Operatie Kelk: Vangheluwe, Danneels en Léonard niet vervolgd voor schuldig verzuim
Goeie titel. Voor wie begrijpt wat er staat.
Zoals blijkt uit het verslag van het parket dat op 28 april wordt voorgelegd voor de rechtbank voor advies, zijn alle mogelijke klachten wegens schuldig verzuim verjaard, en kunnen de verantwoordelijken die zich destijds aan schuldig verzuim zouden hebben schuldig gemaakt niet vervolgd worden.
Dit verslag is uiteraard gebaseerd op de bekentenissen van slechts 83 van de meer dan duizend slachtoffers van seksueel misbruik binnen de kerk, die de moed, de kracht, de wil, de tijd… enz… gevonden hebben om zich burgerlijke partij te stellen om alsnog het parket de mogelijkheid te geven over schuldig verzuim te oordelen. Deze ondervragingen en verklaringen gingen dus (hoofdzakelijk) niet over het seksueel misbruik zelf, maar wou de verbanden nagaan tussen daders en hun oversten, en hoe oversten daarmee zijn omgegaan.
Vergeten we niet dat deze 83 mensen zich waarschijnlijk voor de zoveelste maal in een kleine kamer bevonden, waar ze nog maar eens werden geconfronteerd door de toenmalige “cel Dewaele” die zich over dossiers omtrent pedofilie boog, en voor de zoveelste maal hun verhaal deden om het parket toe te laten tot conclusies te komen in een verslag dat na anderhalf jaar op 28 april voor de rechtbank wordt neergelegd.
Ik herinner me de dag nog als gisteren: eerste vroege vlucht van Wenen naar Zaventem, opgevangen in een kleine kamer van de politie van Zaventem, ondervraagd door Peter Dewaele en Anne Beeckman, achter een oudere computer, nog maar eens proberen de moed op te brengen, met meegebrachte bewijsstukken, om hen te helpen bij hun onderzoek. Laatste avondvlucht terug naar Wenen. Een paar dagen ziek.
Het verslag dat nu voorligt, en waarover wie dan ook nog voor de Raadkamer zich erover kan buigen communiceerde, stelt al conclusies voor nog voor een rechter erover oordeelde. Dit gaat uiteraard regelrecht in tegen de normale rechtsgang, en kan slechts een aanwijzing zijn van hoe het Federaal parket haar onderzoek (niet) heeft geleid zoals het hoort.
Wat echter nog problematischer is, is wat volgt:
– Eind 2015 wordt Léonard voor een rechtbank te namen veroordeeld voor schuldig verzuim in het dossier van Joël Devillet. De rechtbank vindt de klacht van schuldig verzuim bewezen, en veroordeeld Léonard tot het betalen van 10.000 Euro. Léonard gaat tegen deze uitspraak niet in beroep en betaalt de schadevergoeding die de rechtbank hem oplegt. Een rechtbank in Namen beslist dus dat Léonard veroordeeld moet worden voor iets waar een verslag van het Federaal parket beslist het tegendeel te moeten aantonen.
– De Danneels tapes, waarvan het transcript voor het eerst verscheen in De Standaard en dat nog altijd kan worden nagelezen op het internet, laten eenieder die bij verstand is begrijpen in welke mate de toenmalige kardinaal er alles aan doet om ervoor te zorgen dat het slachtoffer van zijn collega, Bisschop van Brugge, medelid van de Bischoppenconferentie, ervoor zou zorgen dat zijn nonkel niet zou worden aangeklaagd. Danneels vraagt letterlijk begrip te hebben voor het feit dat Vangheluwe binnenkort toch met pensioen gaat, dat het slachtoffer toch ook aan vergeving zou moeten denken, en of dat alles niet blauw-blauw kan gelaten worden. Danneels stelt dus alles in het werk om ervoor te zorgen dat zijn kerk niet in een negatief daglicht wordt gesteld, en één van zijn collega’s beschermd wordt. Daar bestaat slechts één naam voor: schuldig verzuim.
– We beschikken nu – dankzij het vroegtijdig uitgelekt verslag van het Federaal parket, over een substantiële lijst van namen die als “daders” worden aangeduid binnen het dossier. Het is dus ook mogelijk om die daders (overleden of niet) toe te wijzen aan oversten, bisdommen, congregaties, en te onderzoeken in welke mate ook in die – nu bekende – gevallen relaties kunnen worden aangetoond die verwijzen naar oversten die zich schuldig hebben gemaakt aan schuldig verzuim.
Profiling is een niet te onderschatten middel.
Mocht het verslag van het Federaal parket eruit bestaan hebben dat de conclusie was:
“Ja er was schuldig verzuim, maar alles is verjaard”, dan had ik me daar persoonlijk nog kunnen in vinden. Daar was het mij persoonlijk (ik spreek niet voor anderen) in kunnen vinden. Want dan was dit alles herleid tot een juridisch-technische vraag die moet bewijzen dat verjaring niet in alle dossiers van toepassing is en veroordeling dus toch nog mogelijk is.
Maar het verslag zegt: “We kunnen niemand voor schuldig verzuim vervolgen, want alles is verjaard.”
Een cruciale nuance, waarbij niemand van ons het uiteraard kan bij laten.
Wordt vervolgd!
Roel Verschueren
De procedure meldpunt is een afgeslankte strafzaak waar de krenten uit de pap, met kuise zegeningen, zijn verwijderd; de OvJ functie, het OM gedeelte is er bewust tussen uit gehaald waardoor onderzoek niet wenselijk noch nodig is, immers Deetman heeft een onderzoek gepresenteerd en zelfs een 2.0 special voor de vrouwen geconstrueerd. We waren er blij mee maar waar we niet blij mee zijn is de magische truc in de procedure waardoor JA’s je slechts van adviezen kunnen voorzien wanneer ze de regels volgen. De regels opgesteld door diegenen die hun betalen, op de pay-roll staan van de KNR, bisdommen; de JA’s hebben een dubbele functie en hoeven zich ook niet in te spannen voor onderzoek. Geen enkel onderdeel Meldpunt doet aan onderzoek wanneer het daders betreft, ze hoeven niet, ze willen niet en ze kunnen niet. Zeker niet wanneer nonnetje-broedertje of ander geestelijk nalatenschap niet meer bestaat.
Ze hebben niets gezien, gehoord en Pauw en Witteman heeft zich laten misbruiken door die explosieve uitspraak van Simonis ‘wir haben es nicht gewusst‘ een duidelijk geregisseerd signaal van de kerk aan iedereen, ‘hou je kop, ik neem nu alle shit op me maar we komen hier alleen op deze manier uit’. De slachtoffers krijgen geld, zeuren door over het geweld en rare bewegingen als slotacties maar zonder deze almachtige procedure kregen ze zero, zilch, zip, nada, nothing. 
