeld de ‘weg naar verzoening’, van Pierre Habets.
Het waren zeer aangename gesprekken met Schreurs bij wie geen vooroordelen ingekaderd zaten in het denken of bij wie je het gevoel had dat een gesprek ingeklemd zat tussen de wereld van de kerk en de wereld van een recalcitrante pop (against pope) muzikant.
Beide stonden open en gingen een ontspannen gesprek aan. Pierre Habets zat erbij en liet ons praten. Duidelijk was dat Schreurs het seksueel geweld in de kerk niet zag zitten en stelling nam tegen iedere vorm van misbruik. We zijn blij dat we samen een weg naar verzoening zijn ingeslagen, niet alles en iedereen bij de kerk is fout of pedofiel. Je hoeft ook niet dwangmatig vijandig te blijven, zie de strijd in de mens om naar betere horizonnen te reiken, wie kan zonder troost, die zegt het maar…..ik in ieder geval niet!
We zijn nog steeds teleurgesteld in de traagheid en incidentele, flodder aanpak wat betreft het dossier seksueel geweld. Veel archieven bleven dicht vandaar ons streven om een artikel 12 procedure toegezegd in de Tweede kamer, en nogmaals herhaald door voormalig minister Ard van der Steur tegenover MCU in 2016, zich in te spannen voor deze A 12 weg wordt categorisch geweigerd door OvJ / politie te Heerlen. De waarheid rond het internaat Bleijerheide kan blijkbaar geen daglicht verdragen, hiermee werkt OM doelbewust mee aan het het verdoezelen van, weliswaar verjaarde strafbare feiten, doch hun rol zal worden blootgelegd. We zijn de beroerdste niet maar ‘de weg naar verzoening’ kan alleen plaatsvinden als de waarheid geen geweld wordt aangedaan.
Het wordt tijd dat we deze weg inslaan en niet wachten tot over tien jaar bij voortschrijdend inzicht onze geschiedenis weer iets heeft weggelaten, misschien wel vergeten, want zwijgen telt dan heel zwaar en ben je….te laat.