Het pedo web Bleijerheide

Vanaf 2010 ben ik zeer actief met lotgenoten, geschiedenis RKK seksueel geweld maar in feite gaat mijn betrokkenheid en ontboezemingen veel verder terug. Laten we beginnen in 1985 toen ik contact kreeg met broeder Lebuinus, 21 jaar nadat ik internaat de rug had toegekeerd. Broeder Lebuinus was bakker  in het jongenspensionaat arme broeders Franciscus, te Bleijerheide.

Het was de zelf geproduceerde LP ‘Pop Against  Pope’, die mij deed besluiten om met nog twee muziekanten naar Bleijerheide te gaan, geheel niet in het verwachtingspatroon dat ik er iemand zou aantreffen.

Doch één broeder (Lebuinus) troffen wij op zijn plek, overigens buiten het klooster, want meerdere broeders bleken

allemaal appartementen te ‘bezitten’, vlak naast (achter) het klooster. Het kloosterleven met haar sobere gewelven en gangen, eenvoudig, meditatief leven had plaats gemaakt voor TV- radio en alle gemakken waar een modern leven zich in kan verliezen.

Broeder Lebuinus was een aardige, vriendelijke, warme man die ook wel ‘de heilige’ werd genoemd, iets waarvan ik overtuigd was….dat wil zeggen als kind. Nadat hij mijn verhaal had aangehoord over Pop Against Pope LP nodigde hij mij uit om alleen terug te komen want de rebelse liederen stonden haaks op het disciplinair, tuchtig leven op het franciscaanse jongens internaat, waarvan 1 lied ik niet op tijd afschreef: Boys School. Het kende een apart, lang en vreemd intro, een heimelijk, wandelende, spiedend piano loopje waar de gangen en slaapzalen muzikaal tot leven kwamen en broeder(s) op zoek naar….

.

.

In het tweede gesprek met broeder Lebuinus werd mij duidelijk wat ik in die intuïtieve piano partij, dat lange intro van het lied Boys School, onbewust had willen uitdrukken. Broeder Lebuinus kwam met een schokkende mededeling: “hij had zich afgetrokken aan mijn bedje”! Hij beschreef precies hoe ik sliep, met de knieën omhoog getrokken als in een foetus houding. De dekentjes waren bovendien naar beneden getrapt vandaar dat mijn half blote billetjes zichtbaar lagen te pronken. Porno door God gegeven.

Wat ik mij kan herinneren is dat ik me ooit heb omgedraaid omdat ik merkte dat iets bij mijn bedje bewoog en Lebuinus zag weglopen. Ik ben daarna onwetend weer snel in slaap gevallen want de broeders flaneerden wel vaker langs de bedjes om te kijken of de jongetjes vredig waren ingedommeld. 21 Jaar later kon Lebuinus zich dit nog levend herinneren.

.

Even wat feiten: broeder Lebuinus verving Jacobus begin 1962 als

surveillant op onze slaapzaal. Ik was in het nieuwe schooljaar september 1961 aangenomen en ingekwartierd achter de vier muren van het internaat. Broeder Jacobus, een ras echte Amsterdammer zoals hij in de kronieken wordt beschreven met veel relativering vermogen, mocht na ruim zes maanden in 1962 inrukken omdat hij over de scheef was gegaan, de man riep het ook over zich af want hij controleerde iedere avond oortjes, nekjes en tandjes bij ieder jongetje, “schoon”, riep hij, gaf je een klopje op je billetjes terwijl hij al die tijd naast je stond te hijgen.

Ook Lebuinus moest (al na een paar maanden) van de een op de andere

dag weg en werd vervangen door lol-mep sadist broeder Alphons, die feestjes in zijn chambrettes hield met jongetjes.

Niemand begreep waarom Jacobus en Lebuinus weg moesten, behalve dan het jongetje die tegen zijn ouders had verteld wat Jacobus had uitgevreten.

Jacobus werd overgeplaatst (gepromoveerd) naar kasteel Meersenhoven bij Maastricht waar hij zijn controle-experimenten met jongetjes voortzette. Lebuinus kon blijven er moest toch iemand brood bakken. Oh ja, nog een reactie van een andere Bleijerheide leerling.

.

bij Jacobus had ik het altijd gedaan. Hij snuffelde heel vaak in mijn kastje en vond ook nog meestal wat. In mijn jeugdige overmoed trapte ik er meestal in. Hij vond dan weer eens pin up foto’s , dan weer eens een padvindersmes en ga zo maar door. Die spullen kreeg ik dan  nooit meer terug. Wat ik wel terug kreeg was het ritueeel; voorover op zijn knieën en hup, het herhaalde zich weer. Als ik tegenstribbelde werd ik vastgegrepen en ging hij gewoon verder. Alsof hij het nog leuker vond als ik tegenstribbelde. Als hij dienst had op de slaapzaal kwam hij altijd als een dief stiekum aangeslopen tussen de rijen met bedden, ik rook hem als het ware aankomen in zijn donkere pij.Die vieze geur die ik moest opsnuiven als ik weer eens voorover op zijn knieën moest liggen. Ik hield me altijd slapende, want ik wist dat hij meestal een jongen mee nam naar zijn chambrette. Ik heb dat vaker gezien.Ook tijdens het douchen was hij er altijd bij, de gluurder. Inspectie uitvoeren, of je je piemeltje wel goed gewassen had!

.

En toen kwam….Alphons hij zou de orde wel even handhaven, op zijn manier uiteraard, gewelddadig en rigoureus in zijn oordeel behalve een aantal uitverkorenen die op zijn chambrette mochten komen giechelen, werden ontzien.

Ik hoorde daar niet bij, ik had immers geklaagd tegen Servatius dat een pater mij had betast en dat leverde mij isolatie op, twee weken excommunicatie, straf schrijven in het klaslokaal dat werd afgesloten. Mijn naam was in ieder geval (onder de broeders) gevestigd.

Niet bij Bulletje, die kon en mocht je verdoven, onderzoeken, iedere keer ‘broekje naar beneden jongen’! Deze broeder had carte blanche om honderden jongetjes te betasten. Bovendien heb ik collateraal bewijs van de vele ziekenbezoeken, de rekening die mijn moeder moest betalen. Geen klac commissie die er in geïnteresseerd was.

Ongeloof dat broeder Lebuinus zonder veel schaamte me in 1985 meedeelde ‘oh ik heb me afgetrokken’.

Ik heb toen met broeder Lebuinus opnieuw afgesproken om zijn verhaal ‘in totalitieit’ aan te horen, en een camera mee te nemen (hoe stom kan transparantie uitpakken).

Ook heb ik broeder Lebuinus gevraagd waar hij terecht kon met zijn obsessioneel-onanie-seksverslaving want dat vertelde hij me: hij trok zich meerdere malen per dag af, decennia lang. De broeder bakker met zijn gezegende handen die iedere dag het deeg kneedde. ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’, baden wij dan hardop in de refter met Servatius, Bulletjes beste makker.

Het probleem was: broeder Lebuinus kon nergens terecht, hij twijfelde omdat ik aandrong: “waar kon u terecht met dit dwangmatige gedrag”, want hij had immers tegenover mij opgebiecht dat hij zich schaamde.

“In de biecht, ja precies in de biecht”, verklaarde hij opgelucht omdat dit immers geheim en onder de kerkelijke privacy wetgeving viel.

“Wie deed er al zo de biecht, was dat die pater…broeders mochten dat niet doen”, vroeg ik.

‘Ja, de paters van toen”, probeerde broeder Lebuinus zich een uitweg te vinden uit de kluwen van een Salomons oordeel.

De paters van toen, wie waren dat ook alweer: te beginnen met de voor mij bekende pater rector Rogatianus Rouwendal O.F.M uit Bussum; ook pater Landric ‘Ohne Feine Manieren’, zoals hij zichzelf spottend noemde (heeft enkele gegrond verklaringen aan zijn broek hangen). Dan liepen er nog meer assistenten rond als pater Gijsbertus O.F.M. en pater Lotharius O.F.M. als subdiaken.

Dan was er ook nog Gijsen, de brave Roermond-IJslandse bisschop, pater te Rolduc. Wat deed Gijsen op Bleijerheide in 1961 want er is een gegrond verklaring. Hetzelfde jaar dat ik geïnterneerd werd. Gijsen heeft één gegrond verklaring, komt sterk overeen met mijn melding, incluis kamertje en de zogenaamde godsdienstles. ‘Ieder steunbewijs is er een’, sprak dhr Stevens maar dat geld toch niet voor leden MCU, die worden gemangeld tussen doofpot mechanismen en hielenlikkerij oud-rechters die lekker ouderwets te keer kunnen gaan. Het meldpunt SM tribunaal  waar steeds verfijndere en andere feitencomplexen worden uitgeprobeerd.

Gijsen, hij heeft zich niet voorgesteld in 1961. Hij had een bril, haren naar achteren en leek op de foto die ik onlangs op een tentoonstelling in het Centre Ceramique te Maastricht zag over ‘Flikker (op) Gijsen’. Gijsen als Landric, beide droegen een bril.

Het ergerlijke is dat er ontkend wordt door het meldpunt RKK dat er een onderzoek was (op mijn verzoek) naar het aanwezig zijn van Gijsen op internaat Bleijerheide.

Ik heb gesproken met bijzonder griffier, mevrouw Oude Breuil die een onderzoek deed naar aanwezigheid Gijsen op internaat Bleijerheide. Dit wordt ontkend door het meldpunt RKK die hier probeert schijn-manoevers uit te voeren om een voor hun belangrijke ‘geestelijke’ (Gijsen) uit de wind te houden. Uiteraard zit hier bisdom Roermond achter, de Rolduc kliek, de priesteropleiding die niet besmet mag worden. Vervolgens vraag ik me af waarover ik met bijzonder griffier mevrouw Oude Breuil heb zitten keuvelen, in een chique etablissement te Maastricht? Omdat wij het gezellig vonden om te lulhannesen over de arme broeders?

In de uitgave van ‘125 jaar broeders franciscanen’ op pagina 59 wordt in een kantlijn het volgende vermeld:

Zes jaar MCU, en ondanks dat het Deetman rapport op blz 643 Bleijerheide in 1982 vermeld dat grote delen van de archieven zijn vernietigd (waardoor klagers bewijslast werd ontnomen).