Beetje poeder (carbid), beetje spuug of water erbij, en het liefst op de melkbus gaan zitten, vlammetje erbij en boeff….het nieuwe jaar is begonnen. Zo herinner ik mij het melkbus schieten ofwel carbidknallen op de boerderij van mijn opa en oma.
Joelfeest
De oorsprong van het carbidschieten komt waarschijnlijk uit de tijd van de Germanen, nu lijkt het op een Neanderthaler loopgraven feest naar alles wat langs loopt te terroriseren dan wel om passerende auto’s vol te raken. Rond de kortste dag van het jaar vierden deze Germanen het joelfeest. Dit feest duurde twaalf dagen lang. Tijdens deze feesten staken ze grote vuren aan en werd er veel lawaai gemaakt om kwade geesten te verjagen dus wees blij dat wij (met een breder ik-gevoel) de lucht maar voor een paar uur vervuilen…twaalf dagen knallen dan zou alarmfase code rood wellicht intreden; het lijkt meer op de Olympische spelen van boze geesten, die zoals jullie weten niet kapot te krijgen zijn. Het grootste bezwerings-ritueel speelt zich echter in Wenen af met veel nichten-muziek van Johann S. door de Wiener Philharmoniker; dhr Muti dirigeert lui, zijn haartjes duwt hij vaker weg dan het onnozele ritme van de wals. Zagen jullie Rutte ook zitten met zijn Oostenrijks führer vriendje? Het nieuwe jaar begin je tussen veel koloniale gebouwen met standbeelden van heersers wiens CV met bloed geschreven zijn. Hopelijk worden de echte kwade geesten verdreven in 2018. Happy year!