De onderzoekers vonden het lastig om er achter te komen wat de meest effectieve manier van opvoeden is, omdat het onderzoek werd beïnvloed door tal van andere factoren, zoals bijvoorbeeld de welvaart van de ouders.

Structuur

Uit het onderzoek blijkt wel dat ouders met een hoger inkomen vaker onderhandelen met hun kinderen. Ze geven hun kinderen ook gezonder eten en zijn meer gestructureerd. Zo sturen ze kinderen vaker op hetzelfde tijdstip naar bed. In gezinnen met minder welvaart blijkt vooral de opvoedstijl van de moeder een grote invloed te hebben op het gedrag van de kinderen. Het onderzoek duurde meerdere jaren. De wetenschappers spraken met ouders als de kinderen een, drie en zeven jaar oud werden. Ze spraken daarnaast ook met broertjes, zusjes en onderwijzers.

“Schreeuwen tegen kinderen, hen streng straffen of negeren, maakt hun gedragsproblemen alleen maar groter”, zo is hun conclusie. “Onderhandelen met kinderen heeft daarentegen geen negatief effect op hun gedrag.”

(MCU) Er kunnen toch wel enige kritische noten bij dit onderzoek gezet worden vanwege het doel: ‘wat is de meest effectieve manier van opvoeden‘? Hier kan men grote vraagtekens bij zetten omdat blijkbaar sociaal-economische achtergronden verschillend werken. Het is misschien wel gezelliger in gezinnen waar de kinderen later naar bed mogen, wordt meer lol gemaakt, gelachen, en niet de hele dag hoef je spits zijn om te onderhandelen om iets te bereiken. Maar ook in wiens voordeel, en met welk doel wordt onderhandelt. Effectiviteit als anger-management of als conflict blokker, effectiviteit als norm is bloedeloos, en wat voor effect heeft deze effectiviteit op de lange termijn? Kinderen, eenmaal volwassen, blijven polderen / onderhandelen, en kennen geen grenzen?