Het zoveelste spelletje wordt gespeeld met de bewoners van de Blauwe Sloper actie in Blauwdorp. Er zou een brief van Servatius (Michel Thuis) naar alle bewoners gestuurd worden. De volgende dag zou hij al in onze brieven bussen vallen…..
Echter geen brief waarmee ik als ongeloofwaardig te kijk wordt gezet want ik ben de buurt afgestruind om dit te bespreken omdat ik iedereen bij een eventuele reactie wil betrekken.
Zij, de bewoners, konden in ieder geval nadenken en we zouden snel bij elkaar komen voor een reactie. Echter nogmaals geen brief, geen teken van leven want doodzwijgen is het ultieme katholieke middel om zaken in de stinkende doofpot te stoppen en te houden.
Men probeert verwarring te zaaien door in dagblad de Limburger een latere datum te suggereren van 1 November, pappen en nathouden en een verdeel en heers spelletjes samen in gang te zetten…..om ons te breken. Een typische Limburgse gewoonte waar de notabelen samen met de pers hun goddelijke beschermrol op zich nemen. Vrije pers bestaat hier niet, heeft nooit bestaan, alles wordt gecontroleerd via de subsidieerde kanalen van de overheid.
Dagblad de Limburger liet zich ook al van zijn volgzame, slaafse houding zien door twee anonieme quotes te publiceren: (zie https://www.bertsmeets.nl/het-sloper-journaal/ ), die de bewoners met vragen achterliet. In opstand komen zien ze hier als aanstellerij, maar wat echt opvalt is hoe ze hun rol proberen te maskeren.
Dan heb ik met veel bewoners gesproken en inmiddels leren kennen. Ik heb een idee gekregen van de veranderende samenstelling in deze Blauwe wijk sinds de oorspronkelijke bewoners bijna allemaal zijn vertrokken.Ik kreeg veel informatie over achtergronden, gezondheid en andere omstandigheden waarin het merendeels studenten, emigranten, gepensioneerden leven.
Sommige leven terug getrokken en andere zijn actief in de wijk. Sommige konden de stress niet aan en kregen al snel last van slapeloosheid en angstgevoelens over de naderende sloop want hij is geheel onrechtvaardig als je de Corona in samenhang met de werkeloosheid en uitzichtloosheid tegenover een krimpende economie, in ogenschouw neemt.
Ik ga nooit privé gegevens delen op dit blog maar ik waarschuw de gemeente, buurtwerk Traject, corporatie Servatius voor de psychische gevolgen van deze sloop.
Er zijn mensen ernstig depressief geworden en voelen geen kracht om uit hun huizen te komen. Als je aan belt doet niemand open, ik weet wie het zijn.
Servatius hoort dit te weten en niet de andere kant uit te kijken want ‘sjoen en chique’, telt even niet in Maastricht voor het escaleert dan wel misgaat.
Het wordt tijd de landelijke media in te schakelen want deze zwijg-groep terreur houdt niet op…al sinds internaten niet.
En stuur ons niet via de krant door naar Traject, we zijn geen patiënten.
