L1 draait het lekker om, de boeteviering staat voorop en, oh ja er is ook nog een ‘onthulling’ van een kunstwerk. Deze onthulling van het kunstwerk van Pierre Habets ‘de weg naar verzoening’ wordt jaren mee voorbereid door Mea Culpa United. Na vele zijden draadjes, vergaderingen, bijeenkomsten, opschuiven van de datum zou op 14 April, in stilte zoals het er naar uitzag, het kunstwerk worden ingezegend en tentoongesteld in de OLV basiliek te Maastricht (het is nog steeds te bezichtigen aldaar). Op Vrijdagavond 12 april kwam het nieuws naar buiten over bisschop Gijsen dat al intern sinds 11 Februari 2014 bekend was, een gegrond verklaring over het seksueel misbruik door oud bisschop Jo Gijsen.

Nadat alle media dat weekend over ons heen vielen, bleek een journalist van het katholiek dagblad de vraag ‘hoe het zat met Gijsen’, voor te zorgen dat het alsnog wereldkundig werd, hoewel bisdom en slachtoffers afspraken niet naar buiten te treden. Bisschop Wiertz hield een prachtige rede, vol verwijzingen, schuld en boete overdenkingen alsof Dostojevski zelf meegeschreven had aan Wiertz zijn toespraak. Ook Marxist, atheïst, communist Jean-Paul Sartre ontbrak niet in de rede van Wiertz….de vliegen…je kunt er naar meppen maar ze komen steeds terug (de mea culpa schuldvraag)!

Nu mocht ik, als vertegenwoordiger van de slachtoffers, geen speech houden maar drie voorbedes waar pastoor Kurris mij nog hielp met de vorm. Eén voorbede was op de actualiteit gebaseerd (paus Franciscus Spaanse toespraak over misbruik) en voorbede 2, hield mogelijk verband met Wiertz zijn rede. Wat Wiertz ook zou zeggen het moest anticiperen op zijn toespraak. Daarvoor moest ik vanaf Zaterdag tot die Maandagavond in de pen, slechts voor drie korte voorbedes, alle scenario’s doorgenomen, en uiteindelijk hielpen nog drie Spaanse vrouwen met de vertaling in het park op weg naar de ceremonie in de OLV basiliek.

Wiertz heeft minstens zo lang gedaan over zijn preek, het bevatte buiten de zelfkastijdingen, méér elementen want de toegestroomde pers zou niet achter kunnen blijven met wat slappe woorden over excuses, dat zou een rel kunnen uitlokken, zeker met MCU mensen in de kerk voor zoveel fotografen en camera’s.

Nu geloven wij in Wiertz zijn oprechtheid, doch deze speech kan niet in twee / drie dagen zijn voorbereid, men heeft het kunstwerk..mea culpa willen aangrijpen om de sinistere, zwarte kant van de kerk van enig licht willen voorzien.

Nu, volgens L1 doet het er niet toe wat onze visie is, ons standpunt in deze ‘vliegen kwestie’. Belangrijk is om MCU low-profile te houden, dat is beleid in de Limburgs zwijgheuvels, een mentale achterlijke toestand waar ik maar niet aan kan wennen.

#PopeFrancis‘ universal prayer intention for#May is: “That the media may be instruments in the service of truth and peace”

De media dienen allang niet meer de waarheid maar de honger naar nieuws, en hoe die honger gestild moet worden dient nauwelijks nog de waarheid. Het Vaticaan dient evenmin de waarheid door de rituelen voorop de stellen, en de transparantie, openbaar maken van tal van misbruikzaken in een boete lijst te categoriseren…neem de wereld mee onder de lakens van deze minkukels en laat eindelijk eens wat zien…voor truth and peace uiteraard. In Mei wel te verstaan!

Hulpverlening roept nogal wat reacties op. Het grote probleem bij Hulp is het roepen van Help. Niemand weet wat het beste bij iemand past of werkt, er is geen totaal pakket Hulpverlening, geen eenduidige analyse over trauma’s en angsten. Het zou beter zijn te zeggen ‘hey, ik wil je helpen maar ik weet niet hoe’! 

Anita Keijzer schreef mij het volgende:

Michelle Martin, de ex-vrouw van de Belgische zedendelinquent Marc Dutroux, zou verdwenen zijn uit het klooster van Malonne. Dat meldt de Vlaamse krant Het Nieuwsblad maandag op gezag van de Waalse krantengroep Sud Presse.
Enkele buurtbewoners van het klooster in Malonne hebben gezegd dat Martin zich niet meer in het klooster bij de Clarissen bevond. Ook de bisschop van Namen zegt niet te weten waar Martin is. De zusters van Malonne bevestigen noch ontkennen dat Martin elke dag bij hen verblijft.
De ex-vrouw van Dutroux kwam in 2012 vervroegd vrij en is in het klooster bij Namen opgenomen. Tot de voorwaarden van de voorlopige vrijlating behoort dat zij elke adreswijziging aan justitie doorgeeft (einde quote).

Behoort zij niet, net als de Clarissen, klaar en duidelijk aan te geven of ze wel of niet aanwezig is in het klooster. Haar doel was niet vergeving maar ONTSNAPPING. De honden die zij wel voerde, en niet de kinderen maakt maar weer eens duidelijk hoe narcisme werkt, dat vergeving geen schoonmaakmiddel of uithangbord voor een nobele houding van religie kan dienen, het moet werkelijk en van binnen uit komen. Kristien Hemmerrechts die in de huid van Martin probeerde te kruipen, kan daar beter inkomen.

Ook in het kunstwerk ‘de weg naar verzoening’ van Pierre Habets zijn wij het pad van vergeving ingeslagen. Ik heb zelf een keer in het bijzijn van bisschop Wiertz deze Michelle Martin genoemd als voorbeeld hoe moeilijk het is deze vrouw te vergeven. Maar het principe is duidelijk, je vergeeft, nu zij wegloopt, en mensen, ook de Clarissen, blijft misbruiken, mogen de honden los worden gelaten.