Midden in de nacht, de klok had net bokkig half drie geslagen, werd ik wakker van porselein gekletter én….baby gehuil.
Oh shit, er is iets omgestoten door de kat Schelkanov en ‘de baby’ is van de schrik wakker geworden. Ik kleedde me snel aan want precies 0 graden volgens de ‘ik-telefoon’, met trillende slaap benen stormde ik de trap af. Met hulp van licht van het ‘ik bel apparaat’, scheen ik door de kamer…. niets te zien, niets kapot. Heb zo wie zo geen vazen dus naar de keuken. Daar stond geen kast open, waren er soms andere beesten in huis zoals lieve, snelle muizen? De kat “Schelkanikov”, lag rustig op de sofa in de hoop dat het weer warm zou worden want de energie-belasting is nieuw verdien model voor regering en nuts bedrijven (Nuon maakt het wel erg bont) en gaan het lekker op elkaar afschuiven. Daar sta je dan midden in de nacht te speuren naar brokken en scherven, die er niet zijn!
Oh mijn God, de baby? Geleidelijk besefte ik dat ik weliswaar ooit een baby had maar die is inmiddels 36 jaar en woont te Utrecht, notabene getrouwd, iets dat mij niet lukte (als trotse boy-cot zanger) want vrouwen zoeken wel graag ‘prins / zekerheid’, en een dak boven hun hoofd. De baby!!!!
Ik stond midden in mijn keuken, te zoeken naar scherven en gebroken porselein terwijl ik me realiseerde…the crying of the baby…it was me. De scherven, de brokken…..it is all me.
En hoogste tijd dat ik wakker wordt!
