Géén koude oorlog, ofwel oorlog tegen de koude oorlog!

De collectieve weerzin tegen ‘de Russen’ floept als een oude geest uit de koude oorlog fles. Beelden van Lenin, oude Sovjet liederen klinken op bij het tekenen van de annexatie van de Krim. De anti-homo wet, de strafkampen (met soms beelden uit de Oekraïne), of nog luchtiger Oekraïense vrouwen die meedoen aan een ‘internationaal dating programma: From Russia With love‘. Wah! Ik ben gisteren tijdens het zappen met open mond blijven hangen bij de Hollandse seksprinsen die daar al vretend een liefje  komen ophemelen. Niemand die op het idee komt om deze vorm van anti-hetero seksueel propaganda te kapittelen. De stuitende domheid van Hollandse bloemkolen makelij te omhangen met een romantische waas waarmee de Nederlandse TV het bewijs levert van een werkelijk, armoedig, geestelijk imperialisme. Gênant om te zien wanneer onze Westerlingen het niet in de gaten hebben dat hun charmes niet (meer) werken.

Nato generaal Breedlove beargumenteerde dat ‘de Russen zich niet langer als partner gedragen maar als tegenstanders’? Ja, wie niet eens is met het westen, met al haar geldzuchtige capriolen (het kapitalisme heeft toch gewonnen na het instorten van de muur), de free life style die wereldwijd verkocht wordt met veel bubbels rum and coca cola, de hegemonie van het westerse product staat bovenaan, Ford Mustang boven Lada, Jushkov, Trabantje of Daf wie maakt de beste auto voor de gewone man? Cultureel, economisch, militair, zij willen met het koude oorlogsdenken bepalen dat Rusland niet mee doet op het wereldtoneel. Russische muziek, artiesten, wij kennen ze niet, het is op geen enkele westerse zender te horen. De Russische film is onder intellectuelen bekend maar dan houdt het ook op. Zou Obama geïnteresseerd zijn in Malevich, gebiologeerd staan kijken samen met Poetin naar de kleurrijkste, meerstemmige kunst uit Rusland? 

Het oorlogsdenken zit in onze Nato genen, we hebben een vijand nodig zoals God de duivel, Jezus van Nazareth een Judas. The Beatles contra the Rolling Stones, Bob Dylan contra Donovan, Elvis en geen Cliff, we creëren vijanden, het draait allemaal om ego/ afwijzing met gevolg bloedige gevecht door ons denken.

Dan geloven we dat een boycot helpt. De boycot is een schijn-afschrikmiddel terwijl handelsmissies gewoon doorgaan en de politiek een cordon sanitair opbouwt tegen een land dat zijn antwoord probeert te vinden in een veranderende, globale wereld waar niet alleen de leiders het voor het zeggen hebben maar duizenden nationaliteiten, tal van groeperingen, bloggers, een andere generatie, andersdenkenden hun mening twitteren, ‘facen’, op zoek zijn naar andere vormen en identiteiten. In Nederland hebben wij een partij die kans maakt om de minister-president te leveren die volledig ondemocratisch is, Stalinisme? (ga geen vergelijking met die andere snor maken).

Niet alleen de NSS top beslist over het levenslot, en hoe we onze dagen en nachten slijten, maak plaats voor de MCU mens, (even onze naam aanpassen de multi-culturele united mens, die zichtbaarder dan ooit meedoet.

Laat de Amerikanen zich terugtrekken uit Guantanomo Bay, Afghanistan, Bush voor het internationale gerechtshof verschijnen, dan beginnen we een beetje te dimmen wat ons toontje betreft. Mijn Russische vrienden willen geen koude oorlog, kennen hun geschiedenis maar al te goed, van Iwan de Verschrikkelijke waar ik nog gefilmd heb in Pechory om de onthoofding van onze ziel te laten zien (foto links boven), helaas wij willen onze eigen ellende afschuiven op ‘de vijand’, we hebben de vijand nodig, en kan de Nato weer enige betekenis krijgen met zo’n halve gare filosoof als Breedlove. Ooit hadden wij de leus ‘Nederland uit de Nato‘, lijkt me prima idee om de koude oorlog (en ons hoofd) een beetje koel te houden.

De Duitse douane heeft cocaïne onderschept die in condooms was verstopt en naar het Vaticaan was gestuurd.

En toen…wilde ik alsnog gaan stemmen. Het was tegen acht uur, ’s avonds, en nog een uur te gaan voor de stembureaus zouden sluiten. Zocht naar mijn stemkaart, paspoort snel ter hand en nog even een blik op lijst met de te kiezen leden. ‘Mmm’, hoorde ik mezelf zoemen, ‘de laatste jaren in ons gevecht met de RKK voor recht en rechtvaardigheid heb ik geen partij aan mijn deur gezien (ook geen geestelijke) welke partij heeft nu willen nadenken over de scheiding van kerk en staat, het onderwijs dat vrij van godsdienst zou moeten worden ingericht. Welke politieke stroming zal ervoor zorgen dat we onafhankelijk, kritisch leren denken, los van eenzijdige standpunten. Welke religie kent geen zwijgcultuur? Doch valt er een kentering te bespeuren, ook in mijn denken, niet dat ik niet meer achter mijn / onze strijd sta, wel degelijk maar er valt ook veel te zeggen over ons eigen handelen, kritiek naar onszelf, slachtoffers moedwillig slachtoffer laten is een slechte keuze, om de mens aan zijn seculier lot over te laten door geen warm alternatief te bieden, zal rampzalig uitwerken.

Tussen aardse machten en hemelse genoegdoening drogen de wetten van kerk en staat op in de monden van de seculiere mens, die zijn morele pas laat afhangen wat hem / haar uitkomt.

Nu leven kerk en staat in een concubinaat, in een vorm van hoererij, gescheiden van tafel en bed maar wanneer de nood hoog is vinden de exen elkaar. Nu, op wie moet ik stemmen, geloven dat we sterker en socialer worden…waaruit blijkt dat, dat we slimmer en op voet van gelijkheid zullen leven wanneer sommige partijen het voor het zeggen krijgen. Dat de liberale maatschappij het geld laat schuinwapperen van Oost naar West en via belastingparadijzen alle menselijke grenzen overschrijden en haar ziel kunnen kopen. Dat de problemen in dit land verdampen wanneer we de Marokkaan het land uitgooien? Alles rustig op straat?

Zo langzamerhand ga ik geloven dat we iedereen opnieuw moeten opvoeden, ethische lessen, morele dilemma’s aansnijden, discussies over Darwin, en Adam en Eva eens goed moeten bestuderen in het licht van de I Tjing, tegelijkertijd een godsdienstige eer brengen aan het leven…lijk ik nou gek geworden daar ik door twijfel niet ben gaan stemmen alsnog mijn stem te laten horen…waarvoor geen partij, noch geloof te vinden is.

Bent u klaar met het verleden, dan kunt u nog steeds een klacht indienen betreffende het geweld, de procedure is een ‘meldpunt light’ variant zonder steunbewijs. U kunt het indienen bij b.kreemers@geweldsklachtenrkk.nl

(als u toch niet gaat stemmen)!!

Vrouwen, een heel grote groep of is het wel een groep? De laatste tijd heb ik de segregatie van de vrouwenbeweging zoals die in de zeventiger jaren furore maakte dunnetjes mogen herbeleven tijdens de slachtofferbijeenkomsten waar de VPKK, KLokk, en onze ‘groep’ MCU aan deelnamen in overleg met dhr. Deetman, Kreemers, en ook gisteren hadden wij ontmoeting met kardinaal Eijk, broeder Cees van Dam op de Malibaan te Utrecht.

Een onderwerp, dat nu al verschillende malen op tafel ligt, is de wens van de VPKK om vertrouwenspersonen, die zij zelf naar voren willen schuiven, naar hun verhaal te luisteren. Geen probleem, dat luisteren, want het is immers al geschied in een binnenkort te verschijnen boekwerk maar vervolgens met het argument schermen dat deze vrouwen niet uit hun woorden komen, het allemaal veel langer duurt voordat ze het verwerken, is dubbel op.

Het laatste blijft een probleem, het verwerken, dat geldt ook voor mannen en hun macho opvoeding, dat kan zich heel lang voortslepen. Ik ga het niet aanwijzen als oorzaak van mijn blokkades, het is een willig excuus (je geeft de cultuur de schuld en niet de natuur) want ook ik heb gezwegen, en tevens gezocht naar woorden, songs geschreven dan wel documentaires gemaakt. Het blijft een blokkade wanneer je niet congruent met je gevoelens leert omgaan…dit probleem hing rond onze nek waarvan het touw alleen nog hoefde te worden aangespannen, uitputtend en slopend wanneer je (of men) het veronachtzaamt. Deze dubbele boodschap wanneer je enerzijds je verhaal doet in een boek, en anderzijds jezelf niet kunt uitdrukken, de erkenning vraagt van de zustercongregaties die het geweld en misbruik toebrachten, loop je in de oppermachtige fuik van de afhankelijkheid en de vertrouwensneurose. De bij MCU aangesloten vrouwengroep de ‘Canonnen‘ willen geen erkenning wanneer die niet van harte is, wanneer de betreffende congregatie, de Augustinessen, iedere openheid weigeren, ontkennen dat sommige vrouwen op het internaat hebben gezeten, gaten vullen, hoeven deze ‘Canonnen’ geen erkenning want het is simpel, ze hebben als kindslaven gewerkt, iedere dag uren aardappels schillen, boenen, poetsen, opruimen, de was doen, zie de Magdalena sisters, en als men dan toch hulp, erkenning en genoegdoening wil, dien op zijn minst een klacht in. Authentiek!

b.kreemers@geweldsklachtenrkk.nl

https://www.youtube.com/watch?v=IhXKI9tAI_M