Categorie: MEA CULPA

Voor alle duidelijkheid mensen kunnen altijd hun verhaal naar ons toesturen, bij de reacties of zelfs direct op het blog. Bij twijfel willen wij graag communiceren, naar de hel met de doofpot, de zwijgcultuur…laat u altijd horen!!!

Nieuwe aanmeldingen worden niet meer aangenomen. U kunt uw verhaal uiteraard kwijt bij Mea Culpa maar we stellen voortaan daarna een persoonlijk onderhoud op prijs.

We hebben de laatste maanden veel last gehad van nep-verhalen. Teveel hoax berichten, telefoontjes die niet kloppen, mollen die zich ingraven het is ons allemaal bekend. De afgelopen twee jaar hebben zich meer dan 2000 mensen bij Mea Culpa gemeld. We wilden deze verhalen met uw toestemming al dan niet geanonimiseerd publiceren, dit is gebeurtd in twee zwartboeken: De Het Hulp en Recht rapport (deksel van de doofpot) en de Kerkstaat.

We willen u laten weten dat wij ter goeder trouw, in volledige vertrouwen en integer zijn om gegaan met alle meldingen. Veel mensen, andere organisaties waren bovenmatig geïnteresseerd in onze mailbox, onze ‘archieven’, dus als u brieven, mails hebt ontvangen met de vraag of u uw melding overgedragen konden worden, een oproep die niet direct van ons kwam en vroegen voor toestemming om uw verhaal ter harte te nemen, meld ons dit want wij hebben daar nooit opdracht voor gegeven.

De mol van de kerkstaat is evenzeer goed te onderkennen als de rol van de kerkstraat, midden in de samenleving te staan, goed en kwaad te absorberen, controleren, dood en geboorte gaat via dit instituut, we zijn het immers niet anders gewend, dan begrijpt u dat de strijd verder gaat dan uw voordeur, ze controleren het liefst alles of beter…ze hebben deze ziekelijke behoefte nog lang niet afgeleerd.

De commissie-Samson ontvangt veel meldingen van seksueel misbruik of geweld die buiten de onderzoeksopdracht van de commissie vallen.

Het gaat om ongeveer een op de drie meldingen. Dat meldt de commissie in een openbaar bericht. De commissie onder leiding van voormalig procureur-generaal Rieke Samson onderzoekt het misbruik van minderjarigen die door de overheid in instellingen of pleeggezinnen zijn geplaatst. Dat doet ze in navolging van de commissie-Deetman, die het misbruik binnen de katholieke kerk onderzocht.

Misstanden

De commissie-Samson stelt dat er kennelijk ook in andere sectoren misstanden zijn die mensen onder de aandacht willen brengen. Daarom analyseert de commissie ook deze zaken. In het eindrapport, dat in oktober wordt verwacht, geeft de commissie meer gedetailleerde informatie.

REACTIE MCU

Dat de onthullingen seksueel misbruik RKK in 2010 hebben  geleid tot een grotere erkenning van een veel wijder probleem, mag duidelijk zijn. Het is daarom interessant hoe de cie Samson dit vanuit de details weet te herinterpreteren als zijnde ’ter zake doende’.

De Deetmannen onderzochten niet het geweld, noch de ellende in de psychiatrische instellingen gerund door mede-Christenen. Zij vermelden zijdelings de geweldsincidenten, het opsluiten van kinderen maar het werd niet meegenomen, onderzocht. Zij betalen daar ook geen cent voor, de waarheid interesseert dan ook niemand in de RKK. Zij doen zich steeds beter voor als ze zijn…neem nou die afstandsbaby’s dat is toch een voorbeeld van ‘bij ons gebeurt dat niet’, wij kennen geen zwangere tienermeisjes, we nemen ze het ook niet kwalijk maar ze moeten wel hun kop houden’!

Het is of we de maatschappij steeds vanuit een ander minutieus perspectief bezien, vanuit de ooghoeken van 1 discipline en de causale verbanden weglaten, nu is dat doorbroken door mensen zelf, omdat mensen blijkbaar niet met hun klacht ergens terecht kunnen of….zij vinden geen bevrediging in de huidige hulp, in het geïsoleerde getuigen bij de instanties die geen voelarm naar buiten hebben. Onder de aandacht brengen, dat is blijkbaar aan de orde na de RKK onthullingen in die zin hebben we (internationaal) goed werk verricht. Doch de grootste frustratie zal nog tot de laatste laag bewustzijn doordringen, straks wanneer de gordijnen zich sluiten, kijkt men naar een leeg doek…10.000-20.000 slachtoffers en niemand is aangeklaagd. Ra ra hoe kan dat!

AFSTANDSMOEDERS  EN  AFSTANDSBABY’S

In Nederland werd een ongehuwde moeder begin jaren zestig als een ‘gevallen’ meisje beschouwd. Amper vijftien jaar later werd gesproken van ‘bewust ongehuwde moeders’. In die tussentijd stonden vele duizenden vrouwen en meisjes, met de nodige dwang, hun pasgeboren kind af. De jongste meisjes waren dertien en veertien jarigen, waarvan op dat moment de emotionele ontwikkeling nog niet volgroeid was.

In de tien jaar tussen 1960 en 1970 stonden ongeveer 25 duizend vrouwen en meisjes in Nederland hun baby af voor adoptie. De adoptiewet van 1956 schiep de mogelijkheid. Vooruitstrevende psychiaters als Dr. C. Trimbos en H. Heijmans bepleitten het afstand doen als een ‘keuze’ voor de ongehuwd zwangere vrouw, die zij beschreven als ‘gestoord’. De meeste tehuizen werden geleid door religieuzen die een dergelijk duidelijke richtlijn met twee handen aangrepen en met de nodige dwang uitvoerden.

Er viel NIETS te kiezen.

Ø Deze meisjes werden zwanger door onwetendheid over seksualiteit.

Ø Een grote groep is misbruikt en zwanger geworden.

• Ø Een grote groep is in Rooms Katholieke tehuizen terechtgekomen.
• Ø Een grote groep heeft onder dwang van ouders en nonnen hun kind afgestaan.
• Ø De meeste meisjes hebben nooit beseft, dat het papiertje dat getekend moest worden, de band tussen moeder en kind voorgoed verbrak
• Ø Een grote groep heeft na “het afstand doen” de band met hun ouders en andere familieleden niet meer, of niet voldoende, kunnen herstellen.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze levenslang moeten zwijgen over deze schande die ze “ zelf veroorzaakt hebben”.
• Ø Vrijwel allemaal hebben ze een toekomst gekregen waarin het rouwproces, over het verlies van hun kind, continu wordt uitgesteld. Daarvoor in de plaats komen bij een grote groep meisjes depressies, psychische problemen, relatie- en verslavingsproblematiek om de hoek kijken.
• Ø Een grote groep vrouwen is al jarenlang aan het zoeken naar hun dossier en kind!
• Ø Geheimhouding, isolement en stilzwijgen is voorgoed met hun toekomst verweven. Gezinnen worden gesticht op basis van geheimhouding over de geboorte van het oudste kind jaren eerder.
• Ø Enige vorm van nazorg is door de religieuzen in de tehuizen nooit geboden.
• Ø Ondersteuning en nazorg zijn ook door de kinderbescherming in de Rooms Katholieke tehuizen onvoldoende geboden.

MEA CULPA UNITED wil voor al deze vrouwen een podium bieden om alsnog met hun verhaal naar voren te komen. Dat mag anoniem,  via e- mail, info@bertsmeets.nl

Er hebben zich binnen  MEA CULPA UNITED vrouwen gemeld die vertellen over misbruik door de Rooms Katholieke Kerk, dwang en wreedheid door priesters, paters en nonnen. Het lijkt wel of elke familie wel een dergelijk geheim heeft. Gelukkig leven wij nu in een ander tijdperk, waar plaats is voor waarheidsvinding, erkenning en genoegdoening voor de survivors.

WIJ ALLEN KUNNEN HET STILZWIJGEN DOORBREKEN MET HET VERTELLEN VAN ONS  VERHAAL!

L’Osservatore Romano, de officiële krant van het Vaticaan, komt eens per maand met een bijlage speciaal voor vrouwen.

Elke laatste donderdag van de maand zit een vier pagina’s tellende kleurenbijlage bij de krant. Die wil daarmee meer begrip kweken voor de ”ondergewaardeerde schat” van vrouwen binnen de kerk.

Mea Culpa

Graag je aandacht voor een artikel in De Morgen van 30/05/2012: ‘Ik ben schuldig, die woorden wil ik horen’ met getuigenissen van 4 slachtoffers over de keuze die zij gemaakt hebben in de opvolging van hun wedervaren.

Vandaar onze naam…Mea Culpa voor diegene die het nog niet door hadden.