Notitie t.b.v. het rondetafel gesprek d.d 28 maart 2013

Vanaf begin 2010 heeft MCU goede contacten opgebouwd en onderhouden met andere organisaties, zoals bijvoorbeeld Mensenrechten in de Kerk, België, SNAP Amerika, en andere Engelse, Duitse, Oostenrijkse lotgenoten. MCU heeft zich sterk gemaakt om het fysiek / psychisch geweld  op de agenda te krijgen. Helaas heeft men destijds besloten om dit buiten de klachtenprocedure te houden van het seksueel misbruik in de RKK.

Omdat we destijds geen weerklank vonden hebben we zelf gekozen om civiele procedures te voeren. Anderzijds zijn er diverse meldingen bij de politie gedaan waar wij tot op heden geen actie hebben ondervonden. Ondanks het feit dat dhr Moraal Hoofdadvocaat-generaal de ontvankelijkheid van deze meldingen zou entameren.

Aanvankelijk bestreek het onderzoek van dhr Deetman de periode vanaf 1945 tot 2010. MCU heeft ‘de sepots’ naar voren gebracht omdat er onvoldoende duidelijkheid bleek in de relatie kerk / staat, seponeren van dossiers, gaf de commissie Veiligheid en Justitie opdracht om dhr Steenhuis PG de geseponeerde zaken nader te onderzoeken. Tot onze verbazing beperkte men de onderzoeksopdracht tot de periode 1980-2010 en ging men voorbij aan de geseponeerde zaken 1945-1980.

Ik zou U willen verwijzen naar de fraudazaken van broeder overste Adelbertus en de boekhouder van het jongensinternaat Bleijerheide (de politie mocht geen verder onderzoek doen!!) De Zwarte Doofpot (editie OM)

18 april 2012 komt dhr. Moraal verantwoording afleggen aan de Tweede kamer over dit Steenhuis onderzoek. Hij verrast met het naar buiten brengen van een nieuw dossier over 22 geestelijken die veroordeeld waren inzake zedendelicten en die bij het parket Den Bosch waren ingediend. ‘Een toevalstreffer’ noemde hij het. Destijds is de toezegging gedaan dat dit dossier naar de Tweede kamer zou worden gestuurd. Wij hebben hier verder niets meer over vernomen. Vraag: hebt U dit dossier ter inzage gehad en mogen wij van de inhoud kennis nemen.

Mea Culpa (United) heeft vele klachten verwerkt, zwartboeken samengesteld, mensen een uitlaatklep geboden daar waar de kerk c.q. de klachtencommissie zich in een canoniek / juridisch traject heeft teruggetrokken. Daadwerkelijke steun is uitgebleven. Van Hulp en Recht naar een Meldpunt RKK met vele irritaties, correspondenties en overschrijdingen van de eigen regels en procedures. De woede en teleurstelling is bij veel mensen nog niet ‘gezakt’, vrouwen als mannen.

Het Engelen dossier

In het door MCU  opgestelde  ‘Engelen dossier’, komt geweld, opsluiting, isolatie, verdovingen, prostitutie als seksueel misbruik voor onder een hiërarchisch, gesloten internatensysteem dat schuld, schaamte en boetedoening tot gevolg heeft.

(link Engelen dossier: http://members.home.nl/loveandthegoldfish/MEACULPA/dossiers/dossier14.html)

Geweld was ‘legitiem’, seksualiteit niet, zo kon een cultuur van ‘willekeur op maat’ ontstaan. Vreemd zijn dan ook de vermeldingen op de leerlingenkaarten van het franciscaner jongensinternaat te Bleijerheide daar stond op of je een voogdij jongetje, vaderloos en / of welke sociale achtergrond je afkomst deel uitmaakte?

Eindelijk na veertig jaren werd door de kerk een onderzoek gestart onder druk van de onthullingen seksueel misbruik maar al snel werd duidelijk dat bewust de fysieke, geestelijke mishandelingen niet in de procedure aan de orde kwamen. Het geweld werd in de volksmond afgedaan met “in die tijd werd al snel een tik uitgedeeld”. Dit vervult ons met woede en ervaren wij nog altijd als een totale miskenning van de ernst van de feiten die hebben plaatsgevonden. Als U de tijd zou willen nemen om het Engelendossier van MCU te lezen dan zou U met pijn in het hart moeten constateren dat het een ernstige omissie is om het geweld uit het onderzoek te houden. Belangrijk om iets te onderzoeken is wanneer men uitgaat van een volledig onderzoek en geen ‘one-track mind’ visie hanteert om zaken te begrijpen. Het ‘grooming’ aspect dwz het aftasten, verleiden, onder druk zetten met doel seksuele handelingen te verrichten is wel degelijk sprake van geweld / psychisch lijden (manipulatie) in de sterk afhankelijkheidsrelatie waarmee wij kinderen toen achter vier muren zaten opgesloten.

Het geweld (fysiek en psychisch) hebben wij terecht van dag 1 aan de orde gesteld maar dit kon niet meegenomen worden ‘wegens vermijden discussie over de corrigerende tik’ van dhr. Deetman. Hiermee wordt de discussie zelf, het begrijpen, het maatschappelijk aandeel van geïnstitutionaliseerd geweld door kerk en staat, vermeden. Wij vinden dat de 10.000 tot 20.000 slachtoffers seksueel geweld volgens het Deetman rapport dan ook zouden moeten worden opgenomen in onze vaderlandse geschiedenisboeken. Het is de grootste sekscrime sinds de Tweede wereldoorlog.

De Contactgroep

De oplossing voor alle miscommunicatie zou de zogenaamde “Contactgroep” zijn die in het leven geroepen is om bepaalde problemen op te lossen en de kar los te trekken. De ervaring leert  dat de contactgroep best bereid is om e.e.a. te bespreken, maar het is een commissie, die alweer afhankelijk is van anderen. Toezeggingen in de trant van “wij komen hierop terug, wij nemen dit mee, maakt U zich maar geen zorgen, wij maken met U een afspraak”  worden vaker niet nagekomen. Er is, vooral ten aanzien van de hoge maatschappelijke verantwoordelijkheden van de leden, te weinig besef van communicatie. Van proactief beleid tegenover slachtoffers en hun klachten kan jammer genoeg geen sprake zijn.

Over de financiële middelen van de  Franciscanen hoefden wij ons geen zorgen te maken volgens de Contactgroep en onze advocaat, want als alternatief was daar een potje voor. Bleek achteraf niet zo te zijn. De hoofdzetel van de betreffende congregatie heeft zich in 2004 verplaatst naar de U.S.A., de Duitse representant van de orde, Bruder Matthäus Werner in Düsseldorf, wuift tegenwoordig iedere verantwoordelijkheid af. Velen keren hebben we de Contactgroep aangeschreven, en het Meldpunt waaronder de voorzitter mevr. Peijs, de heren Stevens en Brenninkmeijer, over de problematiek betreffende het jongensinternaat te Bleijerheide.

Uiteindelijk is dit in een coulanceregeling uitgemond voor uitsluitend de engelenjongens van het franciscanen internaat te Bleijerheide, waarvoor wij vanzelfsprekend onder voorbehoud zeer blij zijn. Wij hopen dat er ook voor slachtoffers van andere congregaties waar dezelfde problematiek speelt een oplossing wordt gevonden.

Erger zijn de juridische afgronden en valkuilen waarin we terecht zijn gekomen. Met een tegenpartij die in 4 a-viertjes stelt niet verantwoordelijk te zijn. Veel excuses maar geen empathie. Kille blikken bij mediationgesprekken. Sommigen juristen, door het meldpunt aangesteld, blijken te onbekwaam om sterk verweer te voeren tegen de juridische argumenten van de “tegenpartij”. De slachtoffers waren overigens vooraf niet op de hoogte gesteld van het feit dat men in een juridisch steekspel zou belanden.

Nadat klachten gegrond werden verklaard zou de “tegenpartij”, volgens haar eigen prodecure, binnen 30 dagen een besluit moeten nemen. Na 3 maanden nog geen enkele reactie. De slachtoffers moesten zelf weer het initiatief nemen om navraag te doen bij het meldpunt en kregen daar vervolgens een halfslachtig antwoord. Vervolgens weer een half  jaar wachten op de mededeling over een coulancefonds. Geen informatie over de grootte van het fonds, hoeveel uitkeringen gedaan moeten worden uit dat fonds. Vraag is: beïnvloed dit de hoogte van de uitkeringingen?

Overigens willen wij nog opmerken dat het opvallend is dat de aanklachten tegen nog levende daders bijna allemaal ongegrond zijn verklaard op voor ons zeer onduidelijke en gezochte argumenten. Het beeld van “toedekken van de waarheid” wordt nog versterkt door de recente publicaties in het NRC Handelsblad over twee bisschoppen waarvan belangrijke zaken niet in het rapport Deetman zijn opgenomen.

Sinds 1945 zijn ‘enkele tienduizenden’ kinderen misbruikt door katholieke dienaren. Een kleine 1800 mensen meldden zich bij dhr. Deetman, en van hen dienden er 1156 een klacht in bij het Meldpunt Seksueel Misbruik RKK. Van deze klachten wordt naar verwachting 30 procent afgewezen, omdat er niet genoeg bewijs is.

Dat wil niet zeggen dat de afgewezen klagers niet zijn misbruikt, zegt voorzitter Wiel Stevens van de klachtencommissie in de krant. ”Daar twijfel ik niet over. Maar de regels laten niet toe hun klacht gegrond te verklaren”, aldus Stevens. In Nederland zijn de regels om in aanmerking te komen voor een schadevergoeding nogal streng, in tegenstelling tot landen als Ierland. Daar wordt sneller uitgekeerd en gaat het om hogere bedragen. Stevens regels zijn echter gemaakt door de organisatie die hij vertegenwoordigt en Stevens hanteert opeens een nieuw argument over ‘een ander feitencomplex’ wanneer het een levende dader betreft?

De ‘feitencomplexen’ zijn voor ons geen reden om de waarheid te verdoezelen.

VERANTWOORDELIJKHEID

Niemand blijkt verantwoordelijk en dat is ronduit frustrerend voor duizenden klachten, het desavoueren van ‘het geweld’, op internaten. De mea culpa vraag ontaarde in een collectief afschuifsysteem. Niemand blijkt schuld te hebben of te bekennen. Daarom was onze verbazing dan ook bijzonder groot dat in het tweede onderzoek van dhr. Deetman groot op de cover van het vervolgonderzoek prijkt:

‘SEKSUEEL MISBRUIK VAN EN GEWELD TEGEN MEISJES IN DE ROOMS-KATHOLIEKE KERK’.

Het lijkt of er geen geweld tegen de jongens is gebruikt, en dit allemaal in een tijd waar de anti-discriminatie wet, méér en méér op zijn plaats is. We dienen dan ook een klacht in bij de WGB, Wet gelijke behandeling mannen en vrouwen, en het aanverwante College voor de Rechten van de Mens. Het Vaticaan heeft het Strafhof niet erkend, dat zal mede te maken hebben met wat de Cie Deetman vermijd, namelijk het onderzoek naar geweld en andere straffen van lichamelijk en psychologische onderdrukking dat zich decennia lang heeft afgespeeld in een instituut, wereldwijd geleid door 1 man en dit allemaal binnen de gesloten kaders, hiërarchie van de kerk. Het gerechtshof heeft jurisprudentie in zaken als systematisch gebruik van geweld als vorm van misdaden tegen de menselijkheid: ‘Article 5 of the Rome Statue, the conduct in question constitutes a crime within the jurisdiction of the Court-namely rape and other forms of sexual violence of comparable gravity as crimes against humanity as set out in Article 7(g) and as a form of torture as a against humanity in violation of Article 7.

MCU:  Maastricht 24 maart 2013

‘Rechter moet ex-broeder internaat horen’

ANP/Redactie − 06/11/11, 16:51

© ANP. Vorig jaar liep stichting Mea Culpa United in het Limburgse Bleijerheide een protestmars tegen doofpotaffaires in de rooms-katholieke kerk, met links initiatiefnemer en oprichter Bert Smeets. De stichting zet zich in voor slachtoffers van seksueel misbruik binnen de kerk.

Oud-leerling Bert Smeets van voormalig katholiek jongensinternaat Bleijerheide in Kerkrade heeft de rechtbank in Maastricht gevraagd om een voorlopig getuigenverhoor tegen een voormalig broeder van het internaat. Dat maakte Smeets zondag vandaag bekend. Volgens hem heeft de broeder hem als kind stelselmatig en excessief mishandeld.

Het verhoor moet uiteindelijk leiden tot een civiele procedure tegen de broeders van Bleijerheide die zich schuldig zouden hebben gemaakt aan geweld en misbruik.

Smeets kwam in 1961 als 10-jarige naar het internaat en zat daar tot 1964. Hij wil via het verhoor ook aan de weet komen wie hem als kind onder verdoving seksueel heeft misbruikt. En verder moet het verhoor duidelijk maken tot welke congregatie de broeders van Bleijerheide behoren. Volgens Smeets weigert een congregatie die daarvoor in aanmerking zou komen uitsluitsel te geven, om op die manier schadeclaims te voorkomen.

(reactie schrijver aan MCU) Onlangs op radio 1 met Swen Kockelman hield Ard van der Steur een pleidooi om het fysieke geweld bij mannen ook in aanmerking voor compensatie te laten komen. Hij zei zoiets als dat de compensatiecommissie dit geweld aspect al liet meewegen in haar beoordeling. Dat laatste is naar mijn mening niet waar, nog sterker  de klachtencommissie heeft in haar conclusie het aspect fysieke mishandeling nadrukkelijk buiten beschouwing gelaten.

Ik heb mij wel in mijn oorspronkelijke klacht hierover beklaagd en gezegd dat het fysieke geweld de seksuele mishandeling mogelijk heeft gemaakt; maar in de samenvatting van het meldpunt naar de compensatiecommissie vind je daar niets van terug. Dus hoe kan de Compensatiecommissie het fysieke geweld dan nu meewegen?? Ik weet niet hoe het staat met de gegrond verklaringen en de compensaties; zijn er al mensen die een compensatiebedrag hebben ontvangen? Eigenlijk vind ik dat we ons collectief tot de Compensatiecommissie zouden moeten richten, zoals A.K ook al voorstelde, omdat we onvoldoende hebben kunnen toelichten wat voor een mishandeling heeft plaatsgevonden omdat men dat niet wilde meenemen in de beoordeling.

(MCU) Onze reactie is duidelijk als woordvoerder MCU dien ik in Tweede kamer op 28 Maart bij rondetafel gesprek een motie in ( de motie Geweld) die het psychische en fysieke geweld alsnog meeweegt bij het meldpunt RKK anders een nieuw onafhankelijk parlementair onderzoek eist naar deze bewuste private verdoezeling van strafbare feiten vanaf 1945 door RKK bisdommen en instellingen.

voorzitter Mea Culpa United

Bert Smeets

Documentaire ‘Fishing for Amber’ première Donderdag 11 April 19.30 in Lumiere te Maastricht. In het kader van het Nederland-Rusland jaar willen wij ons steentje bijdragen aan de vrijheid van meningsuiting, creatieve vrijheid, man / vrouw vrijheden en alles wat vrijheid met mensen doet. ‘Fishing for Amber‘, is een ‘art-music moral issue’ documentaire en Bert Smeets heeft sinds voorjaar 2012 kunstenares Amber de Lange gevolgd om een karakter portret te maken over het individuatieproces van Amber. Er is gefilmd in Nederland, Duitsland, België en Rusland.

In Rusland zijn we de confrontatie aangegaan om met mensen te praten over mensenrechten, geen onderwerp werd geschuwd, ook pussy-riot niet. Op dat moment wisten wij niet dat de tentoonstelling ‘I had a dream’ geboycot zou worden vanwege blote borsten en andere, persoonlijke gruwelijke beelden over kind/ jeugd trauma’s. Booby-riot kortom.

We hebben met vrouwen gesproken over emancipatie en wat zij denken van man / vrouw verhoudingen. Ik heb zeer veel respect voor vrouwen die zeggen vrij te zijn in een land waar Sovjet terreur decennia lang de maat bepaalde wat goed en wat slecht was. Zij zochten de vrijheid in het zielsgeluk van de liefde. Wie neem je het kwalijk?

De orthodoxe kerk speelt uiteraard een rol tijdens alle omwentelingen, oorlogen, met of zonder goedkeuring leger, het contact met het volk is de Russische orthodoxe kerk nooit verloren en heeft eeuwenlang houvast geboden aan een voornamelijk doodarme boerenbevolking.

We zijn met seculiere Russen door het land gereisd en zelf zij branden een kaarsje op plekken waar de gruwelijkste moorden zijn gepleegd. Zo ook in Pechory, een stadje in Pskov region waar een van de mooiste mannenkloosters van de wereld gebouwd is rond de gruwelen van Tsaar Iwan de Verschrikkelijke die rond 1573 mensen onthoofden. Ook dit klooster hebben wij bezocht en is te zien in de film / docu ‘Fishing for Amber’, de verschrikking die in verband staan met de schilderijen tentoonstelling van Amber.

Er blijft een hardnekkige, eenzijdige berichtgeving over Rusland bestaan. Als de economie er minder groeit bestaat die nog altijd uit 3,4 procent groei. Iets waar wij onmiddellijk voor zouden tekenen met onze bankmacho’s -geen schuld- mentaliteit die zelf ons spaargeld niet kunnen garanderen. Rusland is koud, maar als je er bent krijg je ontzettend veel warmte van mensen, oprechte vriendschappen die je opnemen in hun gemeenschap. Dit ervaar ik al meer dan tien jaar zolang ik naar Rusland reis. Dat mensen er hun mening niet durven te geven is onjuist, zij zeggen net zoals mensen hier hun mening ronduit, en ook onze mening komt niet altijd in de krant. Mea Culpa, mijn stichting over RKK seksueel misbruik wordt geboycot door sommige media. Hoor je daar iemand over? Men maakt zich hier druk over pussy-riot maar is er enige solidariteit met Mea Culpa? De manipulaties van de pers(vrijheid)?  De pers heeft haar relaties met bisdommen en andere religieuze belanghebbenden, politieke belangen en die maken uit wat hier de waarheid is.

In Rusland eert men de geschiedenis als bewijs hoe slecht het met de mens kan aflopen, hier draaien wij elkaar een rad voor de ogen met de verdwijntruc van de 10.000 tot 20.000 slachtoffers seksueel misbruik. Waar komen ze vandaan, wie zijn de daders, genoeg om vraagtekens bij geschiedenis en democratisch gepriegel tussen kerk en staat te zetten. In Rusland leeft een andere, niet geheel onbewuste geschiedenis ten grondslag aan de angst om te spreken. Ik laat zien aan de hand van schilderijen van Amber dat de ‘verschrikking’ in ieders leven schuilt, onder alle omstandigheden zich kan openbaren en plaatsvinden. ‘Fishing for Amber’ is voor mij een zoektocht naar waarheid en zielsverbondenheid met mijn omgeving, met toen en met nu, met het hier en daar, met Rusland, die ondergetekende ondanks een boycot, nastreeft. 

documentary ‘Fishing for Amber. 

In Russia, we want to have a confrontation with people to talk about human rights, no subject was shunned, even pussy-riot we discussed. At that time we did not know that the exhibition ‘I had a dream “would be boycotted because of bare breasts and other personal gruesome images of child / youth traumas. Booby-riot then was born. We talked with women empowerment and what they think of male / female relationships. I have great respect for these women who say they are free in a country where for decades the Soviet terror measure certain what was good and what was bad. They sought freedom in the soul happiness of love. Who you want to blame? The Orthodox Church obviously plays a role in all revolutions, wars, with or without military approval, the contact with the people is the Russian Orthodox Church. For centuries it has never lost guidance offered to a mostly poor peasantry. We traveled with secular Russians through the country and even they burn a candle in places where the gruesome murders were committed. Similarly in Pechory, a town in Pskov region where one of the most beautiful monasteries in the world built around the horrors of Tsar Ivan the Terrible who behead people around 1573. Also this monastery we visited can be seen in the film / documentary “Fishing for Amber,” all in connection with the exhibition of paintings by Amber.

There remains a persistent, one-sided reporting on Russia existence. If the economy grows less that still exists from 3.4 percent growth. Something we would immediately sign for with our bank super-macho -no blame- mentality. They say Russia is cold, but when you get there you will get a lot of sympathy from people, sincere friendships inviting you in their community. This experience I have over ten years travelling in Russia. That people do not dare to give their opinion is wrong, they say  their opinion openly, even our opinion is not always in the newspaper. Mea Culpa, my foundation on catholic church sexual abuse is boycotted by some media. Do you hear something about it? People are concerned about pussy-riot but is there some solidarity with Mea Culpa? The manipulation of the press (freedom) is everywhere. The press has its relationships with dioceses and other religious parties and they still like to tell us what to do and to keep silence in the end. No one owns the truth. Why do we judge so easily about Russia? In Russia you can proof history, see how bad man can run. We have an “all is well” attitude but we have 10.000 to 20.000 victims of sexual abuse. Where do they come from, who are the perpetrators, enough to question history , are they in our history books? Well there’s a lot of democratic fussing between church and state, we let facts dissapear. In Russia survives another, not entirely unconscious mind who has a fear to speak. I show using pictures of Amber that ’terror’ in everyone’s life can get alive under all circumstances occur. ‘Fishing for Amber’ for me is a search for truth and soul connection with my surroundings, then and now, here and there, with Russia, people, despite a boycott, I will pursue.