twijfel over die zooi op mijn tafel
twijfel, ik zal het opruimen
twijfel over het lot
zal ik bewegen
twijfel over het eten
verpakt in plastic, kraakt het
twijfel, alles is al gekozen
het ijs moet breken
het ijs moet breken
al sta ik er nog zolang op
in de zomer
lentes, weken
het ijs onder mijn voeten laten zweten
daar in het diepe, aan het hoge plafon
vertellen haar ogen vol licht en zwart mededogen
striemen in de avondhemel
als er een antwoord is
geen vragen, edelachtbare
Industrie rond slachtoffers is op gang gekomen. Is er nog ergens kritiek te horen op bisschoppen, Deetman of KNR? Er wordt met geldbedragen gesmeten alsof Sinterklaas een gat in zijn boot heeft geslagen om er nog wat geld uit te laten stomen. De koopmansgeest waart door ‘Hoorzitting’ Tweede kamer afgelopen Woensdag waar iedereen zijn eigen standpunten nog eens mooi mocht herhalen.
7 Ton voor de vrijwilliger bij het nieuwe meldpunt, en 500 miljoen, en ja hoor de expertise zit bij de mannenhulpverlening groep, voor die andere Ton, die mij ooit verbood om over geld te praten.
Zij bepalen blijkbaar, net zoals de kerk, hoe alles geregeld moet worden. Vallen de stukken nu op z’n plek? Vreemd, dat de kritiek zo slap als een vaatdoek door de gangen van de onderzoekscommissies gaan. Zij hebben elkaar gevonden zoals bleek uit de vele hartelijke ontmoetingen tussen KNR en de zelfhulp slachtoffergroepen. KNR zat op de achterste rij om alles goed in de gaten te houden, zij dulden immers geen pottenkijkers, de daders die vrij rondlopen in hun contreien. En jullie dachten dat we allemaal hetzelfde doel hadden????
Gisteren was een historische dag want de scheiding tussen kerk en staat kan niet beter geillustreerd worden dan door het Deetman rapport bespreekbaar te maken in de Tweede kamer. In 2010 gloorde er al een soort ‘tussenland’, een ‘betweenland’ tussen kerk en staat, door het onafhankelijk onderzoek naar alleen seksueel misbruik in de RKK dat opeens bleek te bestaan uit allerlei losse mini staatjes en parochie eilandjes dat zich in profetische zin al eeuwen probeert te ontrekken aan wereldse zaken. Deze keer was het de beurt aan de Tweede kamer om de eindconclusie tegen het licht te houden in deze scheiding van kerk en staat, de staat die de kerk toestaat haar eigen canonieke wetten en regels ten opzichte van de misdaden die het begaat, toe te staan. Scheidingen zijn nooit leuk, en zoals altijd zijn de kinderen de dupe. Zij zijn de kleine offerblokjes waarop de machtsdrang van zowel kerk en staat hun grondvesten bouwen en ze zijn desastreus: 10.000 tot 20.000 kinderen zijn misbruikt, volgens het Deetman rapport, vreemd zo’n getal, laten we het een naam geven…het onbekende kind. Het zwarte gat ‘tussen’ de canonieke ‘lekkende dak’ aanpak van KNR en bisschoppen en aan de andere kant het onafhakelijk protestant Deetman mandaat het fysieke/ psychische geweld niet te onderzoeken, en hiermee vanaf haar start vele mensen botweg uitsloten, vandaag konden de Tweede kamer fracties de nodige achterkamer fricties opvangen van de aanwezige sprekers.
In het prenatale Deetman tijdperk melden zich bij Mea Culpa honderden mensen die het kerkelijk onderzoek niet zagen zitten. Ook waren er mensen die zowel onze oproep volgden om niet mee te doen, maar ook veel mensen wilden hun verhaal kwijt, de psychische nood was groot. Eindelijk mocht het. Het behoeft geen uitleg dat de mensen die niet hebben meegedaan dan meteen ook outlaws zijn, buitenbeentjes of querelanten, als je opkomt voor je recht. Dit was wel echter het geval, en hopelijk heb ik mijn punt gemaakt in de Tweede kamer want wij zullen en willen altijd een ‘verzetsgroep’ blijven; daar in Den Haag kun je het beste de allianties smeden, de fluistercampagnes tussen de ene kerkelijke groep en slachtoffergroep, waarnemen. Mogen we insider als outsider zijn…en blijven?
Terug naar het het Deetman rapport want daar ging het vandaag toch om, ik citeer: ‘de onderzoekscommissie wijst erop, zo schrijft ze op pagina 780, (gaat over internaat Bleijerheide) dat er inmiddels civiele juridische claims tegen de congregatie zijn ingediend. Vreemd, ik ben voorzitter van dit lastige clubje, en indiener van een civiele procedure door mr Pennino maar er is geen enkele claim neergelegd en wachten op toestemming van de rechter dat de voorlopige getuigen verhoren, kunnen beginnen.
Echter er is niets beslist. De vraag is nu gerechtvaardigd als men ook aan de staat een vraag stelt:’ wass haben sie gewusst’? Waarom duurt het zo lang, wil de staat recht wegduwen van deze verjaarde drama’s. Dan kunnen ze een voorlopig getuigenverhoor toestaan want anders gaat het stilzwijgend de rijksarchieven in, en zou het niet veel beter zijn België te volgen, zoals mr Bierenbroodspot aangaf?
Aartsbisschop Wim Eijk zal zijn misdaden tegen de menselijkeid moeten verantwoorden, hij kan zich niet ‘laten’ beroepen op het canoniek recht. Dit is een grove schoffering van de Tweede kamer en de rechtstaat dat hij en zijn huichelbroedertje van Dam hun regels kwamen uitleggen in de kamer. Wim Eijck staat niet met een hoog mutsje op de kansel maar gewoon als staatsburger uit te leggen waar zijn instituut toe in staat is gebleken, ondanks de vele regels, constituties en celibaatsdwang, werden in zijn instituut kinderen geslagen, misbruikt, babys werden onthecht in de vroedvrouwenscholen en ruw afgenomen, verhandelt, moeders tot baarfabrieken opgeblazen, en zij spraken er niet over, 50 jaar niet, 100 jaar niet, en zij wisten het niet!
Als in de Islam, in moskeeën 10.000 tot 20.000 kinderen zouden zijn misbruikt, of dit nu vijf of vijfduizend jaar geleden zou zijn gebeurt, zou het land te klein zijn. Politieke partijen zouden over elkaar heen tuimelen. ‘Laat de vervuiler betalen’ roept meneer van der Steur, en gelijk heeft onze VVD vriend maar dan niet nadat eerst de vervuiler bepaalt. Want zij, de kerk, Eijk denken nog met hun circusnummertje hun amorele apenleer door te kunnen drukken, de Tweede kamer, de samenleving zou hun tot de orde moeten roepen; genoeg onderzocht, nu invallen in de kerkelijke archieven. Te paard!
Over strafvervolging bestond, staat te lezen in het Deetman rapport, hing een grote mate van discretie. Nu, na al deze bevindingen en de nog levende daders die zoals we eergisteren vernamen van minister Opstelten kunnen de plegers niet vervolgd worden, noch haar instituut. Dan heeft Opstelten toch niet goed het Deetman rapport gelezen want het rapport toont aan dat zij daders beschermden en de kinderen aan hun lot overlieten. Hun organisatie, hun goede naam was het allerbelangrijkste…fuck them!
Ik heb dan ook aartsbisschop Wim Eik het handje geschud, en hij riep enthousiast: ‘meneer Smeets’! ‘Meneer Eijk wat vindt u ervan dat u de baas bent van een criminele organisatie die misdaden tegen de menselijkheid heeft gepleegd’, riep ik. De fotografen klikten en Wim dook weg.
Dan valt wederom het vluchtgedrag op van de bisschoppen wanneer zij in hun gespreksnotitie aan de kamer via de Cie Deetman heeft gesignaleerd dat er in de Nederlandse kerkprovincie een gefragmenteerde bestuurscultuur was, zeker in het verleden, wordt er rap aan toegevoegd, waardoor informatie over daders van seksueel misbruik van minderjarigen weinig of niet onderling werd uitgewisseld tussen de bisdommen, ordes en congregaties.
Hoe krijgen ze het klaar, weer schuiven ze het van hun bord, en wij vragen de bisschoppen, knr met klem dit ‘ich bin unschuldig’ gedrag, ja je gaat er Duits van praten, mee op te houden.
Einde brief gespreksnotitie Eijk, van Dam, ‘Wij zijn van harte bereid de bestrijding van het seksueel misbruik de helpende hand te bieden aan andere sectoren en organisaties in de maatschappij. Kan de aartsbisschop meegedeeld worden dat hij net als de kapitein van de Costa Concordia terug aan boord moet, gaat u onmiddelijk terug lul, dit gesprek wordt opgenomen, maak schoon schip in uw eigen organisaties want er worden nog steeds daders beschermt. Huichelachtige verwijzingenen naar misbruik dat immers overal voorkomt, is wederom het afschuiven van verantwoordelijkheid; een stevig mea culpa…maxima, grote schuld, is the answer. Zij zouden zich moeten realiseren dat we in een rechtstaat leven, en steeds minder mensen in de kerkstraat.
Mea Culpa aangeslotenen willen geen secundaire victimisatie door al te veel RKK bemoeienis, eisen een Europees onderzoek naar de misbruik methode RKK, het in acht nemen van de rechten van het (onbekende) kind.
Nu even pauze dames en heren: het voelt of je na twee jaar voor een ravijn tot stilstand komt, snel het uitzicht bewondert, en daarna de keuze hebt of om naar huis te gaan of je naar beneden te storten net zoals in dat liedje: tell Laura I love her‘, alleen wij hebben niets te vertellen! Maar zwijgen doen wij niet. Namens Anita, Willem, Corrie, Leo, Peter, Ed, André, Ad, Frank, Erwin, Rik, Linda, Ellen-leen, Ruud, Barbara D, Barbara B, Lieve, Hans, Ben, aan allen en het onbekende kind dat nooit meer in een zwart gat hoeft te zien.
Morgen is de hoorzitting Tweede kamer Deetman rapport. Mea Culpa is er aanwezig, net voor aartsbisschop Wim Eijck zijn misdaden tegen de menselijkheid gaat uitleggen onder het genot van een heerlijk bakkie. Wij zullen hem ergens tegenkomen in de vertrekken van de Tweede kamer. Het wordt tijd dat de bisschop eens stevig met de neus op de feiten wordt geduwd, hij kan alleen bij ons positief respons krijgen als die aan de kamer vraagt een nieuw onderzoek te starten, het liefst een mondiaal onderzoek naar het systematische misbruik patroon in pastorale verhoudingen en katholieke instellingen. Misdaden tegen de menselijkheid wordt hem en zijn baas verweten, niets meer, en niets minder.
Dan het Deetman rapport; een cijfer? Nee, geen cijfer, er staan al genoeg onpersoonlijke getallen in en statistische vergelijkingen waar de honden geen brood van lusten, het is beter je voordeel mee te doen, dan het te veronachtzamen want, nogmaals aan de archivarissen ligt het niet. Wij willen dan ook een groot compliment maken aan de archivarissen van de Cie Deetman die de documenten in het juiste licht houden.
Een voorbeeld staat op pagina 777 deel 1
De spreekkamers, de klassen, werkplaatsen en alle vertrekken die toegankelijk zijn voor leerlingen moeten voorzien zijn van deuren met doorzichtige ruiten, zodat buiten te zien is wat binnen gebeurt.
Nu hebben we het niet over de vijftiger jaren of zestiger jaren van de vorige eeuw waarin zich de meeste gevallen van misbruik hebben afgespeeld, maar let wel: 1913
Seksueel misbruik is onderzocht in opdracht van de kerk vanaf 1945. Toch maakt dit voorbeeld duidelijk dat de kerk dit probleem al veel langer met zich meetorst. Wederom dekt de kerk haar positie in door Deetman dit probleem in een tijdsbestek van enkele decennia uit te spreken. De 10.000 tot 20.000 geschatte misbruik slachtoffers zijn ongekend maar ook onbekend, uiteindelijk een misdaad tegen de menselijkheid.
Mea Culpa heeft vanaf het begin fel geageerd tegen uitsluiting van duizenden mensen die fysiek geweld en psychisch lijden aan den lijven hebben ondervonden in katholieke instellingen. De reden: het beperken van de imago schade, zoals aartsbisschop Wim Eijck in de Telegraaf van 17 December 2011 verklaart:
‘We hebben er wel over gepraat of we dat ook in het onderzoek van Deetman moesten meenemen, maar we hebben ons beperkt tot het seksuele misbruik. Dat is al schokkend genoeg gebleken’.
Isolatie, opsluiting, vernederingen, de afbraak van de eigen persoonlijkheid als doel om je te onderwerpen aan deze machtsorde / hiërarchie hoefde in deze het verband tussen macht / geweld en seksualiteit niet aangetoond te worden. Het causale verband naar de achtergrond, en een incidenteel ‘lekkend dak’ analyse, onderzoek naar de rotte appels, naar de voorgrond. De mand kan zo verschoond blijven van aantijgingen tegen RKK instellingen dit probleem nooit te kunnen / willen oplossen, noch voor, noch na het Deetman rapport. Het bespaart de kerk aan miljoenen schadeclaims als er geen grondig, volledig onderzoek komt.
Ondanks de veelheid aan informatie staan er onjuiste conclusies en verdwijnen sommige beweringen in het zand van de vele ‘bovennatuurlijke kastelen’, de ordes en congregaties. Veelzeggend is de Heer Deetman in zijn voorwoord:
“Elk verhaal is schrijnend. Achter elk verhaal staat een slachtoffer”
Wij zouden daar graag aan toevoegen: “naast elk slachtoffer staat een dader, uit de katholieke kerk”.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=uQ7yf8Jvay4&feature=relatedInsert video URL or ID here[/youtube]
| Tijdens bijna dagelijkse contacten met slachtofferorganisaties in België, Duitsland en Oostenrijk kwam ik tot de vaststelling dat vanuit de congregaties (en zelfs vanuit sommige bisdommen) tot op heden eenzelfde systeem wordt gebruikt in de onderhandelingen met slachtoffers over financiële compensatie. Het principe is eenvoudig:- Zoek de zwakkeren en biedt hen zo weinig mogelijk. Ze praten met de financieel en sociaal zwakste slachtoffers, zwaaien met een paar 100 eurobiljetten, een bedrag dat deze zwaarst getroffen groep nog nooit cash bij elkaar gezien heeft en verkleinen zo in eerste instantie de massa die voor een rechtmatige schadevergoeding in aanmerking komt. – Stel de middenmoot tevreden. Nadat de zwakkeren het armetierige aanbod van de congregatie of het bisdom hebben aanvaard, proberen ze de groep nog te verkleinen door iets hogere bedragen ( 5.000 tot 10.000 euro) uit te betalen aan slachtoffers die mondiger zijn en zich goed hebben voorbereid, dossier bij de hand. – Isoleer de hardliners: zorg ervoor dat deze groep het gevoel krijgt dat hun eisen onaanvaardbaar zijn, houd deze groep slachtoffers zo lang mogelijk aan het lijntje en verbreek desnoods alle contact. Maak van hen parasieten, mensen die nooit tevreden zullen zijn en geef hen het gevoel dat ze paria’s, outcasts, hopeloze gevallen zijn die nooit in aanmerking zullen komen voor welke schadevergoeding dan ook, tenzij ze toegeven en aanvaarden wat de kerk of welke commissie ook vindt dat hun leed waard is. Een uitgebreide reportage over het systeem, met getuigen, is in Duitsland in de maak. Roel Verschueren |
