Blote jongens waren we

Gisteren in Roermond voortvarend gesprek gehad over de Geweld procedure, we zullen iedereen in vroeg stadium inlichten over de gang van zaken, de commissie is al flink aan de slag met de klachten.

Het ‘speciale’ van deze regeling is dat je geen steunbewijs hoeft aan te dragen, slechts een authentiek relaas, that’s it.

Er zijn veel mensen die dit accepteren of juist weigeren. De meeste mensen hebben genoeg van de vele herbelevingen, het weinige resultaat dat wij halen is dit in ieder geval een kleine overwinning, door consequent van dag 1 het geweld op de kaart te zetten. Dit hebben wij met z’n allen gedaan, het geweld als verwerpelijk, als groot onrecht door een instituut dat menslievend, geweldloosheid zegt te propageren en morele wetten hanteert. Dat we daar geld voor krijgen is voor de een ’n fooi en voor de ander een geschenk. Tussen beide werelden moeten wij schipperen.

Kan kindervriend, mepmiep Funske alsnog een bijdrage leveren voor het aangedane geweld…hij gaf het immers toe!

Broeders Tellen (voorwoord Engelen dossier)

Iedere morgen zat broeder Alphonsus tijdens de mis, de eucharastie viering, broeders te tellen. Waren ze er nog allemaal? Was weer een broeder overgeplaatst? Niemand sprak erover maar het moge duidelijk zijn, vaak was een broeder plotseling verdwenen. Rond 1960 woonden en werkten ruim twintig Franciscaner broeders op internaat St. Maria ter Engelen klooster te Bleijerheide. Méér dan zeventig jongens bevolkten de bedden en schoolbankjes van de vijfde, zesde en voorbereidende klas, de lagere school met broeder Servatius als prefect. Onder zijn leiding hebben we veel gedoucht, blote jongens waren we.