Een mede-strijder ten tijde van het seksueel misbuik in de RKK heb ik na de uitzending van de documentaire “Godvergeten’, nog een berichtje gestuurd…’godverdomme’, heb ik hem geschreven want kwaad blijf je na alle ontkenningen over hoe de procedures, de parlementaire stilte na de onthullingen in 2010 verlopen zijn; de mentale schade die het nog altijd oproept en bewerkstelligd in de hoofden van de slachtoffers, hoe het godvergeten drama is weggespoeld. In Maastricht sprak mij niemand meer aan, ze keken weg na vele verschijningen in talk-shows, na de enorme publiciteit die over ons ‘mea culpa stichting’, heen raasde, zag ik vanavond een van de Belgische slachtoffers een brief voor de bisschop posten! Eenzaam, mag hij proberen de last uit zijn jeugd, alleen zien te verwerken. We klagen niet meer dus verheug u….jubel!!!! over mijn boek (Krakende Stilte) met zeer opmerkelijke ontboezemingen ditmaal uit eigen streek…de doofpot / een streekproduct zullen we het maar voor ’the time-being’ noemen, want ik wens u allen, (+) de media (die geen eigen onderzoek / docu willen besteden aan dit Gods drama, dat laten ze aan de Belgen over), in Nederland bieden ze de collecte bus aan, iedereen krijgt een ‘goddamn’ zakcentje, en vergeten de waarheid…(die pastoor van de OLV basiliek moet me niet nog een keer op straat uitlachen), ook niet schieten op mijn raam of een pedo die me dreigend omver wilde fietsen…is hij ook kwaad?? Boycotten?….blijven ze doen, had ik me beter…..maar meteen moeten onderwerpen.

Jawohl!

Toen ik gisteren de Belgische docu ‘Godvergeten’ bekeek zag ik vele bekenden en wij  (MCU) mea culpa united kregen als snel contact met de Belgische lotgenoten-organisatie ‘Mensen rechten in de kerk’, ze gaven meteen blijk van solidariteit. Tijdens ‘de Godvergeten’ docu realiseerde ik me dat niemand van de Nederlandse slachtoffer-groepen ons hebben benadert (wel veel individuele slachtoffers) en ons alleen maar beschuldigden van ‘schoppen en radicalisme’, ja wij waren het minst meegaand met de ‘Deetmannen’ want op vergaderingen, toen massaal bezocht, vonden het maar niks dat wij er steeds bij waren. Wij zijn en blijven de eerste (inmiddels ook laatste) klokkenluider org. in Nederland. Als ik dit bij Wikipedia verander want daar staan vette onwaarheden in, dan is het de volgende dag weer gewist. Ze hebben er iemand op zitten!

Er werd ook niet met ons gepraat behalve Maud en Annemie van de werkgroep VPKK, vrouwenrechten. Op de radio herinner ik me een discussie over de ‘solidariteit’ vraag en waarom wij niet eendrachtig de kerk bestreden? Nou, daar hadden wij wel oor naar doch ze (Klokk) vonden ons ‘relschoppers?) en stonden er alleen voor want ze keerden zich van ons af, wij waren extremisten.

Solidariteit heb ik hier nooit gevoeld noch meegemaakt maar met de Belgische groep Mensen rechten in de kerk (Linda Opdebeeck, San, Marc, Emmanuël, Jean, Rik uiteraard zijn enkele namen die ik mij herinner maar van Nederlandse solidariteit was / is geen sprake. De Belgische lotgenoten nodigen mij uit om zelfs een lied ten gehoren te brengen tijdens hun bijeenkomsten. In Nederland deden Mensen recht in de kerk ook mee met de door ons georganiseerde ‘Mars tegen de doofpot‘, In Nederland geen solidariteit, nada. Klokk beheerde de agenda op voorspraak van de kerk en Deetman, een protestant om de objectieve kant van het verhaal te belichten!!??

Klokk mocht een maal per week / maand aanschuiven bij kardinaal Eijk, ook die is op mystieke wijze in het hemelse niets opgegaan, net als de Roermondse afspraken om een keer per jaar bij elkaar te komen. Belangrijk is immers om MCU buiten beeld te houden, te isoleren daar doen ze in Limburg / Nederland alles aan. Zelfs de KRO-NCRV omroep belde mij op maar wel als laatste voor interview, de enige nog actieve lotgenoten org. maar het bleef bij een belletje (handen schoonwassen) maar vinden mij te radicaal…solidariteit in Nederland….zeg het maar! Schop ik?

Je zou zeggen iedereen met een (Christelijk) hart zou deze weg moeten bewandelen. Doch ‘de kerk’ heeft aanvankelijk het kunstwerk ‘de weg naar verzoening’, van Pierre Habets gesteund en een kort vervolg gegeven in enkele presentaties en ontmoetingen met slachtoffer organisaties maar daarna was het over en uit.

Na corona zijn tal van projecten niet meer doorgegaan maar het principe en idee van verzoening moet over de hele wereld gehoord, gezien en uitgedragen worden. Niks gruwelijker dan een oorlog, de ellende die dagelijks over ons heen spoelt.

Het is te hopen dat lege kerken hun ‘huis’ ter beschikking stellen van een andere, warme wind en oprechte geloof in menselijkheid, een wind die krachtiger is dan de ‘ellende’ van de vernietiging, vandaar dat ik nog steeds het idee ondersteun van ‘de weg naar…verzoening’.