https://youtu.be/19j_PAwc4Ec
28 april, vanochtend schoot ik om 7.47 wakker en dacht meteen aan acht uur 28 april 1958 toen mijn vader achterover viel op de sofa….dood….ik stond erbij en keek erna en begreep niet wat zich die ochtend afspeelde….alleen ik ontken het niet langer.
Later bleek hij dermate gewond bij een vechtpartij dat je kunt spreken van een moord vooral wanneer deze moord de doofpot in verdwijnt zoals veel van mijn ‘acties’. Een pas de deux tussen politie en mijn moeder.
No way, mama. It’s over, all the lynch-mobs (op internaat, straten van Waubach) en je deed er niks tegen (lied in de Laatste Bus; Please Mama).
Het eenrichtingsverkeer dat zij bepalen hoe ik denk, schrijf, zing is over…voorbij. Zullen we het dan maar officieel doen want contact is een heel vreemd woord in Limburg en niet alleen in het Corona tijdperk, nee sinds 1958 dus ik breek met een groot deel van mijn familie, broer, zus, neven en nichten, tantes die niet willen praten of andere voormalige vrienden die de laatste tien jaar niets van zich lieten horen of het negeerden. This is it.
Het ga jullie goed in het hiernamaals.