Zeezicht Schelsberg 94 Heerlen
Tussen 13-21 u
Rick Nolov band
Gorden Smith band
Odessa 2
Freight Train
Bert Smeets band
(wij spelen van 18.30 – 19.30)
Yeah!
Vorige week woensdag hadden Klokk en MCU een ontmoeting met Poolse slachtoffers in ’s Heerenberg waar het roemruchte klooster Don Rua omgetoverd is tot politie-gemeentehuis. De Polen als Don Rua verkeren in een vreemde situatie. Voor de Polen is die niet echt rooskleurig, voor de gemeente ’s Heerenberg blijken er nog spoken / geesten in de kelder van het gebouw te verkeren waar niemand, althans de dames die wij spraken, in durfden.
De situatie in Polen is anders dan in ons land, Polen kent door het communisme niet de situatie zoals het seksueelgeweld dat zich in veel internaten bij ons heeft voorgedaan. Doch de machtsbasis is zo niet groter waar misbruik op de loer ligt. Zo kan men de Poolse doofpot makkelijker dichthouden door de massale aanhang van het katholieke geloof, het zich niemand waagt om verstoten te worden of uitgekotst door familie die deze smet niet kunnen dragen.
De Poolse media, is net als sommige media hier, niet bereid om er aandacht aan te schenken. Of er komen van die waterige reportages die niemand pijn doen. De media hier kent een andere code, stilzwijgend boycotten, de opdracht komt net als in Polen van politieke partijen die hun macht niet willen verliezen.
De spoken in Don Rua bijven rondgaan en zoeken andere slachtoffers…u bent gewaarschuwd!
Beste,
Opnieuw zijn we in de Goede Week. Opnieuw herdenken we het lijden, sterven en verrijzen van Jezus Christus. Zijn kruis staat centraal, met een doornenkroon omheen. Opnieuw komt de herinnering naar boven aan de slachtoffers van seksueel misbruik in een pastorale relatie, en aan de gedachtenis beeldjes die we plaatsten in de kathedralen van Brugge en van Antwerpen.
In deze dagen wil ik je een teken van verbondenheid sturen. Ik weet niet of je in deze paastijd in een kerk zal kunnen komen. Toch hoop ik dat je iets mag voelen van Gods nabijheid, die zoveel sterker is dan het kwade dat mensen elkaar kunnen aandoen, ook in de kerk.
Ik ontving onlangs een ingrijpend gedicht van een slachtoffer van seksueel misbruik. Je vindt de tekst onderaan deze brief. Het is een tekst die spreekt van vernedering en nieuwe hoop, van verlatenheid en nieuwe geborgenheid. Met oprechte dank aan de schrijfster van het gedicht. Misschien kan haar tekst je in deze paasdagen een hart onder de riem steken.
Met beste groeten en wensen,
+ Johan Bonny
Brief aan mijn dader
Met een kwetsbaar levensverhaal
heb ik naar je opgekeken
en onbevangen geloofd in je genegenheid,
maar je hebt mij in mijn kwetsbaarheid misbruikt
en het kind in mij voor altijd schade toegebracht.
Mijn vertrouwen in mensen heb je verkracht
en de beleving van een normaal liefdesleven
heb je mij voor altijd ontnomen.
Een stukje van mijn kind-zijn heb je gestolen,
mijn groei naar volwassenheid heb je afgeremd,
het doorworstelen van mijn puberteit heb je verstoord.
Ik heb mij vernederd gevoeld,
verloren, vertwijfeld, verlaten.
Je pleegde een aanslag op mijn waardigheid.
Je hebt mij belast met een “geheim”
dat jarenlang in mijn geheugen onbereikbaar opgeslagen bleef
en dat geen uitweg vond
omdat het in mijn wereld niet bespreekbaar was.
Door dood te gaan heb je mij in de steek gelaten
zonder een woord van spijt
of uitdrukking van schuld om wat je mij hebt aangedaan
De Kerk,
die in jou haar vertrouwen had gesteld
voor het verkondigen van een (blijde) boodschap
heb je opgezadeld met de trauma’s
van je ziekmakend gedrag.
Maar ooit zal ik weer lachen
in de regen van verdriet waarin je mij achterliet
omdat mijn Schepper mij
de zon heeft beloofd.
Ooit zal ik mij weer helemaal vrij voelen
in twee armen die mij geen gevoel van verstikking geven,
en geknuffeld worden zonder meer
door mensen die oprecht van mij houden.
Met het vertrouwen van een kind
dat in wezen niets hoeft te vrezen.
Ooit zal ik weer kunnen geloven
in de goedheid van onze wereld
omdat de mensheid het uiteindelijk nooit zal opgeven
om naar goedheid te streven.
En ooit, mijnheer pastoor,
zal er rust zijn in mijn hart
omdat wonden kunnen helen
met kracht van binnen in mij,
van rondom mij,
van boven mij.
Mijn geheim is gedeeld en geloofd,
ont-vangen.
Nooit meer ben ik er nog mee alleen.
Karinina, 11 september 2012
Uiteraard breekt mijn cynisme door na de afwijzing Aivd over de informatie die van mij ‘de burger’ is opgeslagen. Ik wil weten wat er in staat, en zeker na de bewerkte fotokopie uit een tijd (1984) dat ik even los was van politieke bewegingen, vanwege de opvoeding van mijn zoon. Het is vreemd dat zelfs dit summiere document is BEWERKT.
???????
……en wat is dan weggelaten? Wie, wat over mij wilde weten? Stond er een foto bij, een foto van mijn moeder die nooit op bezoek kwam, mijn huis waar mensen aanbelden? Welke mensen, of stond er een Sherlock met pijp als bewijs dat ze dit staatsgevaarlijk individu in de gaten moesten houden. Wat ik zeker weet is dat we gevolgd werden bij de anti-Vietnam acties VPJ in ons dorp Waubach, het huidige Landgraaf. Wel te verstaan 1969-1970. Veertien jaar later krijg ik het enige toegewezen document uit 1984.
Wat kwalijk is dat ze blijkbaar de informatie niet willen geven dat zij, de staat, er schade door lijdt. Dat je decennia lang wordt geschaduwd, gedwarsboomd en zo ja: benadeeld.
Nederland doet niemand pijn, kent geen stasie maar dit lijkt toch wel heel erg op een stinkend doofpotje…vier maanden om 1 foto kopie te sturen en zoals vermeld…bewerkt!
Als ze me toen al in de gaten hielden dan zeker met Mea Culpa. Sterker nog, ik heb niets te verbergen, en de staat…..wel.
Voedselvergiftiging opgelopen….komt toch niet van de Russen of andere geheime diensten.
Doordat eten snel over de wereld wordt vervoerd, kan een probleem op een bepaalde plaats in rap tempo een internationaal probleem worden. ”Het is veel lastiger om een uitbraak te onderzoeken als een bordje met eten of een pakket met voedsel ingrediënten bevat die uit verschillende landen komen”, aldus de WHO.