12 April jl. kreeg ik een brief van bisdom Roermond, van Communicatieadviseur/woordvoerder dhr Bemelmans naar aanleiding van ons verzoek een uitnodiging te sturen naar onze Belgische zuster-organisatie ‘Mensen Rechten in de Kerk’, met name priester Rik Devillé die al 25 jaar opkomt voor slachtoffers seksueel misbruik in de RKK. Dit om de onthulling kunstwerk ‘de weg naar verzoening’, bij te wonen. Eerst de brief van bisdom Roermond, dhr. Bemelmans
Beste mensen,
Dit zal ik donderdag eerst intern moeten bespreken. Ik kan hier op dit moment niet zonder meer ja op zeggen. Ik laat nog van me horen.
Met vriendelijke groeten,
Matheu Bemelmans
Ik schreef Bemelmans het volgende terug:
Geachte heren
De werkgroep ‘mensen rechten in de kerk’, nodigen ons al jaren uit bij hun lotgenoten dagen en zelfs mocht ik spelen in de kathedraal te Antwerpen bij de onthulling van het beeld ‘esse es percipi’ wat betekent ‘zijn is waar genomen worden’.
De reactie van dhr Bemelmans getuigt niet van ‘waargenomen worden’ , noch van een weg naar verzoening’. We hoeven immers niet meteen van elkaar te houden maar er ligt hier toch iets wat Christus niet bij voorbaat zou doen…mensen uitsluiten en / of ‘elkaar niet zien’.
Ik hoor het wel wat het beraad oplevert.
Bert Smeets
voorzitter / woordvoerder
stichting Mea Culpa United
Daarop kreeg ik Donderdag 13 april het volgende antwoord.
(dhr Bemelmans) Beste mensen,
We hebben het verzoek intern besproken. Het lijkt ons verstandig om de genodigden te beperken tot de mensen die in ons bisdom/onze provincie bij het project betrokken zijn.
Een kort, zakelijk maar typisch antwoord van een bisdom dat de weg naar verzoening niet goed weet in te schatten. Het is aan Pierre Habets en zijn doorzettingsvermogen dat het project zo ver gevorderd is als het nu klaar staat om onthuld te worden. Het klinkt wederom als vanouds: ‘ons bisdom / onze provincie blijkt de reden dat wij deze mensen niet mogen uitnodigen want ze zijn niet van ons. Ze horen niet bij ons?
Rik Devillé schrijft:
… aan mr. Bemelmans eens vragen of slachtoffers die nu in het buitenland wonen of die door een priester van zijn bisdom in het buitenland (of toen die priester van het ene bisdom naar het andere werd verplaatst om het probleem in die tijd in de doofpot te kunnen steken, zonder die priester op zijn verantwoordelijkheid te wijzen …. Enz…) werkzaam was en daar kinderen misbruikte…. deze slachtoffers zijn die ook niet welkom…?
… maar trek het je niet aan… belangrijk is dat op zo’n dag slachtoffers centraal staan en dat willen zeggen en doen wat ze eigenlijk al lang hadden willen doen of zeggen…
Groet,
Rik
Dan horen wij, mensen, bij het probleem dat zo lang werd weggeduwd; dat wij Mea Culpa United naar hun kerk, naar hun ‘mea culpa’ mis zijn gekomen in de OLV basiliek in 2014 toen bisschop Gijsen een gegrond verklaring aan zijn broek kreeg. We hebben naar hun canonieke wetten / rituelen geluisterd en zijn deze weg naar verzoening toen ingeslagen. Enkele hardliners binnen het bisdom vinden dat wij steeds hun ‘verstandige bevelen’ moeten opvolgen. Mooi niet, wij nodigen deze mensen uit omdat zij deel zijn van hetzelfde probleem namelijk misbruik, seksueel geweld dat decennia onder de radar is gehouden. Wij staan er met de mensen die zich met ons verwant voelen en gaan desalniettemin de weg naar verzoening….een weg die deze wereld net nu zo hard nodig heeft.