Santo Subito Presto
Een litanie van heiligheid
Al tijdens zijn plechtige begrafenisdienst op het Sint-Pietersplein in Rome riep de massa ter ere van Karl Wojtyla “Santo Subito”. Tegen de grote traditie van de kerk in is het er deze keer snel van gekomen. Paus Johannes-Paulus II wordt heilig verklaard. Nu krijgt hij naast de titel “zijne heiligheid”, die hij tijdens zijn leven al had, het predicaat “heilig”. Ere wie ere toekomt. Ook al tijdens zijn leven was hij een bron van heiligheid. Is het niet gepast om een litanie ter ere van deze nieuwe heilige aan te heffen? Ik onderneem een poging.
Heil bracht zijn sterke wil die het Ijzeren Gordijn verbrijzelde.
Heil bracht zijn mond die meer dan dertig talen sprak.
Heil zijn voeten die de hele wereld afreisden.
Heilig de armen die duizenden kinderen de hoogte in staken.
Heilig zijn woorden die massa’s mensen konden begeesteren, niet alleen op het Sint-Pietersplein in Rome maar ook tijdens zijn 104 reizen naar 129 landen.
Heilig de oecumenische paus die de Interreligieuze dialoog nieuw leven inblies en die zowel aan de Klaagmuur in Jerusalem als in het Heilig Jaar 2000 om vergeving vroeg voor de fouten uit het verre verleden van de Katholieke Kerk.
Maar voortaan zal ook heilig heten de paus die theologen als E. Boff, H. Kung, Ballasurya, Ivone Gebara, E. Schillebeeckx, Curran, Benedictine Zenmeester, W. Jäger, J. Imback, Zuster Teresa Kane, J. Dupuis, R. Haight, M. Vidal, R. Messner, A. de Mello en de gehele universiteit van Tübingen en nog vele anderen het zwijgen oplegde.
Heilige paus, de man die met pauselijk gezag met “Ordinatio Sacerdotalis” in 1994 vrouwen definitief uitsloot uit het priesterambt.
Zalige paus, die met grote verbetenheid gescheiden en hertrouwde katholieken de communie verbood.
Heilig de paus die homo’s stigmatiseerde.
Heilig de paus die de internationale preventie-organisaties ter voorkoming van aids tegenwerkte.
Heilig de paus, die tegen tegen de mensenrechten in zijn bijzondere conservatieve standpunten over seksuele moraal en de positie van de vrouw steeds opnieuw hardnekkig bleef herbevestigen.
Heilige paus die als laatste Europese vorst op de verjaardag van “500 jaar verovering van Latijns-Amerika” de tocht van Columbus nog eens triomfantelijk overdeed.
Heilige paus die de Latijns-Amerikaanse bevrijdingstheologie in de kiem smoorde en hardnekkig de pedofiele priester en leider van de Legionairs van Christus, Marcial Maciel ten einde toe steunde.
Heilige paus die Escriva, de stichter van het Opus Dei zalig verklaarde.
Heilige paus die priester-minister Ernesto Cardinal in Nicaragua en het bisschoppencollege in Cuba openlijk berispte tijdens zijn pontificale bezoeken daar.
Heilige paus die de vermoorde mgr. Romero, bisschop van San-Salvador, een tweede stille dood liet sterven in de kerk.
Heilige paus die Ratzinger aanstelde als bewaker van het geloof, maar tegelijkertijd ook als bewaker van het grootste geheim van de kerk, nl. het seksueel kindermisbruik door clerici, zodat dit voor altijd zou opgesloten blijven binnen, en dit op straffe van excommunicatie, de Romeinse Congregatie van de Geloofsleer.
Toen een reporter recentelijk monseigneur Vangheluwe interviewde, verklaarde in de marge van dat interview een pater uit datzelfde genadeoord uit de Loirestreek waar Vangheluwe op bezinning was: ‘Vangheluwe is een heilige’. Wonderen geschieden nog in de kerk. Soms is men vlugger heilig dan verwacht. Santo Subito Presto.
Rik Devillé