Gisteren tweede hoorzitting meldpunt RKK, ondergetekende.
Na een goed gesprek met Deetman en Kreemers, Klokk, VPKK, MCU in de ochtend op de Maliebaan volgde het vervolg op mijn klacht st Maria ter Engelen, arme broeders Franciscanen internaat. Heel lang heeft alles rondom dit internaat…boys school… mij in zijn greep gehouden. Ik wist niet hoe ermee om te gaan, met de grooming, met de eenzaamheid, het heimwee, de angst, geweld, de emotionele onderdrukking, de opsluitingen, de vechtpartijen, verdovingen en het misbruik door broeder Monulphus onder het mom van medisch onderzoek. De vele broeders op dit internaat die hun homoseksualiteit niet konden intomen, niet met de gesel Gods, noch het celibataire kloosterleven konden het beteugelen, droegen allen bij aan de jacht op pure jongensliefde, object van verboden fantasieën die veel broeders onder elkaar heimelijk bevochten.
Oorzaak en gevolg, hoe deze keten van meerdere menselijke eigenschappen wordt samengesteld, opgeteld, iemand zwak of juist sterk maken, en in welke mate het zich ontwikkelt, valt pas af te lezen aan de slachtoffers die zij maken op al die slaapzalen, douches en ziekenboegen, de onbeheerste driften en hartstochten achter kloostermuren conflicteerden in stilte….veel, heel veel jongens om zich heen verzamelden…één van hen was ik.
Toen ik dit nummer rond 1985 schreef kon ik niet geloven wat uit mijn pen rolde en me deel maakte van deze misbruik / geweld spiraal waarin ik al op jonge leeftijd terecht was gekomen. Ik hoorde laatst dat ik een ‘mormel‘ kind was, dus ‘naar internaat, dit kind met zijn grillige wilsuitingen’! In Bleijerheide zouden ‘de broeders wel een man van me maken’, riep een tante met veel gevoel voor suspense en een opmerkelijk, vooruitziende blik. Haar kinderen waren dan ook alle drie op internaat geweest, ‘en dat had de bakkerszaak en de zonen goed gedaan’, knikte ze voldaan.
Voldoening, vervuld van Godsliefde, uitverkoren, satisfactie, bewust van het goede en het onbewuste kwade dat in het mensenkind moest worden gecorrigeerd trad ik drie jaar in het kloosterleven. We slaan even de chaos, de carrière die ik gemaakt heb in boycot land, de non-existentie over, we skippen bijna vijftig jaar nu ik de laatste vier jaar intensief ben bezig geweest met alle aspecten van dit ‘kloosterbestaan’, kan ik eindelijk uittreden, met dank aan dhr Stevens, Weller, Guido Klabbers, MCU engelen jongens, Canonnen voor het geduld en deze klare dag van opluchting en bevrijding.
Funske nog altijd broeders aan het tellen? Schrijf deze ook maar uit!