Signalen van seksueel misbruik bij jonge kinderen worden nog te vaak niet op de juiste waarde geschat.
Dat is te wijten aan een gebrek aan expertise, stellen deskundigen vrijdag in dagblad Spits.
Vandaag speciaal op deze dag 28 April is het kind in mij aan het woord. Vandaag 28 April op deze dag overleed mijn vader toen ik 6 jaar oud was. Hij stierf vlak voor me, hij drukte op de ivoren toets van de radio viel achterover en ging geruisloos heen. Het kind in mij is nooit gehoord, ik werd samen met mijn broertje en zusje het huis uit gedreven, de dode achterlatend, het kind in mij, zijn stem gesmoord.
De internaten die volgden, Bunde Franciscanessen bonden je vast een in kinderbedje, sloten je op wanneer je de brinta zooi niet opat. Ik kreeg niks door mijn keel, kon niet slikken en moest dwangmatig water bij me dragen, maar dit water werd me ruw afgenomen. Het kind in mij stikte.
De arme brüder Franciscus uit Bleijerheide, internationaal pedofielen netwerk dat broeders naar verschillende delen van de wereld overplaatste lieten mij met rust toen ik melding maakte van misbruik. Wel isoleerden ze mij weken, maanden om maar geen contact te hebben met andere kinderen. Het moest verborgen blijven. Het kind in mij zocht een dubbele schuilplaats!
Nu ontbreekt het zelfs diverse professionals aan de juiste kennis om in te schatten of het gedrag van een kind wijst op mogelijk misbruik, geweld. In sommige zaken houdt het misbruik daarom nodeloos lang aan.
“Dan werd een onderzoek naar een melding van seksueel misbruik gesloten, terwijl ik van mening was dat men nog niet eens was begonnen met het echte onderzoek”, zegt hoogleraar Forensische Psychologie Corine de Ruiter daarover.
Ontwikkelingspsycholoog Arianne Ruiter vindt dat kinderen die slachtoffer zijn geworden van misbruik zelf moeten worden gehoord. Dat die informatie onbetrouwbaar zou zijn, is volgens haar onzin. “Kinderen onder de vier jaar kunnen toch een getuigenis afleggen waaruit justitie informatie kan afleiden.”
Ruiter vindt ook dat justitie eerder de confrontatie moet aangaan met de potentiële dader……
het kind in mij zal spreken, vandaag, morgen zal ik nooit meer zwijgen, verstikken. Ik zal mijn vader vandaag groeten, hem eren en wat zou hij gedaan hebben als hij was blijven leven en te weten was gekomen over misbruik en geweld tegen kinderen. Wist u dat mijn vader politie agent was?
Dank je wel, AT.
Nee, Bert, ik wist niet dat je vader politie agent was, hoewel je zo’n jaar of 2 terug daar wel ooit iets in die richting over schreef.
Bert,
In die tijd was het blijkbaar normaal voor kinderen in deze moeilijk situatie.
In zat in de zesde klas en wij gingen iedere dag die GOD schiep naar de mis van half acht. In die tijd moest je nog nuchter zijn anders mocht je niet ter communie.
Toen mijn broer die anderhalf jaar ouder was dan ik richting huis gingen kwam een zusje ons tegemoed en die vertelde dat onze moeder die morgen was overleden 50 jaar en een maand.
Dus wij gingen eerst naar huis om te huilen en eten.
Wij kwamen daardoor te laat op school. Mijn broer belde aan en het hoofd van de school en die deed de deur open en vroeg waarom wij te laat waren. Mijn broer zei dat onze moeder die morgen was overleden. Mijn broer was 13 en ik was 11. Dat hoofd van die school gaf als enig antwoord “VOLGENDE KEER OP TIJD”. Dat was ook een PEDAGOOG. Ik heb die man altijd aangekeken als schoft en zag altijd de gele pisvlekken zitten op zijn broek als hij voor de klas stond.
Ik hoopte ook later dat hij erg veel last had van zijn prostaat heeft gehad.
heftig verhaal. heel veel sterkte. dit kun je nooit verwerken, nooit vergeten…. dit is je leven. Geniet van muziek.. dat is een afleiding… misschien kan dat iets van de pijn verzachten….