Persmededeling Werkgroep Mensenrechten in de kerk 27 april 2015  

n.a.v. de internationale dag van de persvrijheid, 3 mei 2015

Sterke PROFFEN, zwakke pers

Slachtoffers als voer voor sterke verhalen

Als er specialisten gevraagd worden rond misbruik in de kerk, als er gasten gevraagd worden zoals bij de voorstelling van het boek “Door mijn schuld” rond seksueel misbruik in de Kerk van Machteld Libert, mag je er steevast dezelfde mensen verwachten: rector Torfs en professor Adriaenssens.

Professor Adriaenssens

Je mag zeker zijn dat aan professor Adriaenssens nooit zal doorgevraagd worden waarom hij gestopt is met zijn hulp aan slachtoffers in de Commissie Seksueel Misbruik in de Kerk waarvan hij voorzitter was. Hij zal zeggen: “De dossiers werden door het gerecht in beslag genomen. We waren alles kwijt.” Nooit zal hem gevraagd worden: “Professor, hebt u dan geen kopieën genomen? Kon u niet gewoon met wat in uw dossiers stond verder werken? Kon u echt niets méér doen voor de concrete slachtoffers die u kende dan het uitbrengen van een rapport, hoe verdienstelijk dat ook was?”

Bij onze Werkgroep Mensenrechten in de Kerk werden ook alle dossiers in beslag genomen. Met veel goodwill maakte het federale parket, – op ons gewoon verzoek – gratis dubbels van onze dossiers zodat wij gewoon  verder konden werken. Op basis van die dossiers hadden wij meer dan voldoende materiaal om vele parlementairen te motiveren een Parlementaire Onderzoekscommissie samen te roepen.

Rector Torfs

Op dat ogenblik was professor Rik Torfs voor CD&V de vertegenwoordiger voor deze gesprekken. Van alle democratisch partijen, zowel vanuit het Zuiden als het Noorden van het land, was hij de enige die tegengas gaf. Waarop de Onderzoekscommissie herleid werd tot een gewone Parlementaire Commissie. Ondanks die tegenwind van Torfs resulteerden de vele hoorzittingen in het oprichten van het Arbitragehof en de installatie van 10 Opvangpunten in de Kerk. Daarin werden, – o ironie – héél wat mensen uit die dossiers van de commissie Adriaenssens erkend en schadeloos gesteld voor zover je van herstel van schade kan spreken als het gaat over de verwoesting van mensenlevens.

Rector Rik Torfs is bekend voor zijn sterke woordkunst. Hij is ook een soms contraire figuur wat hem een speciaal aantrekkelijk tintje geeft. Hij kan ook wijze analyses maken. Zo zette hij onlangs kerkjurist Kurt Martens netjes neer in het conservatieve kerkelijke kamp met zijn verborgen agenda’s. Anderzijds stelde Torfs héél wat vragen over de zin van een Parlementaire Onderzoekscommissie. Gelukkig voor kardinaal Danneels. Want omwille van de woordkracht van Torfs, heeft het Federaal Parlement er een afgezwakte Parlementaire Commissie van gemaakt waar je niet onder ede de waarheid moet spreken. Wat heel wat sprekers goed uit kwam.

Torfs stelt ook vele vragen over de zin van een schadevergoeding voor slachtoffers, over het nut een juridische weg vast te leggen om een priester te sanctioneren, over het nut Vangheluwe in de beslotenheid van een klooster te houden… Misschien wel zinnige vragen. Maar je zou ook verwachten dat er aanzetten tot zinnige antwoorden worden aangereikt. Wat moest er dan wél gebeuren met daders en mensen als Vangheluwe? Hoe geef je dan wél erkenning aan slachtoffers zonder uitbetaling van een schadevergoeding? Hoe volg je dan wél sluitend daders van seksuele misdrijven op?

En de journalist heeft geen verdere vragen meer

Geen journalist die zich waagt aan die moeilijke vragen. Wij durven er niet aan te denken dat het zou kunnen zijn dat men iemand geen lastige vragen wil stellen in het besef dat men die bekende naam nog veel zal nodig hebben. Onlangs lazen wij van rector Rik Torfs: “En de slachtoffers, die komen op de tweede plaats zoals het altijd is geweest (sic).”

In een recent artikel werden door rector Torfs allerlei instanties geprezen die iets aan het seksueel misbruik hadden gedaan: de bisschoppen, de brochure van Manu Keirse, de Arbitrage en de kerkelijke Opvangpunten. De enigen die niet bedankt werden waren de slachtoffers! Zijn zij het niet die uiteindelijk gezorgd hebben dat wat decennia lang verzwegen en bedekt werd bespreekbaar werd gemaakt? Zijn zij het niet die zover zijn gegaan dat men hun klachten niet meer zomaar opzij kon schuiven? Zijn het niet de slachtoffers als een Joël Devillet, die na vijf jaar moeizaam zwoegen, een uitspraak bekomt over het schuldig verzuim van aartsbisschop Léonard? Een uitspraak waartoe een hele Operatie Kelk niet in staat is, laat staan de steeds geïnterviewde bekende Vlamingen.

Gaat het hier vooral om sterke proffen of enkel om een zwakke pers? Of is er een andere reden? En zijn slachtoffers er enkel om voer te zijn voor sterke verhalen?

Werkgroep mensenrechten in de kerk

Norbert Bethune

Special’ voor de man die honderden, zo niet duizenden jongens betaste / misbruikte / verdoofde….ach streept u maar door wat van toepassing is.

Plaats van delict: jongensinternaat St. Maria ter Engelen, Bleijerheide, Kerkrade Nederland

Congregatie: arme Brüder des Franciscus, Düsseldorf, Duitsland Orde verspreid in: Duitsland, Nederland, Verenigde Staten, Brazilië, en België.

Beroep Monulphus: ongediplomeerd ziekenverzorger / portier

Geboren 23-6-1927 te Maastricht; overleden 11-7-2001 als Joseph de B. te Kerkrade

Kloosternaam; broeder Monulphus waar hij 55 jaar dienst deed in het jongensinternaat Bleijerheide. De jongens van het internaat noemden hem: Bulletje, een verbastering van ‘balletje’!

 

De reden dat wij Bulletje in een lente zonnetje zetten, is de omvang van het misbruik door broeder Monulphus, namelijk duizenden kinderen heeft hij professioneel onder handen genomen. Robert M. kan er nog wat van leren. We willen met klem iedereen oproepen die ook de betastingen, of ergo de donkere, verborgen kant van deze broeder hebben meegemaakt zich te melden. U heeft nog enkele dagen om uw stem te laten horen. Deze oude versie van Robert M kon 55 jaar zijn gang gaan, beschermd door de eigen regels, de hermetische organisatie achter dikke kloostermuren en door kerkrecht ontkomen aan vervolging.

Een bladzijde omdraaien en Léonard ontslaan?

Een klein mannetje, Joël Devillet vecht al jaren als een David tegen Goliath om erkend te worden als slachtoffer van het schuldig verzuim van mgr. Leonard. De erkenning komt precies op de 5de verjaardag dat een andere bisschop, mgr. Vangheluwe in Brugge moest aftreden. Mgr. Léonard sprak op 23 april 2010 historische woorden: “Hiermee wil de Kerk een bladzijde omdraaien uit een niet eens zo ver verleden waarin stilte of doofpot verkozen werd.”

Maar wellicht is het mgr. Léonard ontgaan dat er niet één bladzijde in die verkwikkelijke kerkelijke geschiedenis moet worden omgedraaid. Het seksueel misbruikboek is 930 pagina’s dik. En dan heb ik het nog maar enkel over het aantal gekende dossiers in onze werkgroep Mensenrechten in de Kerk.

De uitspraak van de Luikse rechter is een veeg uit de pan voor alle Brusselse en Vlaamse zgn. grote dossiers, die nog steeds niet van de grond komen. Het onderzoek is afgesloten. De stilte blijft hangen in de kelders van ‘Operatie Kelk’. Voor het eerst is beweging. Een aartsbisschop veroordeeld voor schuldig verzuim. Nu de rest nog. En dat zijn dossiers met veel meer namen dan enkel de naam van mgr. Leonard.

De historische bisschoppen zoals Leonard, Danneels, Vangheluwe, Vandenberghe en Hoogmartens, maar ook generale oversten van de toen alom gerespecteerde Vlaamse Congregaties die wereldwijd hun zonen uitzonden, hebben degelijk geïnvesteerd in het opstellen van juridische spitsvondigheden om toch maar Operatie Kelk aan hen voorbij te laten gaan. Zolang ze hiermee doorgaan zal het boek nooit dichtvallen. Altijd opnieuw zal een of andere mediastorm een nieuwe bladzijde uit dat kerkelijk misbruik boek blootleggen. De ziel van slachtoffers wordt telkens weer opengereten. Dossiers kunnen nooit worden afgesloten zonder erkenning. Op dezelfde wijze zal het de dossiers van het schuldig verzuim van de historische bisschoppen en oversten vergaan. Altijd opnieuw en opnieuw zal het hen achtervolgen. Zolang slachtoffers geen erkenning krijgen, zolang kan het boek niet gesloten worden. Als deze historische bisschoppen en oversten écht niet uit zichzelf tot inzicht komen, kunnen de nieuwe lichting bisschoppen en oversten hen dan geen handje helpen? Zo schreef mgr. De Kesel van Brugge een brief van meeleven met de slachoffers n.a.v. het gedwongen ontslag van Vangheluwe 5 jaar geleden. Met Pasen schreef mgr. Bonny een gelijkaardige brief voor zijn bisdom. Een pastoor uit De Panne schreef voor zijn parochianen een beklijvende meditatie op basis van wat slachtoffers van seksueel misbruik meemaken. Elders in kerken, scholen en andere katholieke instellingen regeert stilte op dat vlak.

Het zal niet volstaan hele advocatenkantoren te activeren om alle Boeken van het Geleerd uit te pluizen hoe onderuit het schuldig verzuim weg te geraken. Een bladzijde ongelezen omdraaien legt alleen maar een volgende bladzijde ongelezen open. De beschuldigingen zullen blijven doorgaan tot de laatste klager of aangeklaagde gestorven is. De geschiedenis bewaart zorgvuldig. Ondertussen is het kerkelijk misbruikboek uitgegroeid tot een volwassen bibliotheek. Zich verschuilen achter verjaring, verdwijning, verloren gelegd dossier, onvolledig en andere juridische spitsvondigheden… het boek zal er niet vanzelf van dichtgaan. Al moesten de kuisvrouwen het uitbrengen, gerechtigheid zal geschieden. Dat sprankeltje hoop is gewekt door het moedig volharden van die kleine Joël uit Brussel die de grote aartsbisschop Joseph op zijn verantwoordelijkheid wees. Waarom Mgr. Léonard zo hardleers bleef is vanuit geen enkel Bijbels vers uit te leggen.

De wonden blijven in de harten van de slachtoffers en dus ook in het hart van kerk en samenleving tot de laatste bladzijde, het laatste dossier grondig is behandeld, de daders gestraft en oversten en bisschoppen die niets ondernamen om het kwaad een halt toe te roepen, ontslagen. Pas dan zullen de historische woorden van mgr. Léonard die hij op 23 april 2010 uitsprak n.a.v. het gedwongen ontslag van bisschop Vangheluwe in vervulling gaan. Hij zei “Dit ontslag beantwoordt aan de wil tot transparantie die de katholieke kerk wil toepassen.” Consequent dit besluit voor zichzelf maken zou het respect kunnen herstellen.

voor de Werkgroep Mensenrechten in de Kerk

Rik Devillé

Aartsbisschop Léonard is veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding omdat hij niet optrad tegen een pedofiele priester.

Nog 7 dagen heeft U de tijd om een klacht en/of een melding te doen!!!

Oproep Bleijerheide jongens en

andere personen die seksueel/psychisch en lichamelijk zijn misbruikt in tehuizen, internaten, parochies

Indienen klacht mogelijk tot en met 30 april 2015

De huidige stand van zaken is dat er nog tot 30 april 2015 een klacht betreffende genoegdoening en erkenning kan worden ingediend betreffende seksueel misbruik bij het Meldpunt seksueel misbruik RKK. Psychisch en lichamelijk geweld kan samen met de melding van seksueel misbruik worden gemeld. Geweld blijft een complex verhaal want het werd aanvankelijk niet in behandeling genomen. Pas later werd het toch meegewogen bij de afhandeling van de klachten bij de compensatie commissie.

Waarom we je opnieuw benaderen is omdat er tal van ‘Bleijerheide jongens’ die te maken hebben gehad met seksueel misbruik en psychisch en lichamelijk geweld, geen klacht hebben ingediend. Dit is uiteraard iedereen zijn eigen beslissing en die respecteren wij. Het kan ook zijn dat je inmiddels van gedachten bent veranderd en daarom willen wij je attenderen op de mogelijkheid tot het indienen van een klacht tot en met 30 april 2015. Zo nodig willen wij je daarbij helpen mocht dat nodig zijn.

Maar ook het indienen van een klacht betreffende genoegdoening en erkenning rechtstreeks bij het Meldpunt seksueel misbruik RKK behoort tot de mogelijkheden. Wij bevelen mr. Titus Weller aan die inmiddels heel veel ervaring heeft met het met juridische bijstaan van “Bleijerheide jongens”.  Mr Titus Weller wordt betaald door het Meldpunt seksueel misbruik RKK.

die ärme brüder Franciscus

De afgelopen jaren hebben wij veel mensen te woord gestaan, bijgestaan, menig maal vergadert, talloze procedures begeleidt, en moeite gedaan om inzicht te krijgen in de problematiek rond de hulpverlening (we zitten in de adviesraad Hulpverlening). Het is aan u, aan jullie om stem te geven aan het eigen, eerlijke verhaal.

Namens het bestuur van MCU,

Bert Smeets (voorzitter)