HET NIEMANSKIND (door Els Mulkens)
Bij het ouder worden merk ik steeds vaker dat er ongewild gedachten uit mijn kinderjaren opkomen.
Neem die gebeurtenis met Mieke.
Voor mij was het Gesticht DE NIEUWENHOF een soort NIEMANDSLAND,waar ik eenzaam kon ronddolen, zonder ook maar door iemand opgemerkt te worden.
Zodra ik in de gaten had dat er weer een kind, ” of meerdere kinderen” uit een gezin binnen waren gekomen, ging ik nieuwsgierig op zoek naar de afdeling waar ze geplaatst waren.
De plaatsing hing af van geslacht en leeftijd.
Opeenochtend werd mijn nieuwsgierigheid gewekt toen ik de non van mijn afdeling, zuster Jeroenie, met een baby in haar arm zag aankomen lopen. Verbaasd keek ik naar het kindje, dat door haar knalrode haartjes extra opviel.
Terwijl ze het kindje op de grond neerzetten , kregen we te horen dat het een meisje was, met de naam Mieke.
Het kindje begon meteen ongelofelijk te krijsen om haar mama en kroop naar een van de oudere kinderen om opgetild te worden. We kenden echter de regels van de nonnen maar al te goed, geen enkel pas aangekomen kindje dat jengelde om zijn ouders, mocht worden opgetild om getroost te worden.
Op die manier zou het gejengel namelijk snel afgelopen zijn.
Een paar dagen hoorden we Mieke niet meer huilen, het leek wel of ze in een pop was veranderd.
Het was de nonnen ook nu weer gelukt.
Dat ze haar door hun ongelooflijke wrede manier van handelen hadden getransformeerd tot een NIEMANSKIND, drong niet tot ze door.
STAAT ER NIET IN DE BIJBEL : LAAT DE KINDEREN TOT MIJ KOMEN ?
ELS MULKENS.
25 OKTOBER 2019
