De polemiek tussen Rik, Roel en Torfs die het spannend vind om binnen enkele jaren de ware, wetenschappelijke visie te ontvouwen over het seksueel misbruik na vijf jaar Vangheluwe België, is in Nederland een identieke situatie ontstaan, hier is men moe zowel aan de ‘overkant’, de ordes / congregaties, parochies als aan onze kant, de strijd die wij al vijf jaar voeren.
‘Men kan het niet meer horen’, de ellende van het misbruik kunnen sommige ordes /congregaties niet meer aan omdat een deel van die congregaties niets met seksueel misbruik van doen hebben. Een aantal andere congregaties zoals de ons wel bekende arme broeders Franciscus hebben zich daartegen in een vroeg stadium teruggetrokken en verschuilen zich in Ohio, USA om hun nalatenschap te beschermen. Een laffe houding, monniken vluchtgedrag en weigeren hun verantwoordelijkheid te nemen. Van den Eijnden minder-broeders Utrecht deed dat wel, gezien pater Landric’s aandeel in het hele Bleijerheide verhaal. En die speelde gitaar voor zijn slachtoffers.
En eerlijk moet ik toegeven dat sommige van de duizenden dossiers mijn hoofd en dat van het MCU bestuur vijf jaar hebben gegijzeld dan wel beheerst, nu dus wij zijn ook een klein beetje moe. Mogen we?
Nu gaat na 1 Mei een verandering plaatsvinden daar meldingen / klachten niet meer kunnen worden ingediend, dit geeft lucht aan onze organisatie die vele mensen hebben begeleidt, verder geholpen in erkenning en genoegdoening. Ik zal wat betreft dit blog na 1 Mei het een en ander omgooien, ik zal meer en meer over mijn eigen situatie gaan schrijven en Mea Culpa krijgt op den duur een andere site.
Niets blijft! Mea Culpa wel