Homolobby

Paus Franciscus betreurt het feit dat er een ‘homolobby’ is binnen het Vaticaan, een machtige groep homoseksuelen binnen de curie. Italiaanse media suggereerden begin dit jaar dat deze lobby door middel van chantage macht wilde krijgen. De lobby zou achter het besluit van paus Benedictus XVI om af te treden, hebben gezeten. Paus Franciscus erkent daarnaast dat er binnen het Vaticaan corruptie plaatsvindt.

(reactie MCU) Door middel van chantage? Dat klinkt ons bekend in de oren, ze weten van onfrisse zaken en houden elkaar goed in de gaten in de grote katholieke doofpot homolobby. Echter wat de reden is om Benedictus te laten af treden is moeilijker te doorgronden hoewel zijn Bayrische homo freunden jarenlang onder zijn leiding hun gang konden gaan.

MC media schreef hierover:

Joseph Ratzinger was aartsbisschop van Munchen-Freising. In het Beierse stadje Bad Tolz stond pastoor Hullerman lange tijd bekend als pedo-seksueel waar met medeweten van toenmalige aartsbisschop Ratzinger pastoor Hullerman sinds 1976 in verschillende gemeentes werkte en steeds opnieuw jongens kon misbruiken. De carriere van Hullerman begint in Essen waar hij sinds 1979 in opspraak raakt. De kerk plaats hem over naar Munchen waar Hullerman van Ratzinger in therapie moet Psychiater Werner Huth ontdekt al snel dat Hullerman niet te behandelen is en waarschuwt meerdere malen het aartsbisdom. Hij, Hullerman was bang voor het verliezen van het priesterschap, een zeer twijfelachtige motivatie aldus psychiater Huth. Hullerman zag zichzelf niet als dader maar als weldoener zoals je vaak ziet bij pedofielen, volgens psychiater Huth. In een ordinariaatsvergadering is deze zaak besproken in het bijzijn van Ratzinger omdat het advies Hullerman niet meer te laten werken in het bijzijn van kinderen, niet opgevolgd werd. Psychiater Huth vermeld nog dat pater Hullerman hem ook voorloog over hoeveel alcohol hij nuttigde of hoeveel seksuele contacten hij had. Ratzinger negeert het advies en zet de pastoor Hullerman aan het werk in Grafing. Als Ratzinger al kardinaal in Rome is wordt Hullerman in 1986 veroordeelt en door het bisdom naar het stadje Garching gestuurd. Vandaaruit komt hij in 2008 naar Bad Tolz zonder dat iemand over het pedo-seksuele gedrag van Hullerman werd geinformeerd. In het stadje Garching werkte Hullerman twintig jaar lang met jongeren. Een van de slachtoffers heeft pas kort geleden aangifte gedaan. Een van de slachtoffers uit Essen werd door het ordinariaat aangepakt na een e-mail waarin het slachtoffer verzocht voor een regeling en excuses en beschuldigd van afpersing. Hullerman kan niet meer in Bad Tolz wonen en ging terug naar bisdom Essen, met pensioen. Het bisdom in Munchen geeft over deze kwestie geen commentaar.

Paus Benedictus bood onlangs zijn excuses aan voor het vele geweld dat in de historie van de kerk veelvuldig is voorgekomen, en dat hier duidelijk sprake was van misbruik van het christelijke geloof, tegenstrijdig met zijn ware karakter. Aldus Benedictus / Ratzinger.

Het ware karakter is een vage typering van de leider van een instituut die zich Jezus volgeling noemt, de ethische opvatting heeft met alle geweld te breken. Als het nu ging om fouten of kleine, strafbare feiten maar een paar eeuwen lang gedreven worden door waanzin, in een keten van bloedige oorlogen betrokken zijn tot het meewerken met de Nazi’s, de ellende van verkettering, vrouwenverbranding, inquisitie rechtspraak, het geweld op internaten, de medische experimenten, om dan op een Zondagmiddag in Assisi waar de ons bekende Franciscanen hun inspiratie uit putten, even een excuus te maken.

Het ware karakter streeft hier naar macht, daar gaat het de kerk om, zonder geld en macht is er überhaupt geen karakter, en kan het de wereld niets verkopen dan een onttroonde God en een uitgedoofd heilig vuur dat geen enkele priester, bisschop ten toon heeft kunnen spreiden. Dit stoffige, bevuilde narcistische kerkgenootschap draait de ware identiteit van het geloof zelf de nek om.

Het ware karakter was en is ver te zoeken als op een snuiverige manier Simonis ontkend dat de top er niet van af wist. Ik sprak de taxi-chaufeur twee dagen later na Simonis beroemde uitspraak in Pauw en Witteman, de eerwaarde naar huis reed. Die vertelde dat Simonis zijn schouders ophaalde toen zijn woordvoerder op zijn blackberry allerlei boze reacties binnen kreeg. De oud-bisschop / kardinaal kon het niet veel schelen, de taxi-chauffeur herhaalde het: ‘Simonis haalde zijn schouder op en keek naar buiten, het interesseerde hem geen lor’, zijn ware karakter verborgen voor de buitenwereld maar heeft Benedictus Simonis op zijn flikker gegeven? Dat zou pas van karakter getuigen.