30 april…12 uur midnight 1 Mei is the bell ringing, dan kan men geen klacht meer indienen. Moreel blijven daders verantwoordelijk, congregaties aansprakelijk wanneer zij archieven, bewijzen achter houden over gepleegde misdaden daar die niet, bewust niet, naar buiten werden gebracht.
Van de andere kant hebben wij meer dan genoeg gesoebat over ons verleden, ik zeg het eerlijk….’we moeten verder’, free at last?
Voelt u zich bevrijd na een klacht te hebben ingediend, voet u zich erkend? Bent u nu zover om het slachtofferschap los te laten, kunt u verder nu het voorbij is?
Ik kan na tientallen jaren spitten en putten uit een rijke ervaring, uit pijnlijke en helende gesprekken, overpeinzingen met slachtoffers als niet-slachtoffers die bereid waren met me te praten. Jos Smidt is iemand die uit zichzelf contact zocht maar ook met pastoor Schafraad praatte om inzicht te krijgen in de dader / slachtoffer mechanismen.
Broeder Benedictus aus Aachen vertelde me ‘dat jongens de broeders 
hadden verleid’, dat weer wel maar er was tegelijkertijd nooit sprake geweest van seksueel misbruik. Raar hoor die broeder overste Benedictus heeft het met Gods ogen aanschouwt en ook al geloof je niet in God, deze visie maakt geen bruine Franciscaanse chocolade. Jongens hebben de arme broeders verleid. In naam van de Heer uiteraard. Zal Benedictus bellen of hij nog biologische compensatie zoekt?
En nu de apotheose: broeder Lambertus freitag kon als geen ander Bach spelen, prachtig daar in die enge kapelbankjes waar ellebogen elkaar verstoten omdat….wij dat zelf waren.