.
buig voor de lente
maar niet voor liefdes geuren
van losgerukte bloemen
die slechten slechts koude winter harten
lopen grote passen met gebroken stengels onder de arm
verkopen de lente met een speelse lach
en pek gekleefde voetsporen
richting nacht
.
de aarde vervloekt liever zichzelf
dan de lente te verraden
ieder jaar dezelfde mensenvacht
gespannen draden van onmacht
spinnen haar nietszeggende liefdesverklaren
opportuun gepoch
zie ze hoogmoedig plukken en halen
lustig vogel paradijselijk gejok
.
van tak naar tak
boom naast boom
veld en dal, zingen mee met de galm
de lente komt eraan
nu nog goeie zin krijgen