EXCUSES VLAAMSE BISSCHOPPEN AAN DE SLACHTOFFERS GEDWONGEN ADOPTIES

BRUSSEL (KerkNet/IPID) – Naar aanleiding van de excuses die het Vlaamse parlement dinsdagmorgen aan de slachtoffers van gedwongen adoptie aanbood, stuurden de Vlaamse bisschoppen volgend persbericht uit. Het persbericht is namens de Vlaamse bisschoppen ondertekend door mgr. Johan Bonny, bisschop van Antwerpen en referent.

“Samen met het Vlaamse Parlement willen ook wij, de Vlaamse bisschoppen, namens de katholieke kerkgemeenschap, onze excuses aanbieden aan de slachtoffers van gedwongen adopties.

Wij leven mee met het verdriet en de trauma’s die de scheiding van moeder en kind – toen en nu – met zich meebrengen. Wie de beslissing ook nam en in welke omstandigheden dat ook gebeurde, de scheiding van een moeder en haar kind laat diepe wonden na. Die wonden genezen niet zomaar.
Geboortemoeders weten niet waar of bij wie hun kind is terechtgekomen, ze leven in twijfel in onzekerheid. Vaak blijven zij de verwijdering van hun kind als een levenslang gemis meedragen. We moeten erkennen dat in het verleden, in geval van adoptie, te weinig aandacht werd geschonken aan de geboortemoeder, aan haar emoties en het verdere verloop van haar levensverhaal.

Adoptiekinderen vinden het verwarrend dat hun moeder niet hun natuurlijke moeder is, hoe goed hun adoptieouders ook voor hen zorgen. Met de jaren komen bij hen vragen naar boven over het hoe en het waarom van de adoptie. Ook zij dienen een hele weg af te leggen om hun echte levensverhaal te kennen en te integreren.

Wij erkennen het leed dat vele geboortemoeders en adoptiekinderen moeten dragen. Wij willen dat leed helpen lenigen, onder andere door mee op zoek te gaan naar beschikbare informatie. Sinds wij op deze problematiek werden aangesproken, hebben wij een netwerk van contacten gevormd, voornamelijk met de bedoeling om archiefmateriaal terug te vinden en de beheerders ervan te overtuigen alle beschikbare informatie door te geven aan Kind & Gezin. Langs deze weg willen wij verder bijdragen aan de zoektocht van geboortemoeders en adoptiekinderen.

De vitale verbondenheid tussen een moeder en haar kind is zo sterk dat iedere breuk in deze relatie als een levenslange kwetsuur aanvoelt. Waar mogelijk willen wij deze kwetsuur helpen helen. Wij roepen alle kerkelijke instellingen of verantwoordelijken op om daaraan mee te werken. Wij zijn beschikbaar voor wie daarbij onze hulp nodig heeft.”

Dag Bert,

De kogel is door de kerk (letterlijk en figuurlijk).

Gisteren betuigden het Vlaams Parlement de excuses voor gedwongen afstand en -adoptie en gaven hiermee erkenning aan de slachtoffers/overlevers.

Wonder bij wonder zagen we een afvaardiging van de bisschoppen op het toneel verschijnen. Dit was de keuze geweest van de commissieleden van het Vlaams Parlement om de Kerk zo een beetje te manipuleren om erkenning en excuses uit te spreken. Een mirakel gebeurde! De woorden van Mgr. Bonny klonken oprecht en gemeend (ik denk dat hij het echt meende maar ik weet niet of de anderen van de Kerkclan dezelfde mening waren toegedaan omdat hij de voorgekauwde tekst nog vlug veranderd had naar zijn hand). Bonny is een mens, een echte mens en dat kan niet altijd van de andere bisschoppen gezegd worden.

De filmpjes van de toespraken en foto’s kunnen op de facebookpagina van Mater Matuta bekeken worden.

Nu hopen dat Nederland volgt!!!!

groetjes,

Marleen Adriaens

Voorzitster

Het is bij ‘wet’ verboden door onze sympathieke paus Franciscus (Vatispeaks) namelijk het stelen van geheime documenten. Is het hier de kerkstraat die de rechtstaat overklast of zijn de grenzen tussen kerk en staat nog altijd niet beslecht. Een ontwikkeling die in heel Europa zichtbaar wordt naargelang de tolerante schijn tussen gesloten, religieuze organisaties en een seculiere, vrije, ontspannen samenleving, verduistert. Geen minuut stilte in de ‘sharia’ wijken, zij hebben genoeg van het sentimentele gejank van de slachtoffers uit het westen. De honderduizenden doden door ons ‘het westen’ heeft nog niet geleid tot 1 seconde stilte.

Terug naar het Vaticaan die wat sprongen heeft gemaakt in transparantie maar niet wanneer het betreft de financiële stromingen dan zijn de pastoren en bisschoppen niet thuis. Genoeg armen kassen in het zuiden die onaangeroerd, nu en dan worden aangeboord om wat gaten de dichten. Laat staan het onderzoek naar seksueel misbruik, lekker op de lange baan geschoven over een paar jaar krijgen we een slap rapport met hooguit twee, drie namen…is er nog geen wet tegen het onthullen van seksueel geweld, jammer dan hadden wij inmiddels al vijf jaar vast gezeten.

Twee journalisten moeten vandaag voor een Vaticaanse rechtbank verschijnen wegens het schrijven van twee boeken op basis van vertrouwelijke documenten met daarin pijnlijke informatie over het financiële huishouden van de Katholieke Kerk. Ook een Spaanse priester, die de documenten doorspeelde, en twee van zijn medewerkers staan terecht.

Journalisten Gianluigi Nuzzi en Emiliano Fittipaldi riskeren tot acht jaar gevangenis met hun boeken die eerder deze maand verschenen, terwijl priester Lucio Vallejo Balda, zijn medewerker Nicola Maio en PR-consultant Francesca Chaouqui voor tien jaar achter de tralies dreigen te vliegen.

Sinds 2013 is het door paus Franciscus bij wet verboden geheime documenten te stelen. Hoewel de huidige paus een vriendschappelijke relatie heeft met de pers zien critici in The Guardian de kwestie ‘VatiLeaks’ als een bedreiging voor de persvrijheid waarbij journalisten worden bang gemaakt om in de toekomst geheime documenten van het Vaticaan te publiceren.

Op 7 vrijdag november 1975 explodeerde op het DSM terrein in Geleen een deel van de petrochemische installatie. De enorme klap, tot in verre omstreken te horen, veroorzaakte een enorme ravage. Er vielen 14 doden en 109 zwaar gewonden. Op 7 november 2015, precies 40 jaar na dato, zal de ramp worden herdacht met de onthulling van een nieuw monument voor de slachtoffers.Veel kinderen van de omgekomen DSM medewerkers worstelen vandaag nog met het effect van de ramp. Volgens sommigen een direct gevolg van de typisch Limburgse cultuur van ‘leed toedekken en gevoelens onbenoemd laten‘. Bij interviews kwam in dit verband opvallend vaak de ramp met de MH17 ter sprake. De enorme hoeveelheid aandacht die de MH17 slachtoffers en hun nabestaanden kregen, bracht bij de nabestaanden van de DSM ramp in heinnering hoezeer zij zelf in de kou hebben gestaan. Zo zat bij de latere herdenkingsdienst van de ramp het DSM bestuur op de voorste rijen van de kerk. Sommige weduwen van de slachtoffers moesten het doen met een staanplaats achterin. Ook de Katholieke kerk onder leiding van de toenmalige bisschop Jo Gijsen speelde destijds geen positieve een rol. Geen warmte, geen aandacht, geen gesprekken.

Deze uitzending van het programma Kruispunt werd uitgezonden op zondag 8 november door de RKK.

http://www.npo.nl/kruispunt/08-11-2015/KN_1675293

Wat wil het toeval, zonder namen te noemen of verder op

details in te gaan heb ik in 1975 de verboden foto’s gezien van deze ramp (staatsgeheimen?). Ze mochten niet gepubliceerd worden vanwege de maatschappelijke onrust en protesten die  het zou veroorzaken tegen het bedrijf DSM. Ook konden er geen schadeclaims worden ingediend  op basis van feiten zoals de foto’s zouden onthullen. Deze foto’s zijn er nog altijd, ergens in een diepe la uiteraard maar na het zien van de uitzending van Kruispunt is het wrang om te zien hoe deze mensen nog steeds voor de gek worden gehouden, onwetend gelaten omdat niemand met enige duidelijkheid kon zeggen wie van de overledenen in welke kist lag. Ze mochten immers niet open gemaakt worden, verhuld blijven in het leed dat mensen toen heeft overvallen, een afschuwelijk drama, géén Gijsen, hij was overal en nergens maar op dit soort plekken zag je hem niet, de Limburgse autoriteiten  vreesden de protesten, de DSM blues.