Kateri Tekakwitha (1656 -1680), die ook bekend staat als de ‘lelie van de Mohawks’, was eeuwenlang een symbool van hoop voor Amerikaanse indianen. Duizenden mensen, onder wie indianen, waren zondag bij de heiligverklaring door paus Benedictus XVI op het Sint-Pietersplein in Vaticaanstad.

PS  Ze zijn wederom onze grote vriend Winnetou vergeten:

Wat zijn de overeenkomsten tussen de katholieke kerk en het wielrennen?

De een gebruikt doping en de andere doet aan poping (zit onder de plak bij the pope)  maar beide is nooit goed onderzocht!

Geen grotere Cold Case dan deze van de slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk

Eerst werden de slachtoffers van seksueel misbruik van laster en eerroof beschuldigd door bisschoppen en ander religieuze oversten. Daarna werd ook onze slachtoffergroep Mensenrechten in de Kerk de woestijn ingestuurd met eretitels als: nestbevuilers, dissidenten, kerkhaters… enfin, wij hadden een of andere verborgen agenda waarmee wij de kerk wilden treffen in dat waar zij mee staat of valt: haar clerus. De heilige huisjes waar kerkleiders in schuilen kan je niet zomaar penetreren.

Toen zelfs hun eigen commissie Adriaenssens in het voorjaar 2010 bijna dagelijks in de media de angstaanjagende stijgende statistiek kwam bijwerken van priesters die zich vergrepen hadden aan kinderen begon het ook in het Gerecht te kriebelen met als resultaat: Operatie Kelk. Ook daar probeerden de bisschoppen geflankeerd door de meest uitgelezen rechtsgeleerden stokken in de wielen te steken. Operatie Kelk moest een operatie Cold Case worden.

Het waren weer de slachtoffers die het stilgevallen onderzoek op gang moest trekken. Zij gingen lobby-en bij alle politieke partijen en verkregen, zij het afgezwakt, een Parlementaire Commissie   die een onderzoek zou voeren. Er kwam zelfs een Opvolgingscommissie en een heuse Arbitrageregeling. Ondertussen beloofden bisschoppen hun leven te beteren en startten zij met nieuwe Opvangpunten. Alles zou nu veranderen. Maar Commisaris Poirot had deze keer weer een detail gemist: aan het statuut van poetsvrouwen in Gerechtsgebouwen werd niets gewijzigd. Maar dit zal wel geen invloed hebben om de loop van de geschiedenis. te veranderen. Alhoewel. Want wijze bisschoppelijke advocaten beweren nu een stuk van het Corpus verdwijnt dat je er dan niet meer zeker van kan zijn dat wat is achtergebleven in de onderzoekkamer nog wel verder onderzocht kan worden.

Waarom blijft de angst regeren in kerkelijke en bepaalde gerechtelijke kringen om al die Corpus Delicti van het wangedrag van clerici? Blijkbaar werkt angst verslavend? In alle gesprekken, getuigenissen en acties van bisschoppen bleef de ondertoon voelbaar: we lossen alle delicten op maar laat er ons a.u.b. geen gerechtelijke zaak van maken. Waarom bleef bij bisschoppen en oversten dat wantrouwen en die angst voor Gerecht en Politie zeker als het gaat om het onderzoek naar het schuldig verzuim van bisschoppen en oversten? Waarom die angst voor een onderzoek als er toch geen verzuim zou zijn?

Maar al snel werd duidelijk dat deze pijnlijke geschiedenis weer een andere wending zou nemen. Nog even recapituleren. Nadat Monsieur Poirot besefte dat de daders vrij uit konden gaan, daar de feiten waren verjaard, schoten alleen nog de lijken over, de corpus delicti. Ook al vielen die de laatste jaren bij hopen uit de kerkkasten, Poirot kreeg de dossiers maar niet op orde. En elke keer als dat net ging lukken was er wel een of ander feit dat het weer onmogelijk maakte. Daar je niet altijd een onderzoeksrechter kan doen verdwijnen, moet je met personeel van lager niveau die truc toepassen. Nu is het al zover gekomen, willen dossiers nog kunnen verdwijnen dat je de schuld al moet gaan zoeken bij de poetsvrouw. Justitie moet dringend terug butlers aanstellen. Want wie kan bij een volgende gelegenheid de schuld van het verdwijnen van kerkelijke dossiers nog in de schoenen geschoven worden? Het is hoogtijd dat het statuut van rattenvanger wordt nagekeken… Zo niet zal heel binnenkort moeten worden meegedeeld dat door een vergetelheid die functie geruisloos is afgevoerd. Dan wordt, als het over dit dossier gaat, de volgende titel in de krant: Ratten en muizen hebben de dossiers van slachtoffers van seksueel misbruik verteerd tot ecologische meststof voor de bloembakken voor de Sint-Romboutskathedraal. Heel p(l)ausibel.

Rik Devillé

www.mensenrechtenindekerk.be

Als er een kabinet van VVD en PvdA komt, wordt de rol van slachtoffers in strafzaken zo goed als zeker groter. Nu mogen slachtoffers in de rechtszaal spreken over de gevolgen die een misdrijf voor hen heeft. Het is de bedoeling dat slachtoffers straks ook wat mogen zeggen over de tenlastelegging en over de strafmaat. Dat heeft demissionair staatssecretaris Teeven van Justitie gezegd bij de presentatie van een boek van advocaat Richard Korver. (aldus de NOS)

(reactie MCU) Gelijke rechten om dossiers op tijd te kunnen inzien zoals wij met onze voorlopige getuigenverhoren wilden bereiken, in een poging het geweld aan te tonen, kregen wij een half uur voor de rechtszitting het verweer. De ellende begon al ver daarvoor bij het begin van het Deetman onderzoek dat nu blijkt met Ja of Neen te moeten worden beantwoord wanneer de kerk iets over zichzelf wilt weten, vroeg ik helaas als enige ‘waarom het geweld niet onderzocht werd‘. Hoe bij voorbaat het gebruik van geweld in het Deetman onderzoek  werd weggesaneerd door diegene die het onderzoek instelden. Van der Steur van de VVD loste het eenvoudig op: ‘de vervuiler betaalt‘, ik reageerde: ‘maar wel nadat eerst de vervuiler bepaalt‘. De RKK die een meldpunt inricht dat tijdelijk een kuise wereldse rechtbank kopieert en zelf geen bewijzen aandraagt of zoals van Koppen het uitdrukt, ‘er zit geen politie ambtenaar aan tafel’.

Nu is dat te wijten aan ons, dat wij zomaar wat roepen of iemand lekker willen beschadigen of beschuldigen? Zelfs het Deetman rapport met zijn 10.000 tot 20.000 seksueel misbruikten kan uiteindelijk niet als bewijs dienen dat men met een half autistisch Ja of Neen, zal beantwoorden daarom herhaal ik, nog eenmaal: het geweld: is het voorgekomen: Ja of Neen? Dit hele circus bepaalt zelf de regels, een gesloten organisatie die de vinger aan de pols, en zo een oogje in het zeil houdt.

Sepot, broeder Alphons van het jongenspensionaat Bleijerheide heeft een groot deel van zijn leven jongens afgetuigd, hij is nu door de rechter ‘onschuldig’ verklaart. Hij hoeft zich niet te verklaren, fishing evidence pogingen van mijn kant konden niet volgens de rechtbank, het feiten relaas dat door betrokkenen decennia wordt achter en tegen gehouden moet ik maar te pakken krijgen op andere wijze. De politie doet geen onderzoek (verjaard), hoe vaak je ook een klacht indient artikel 12 is nog niet in zicht, dus de vraag om meer rechten voor slachtoffers is in het geval van RKK misbruik / geweld geen horizon te bekennen. Je vind nergens recht, noch rechtvaardigheid. De Samsons en Deetmannen, hacker Opstelten, de van Eijks kunnen wel roepen ‘hoe vreselijk, oh oh, met schaamte’ horen zij dit aan maar het is een ‘kus op de lippen en een dolk in het hart’ (Karl Moor).

Nu dan zouden deze rechten in die andere wereld, het rijk Gods dat NIET van deze wereld is, enige verjaring aan de schuldvraag stellen? Neen, Gods oordeel is duidelijk, en de de canonieke regels zijn opgesteld na de dood van Christus, zij zijn het mededogen principe verleerd door dat velen het niet in praktijk brachten.

Door een andere vage wet, laten we zeggen, de morele wet is het de vraag of de broeders Funzen van hun ‘mea-culpa’ afkomen? Een wederopstanding zit er niet in, de kerk wil haar positie terug maar kan die alleen terug krijgen wanneer zij alle slachtoffers erkent, het geweten zuivert en de feiten op tafel legt. Nu de kerk zou failliet gaan en dit is waarlijk niet de biologische aard van de mens: hij wil overleven dat geldt ook voor het geloof maar wanneer slachtoffers andermaal geslachtofferd worden wanneer zij niet gezien worden, houdt het op!

Misschien kunnen canonieke regels ook eens een keer onder de loep; niet ten dienste van Rome maar van de mens. Niet voor het hiernamaals maar om de kerk een plek te geven die ze werkelijk toekomt. Wil de staat de aarde, de gehele planeet met haar democratisch femelarij? De scheiding tussen kerk en staat lijkt nu op een verdeel sleutel maar noch de een, noch de ander bezit beide. Het ultramontanisme, (pausgezindheid) die in Brabant en Limburg vat kreeg door de meer liberalere politici te vervangen door ultramontanen, konden ons kinderen doen geloven dat de werkelijke macht in Rome lag.

Nu wij ontwaakt zijn liggen de machtsverhoudingen anders, de deuren staan open naar nieuwe mogelijkheden en veranderingen. Willem Bosch heeft hier al eerder op gewezen. Ik bespeur een lichte nostalgie naar de tijd dat meneer kapelaan door het dorp fietste, rust vond in morele kwesties, ach de mens blijft zoeken naar houvast. Er zijn twee opties of de staat doet beter haar werk en de kerk leest Mattheus 7:2; markus 4: 24…noch einmahl!

Want met dezelfde maat waarmee gij meet, zult ook gij gemeten worden.

Op vrijdag 12 oktober 2012 is het ontwerp van “De weg naar verzoening – Mea Culpa”, aangeboden voor de ontwerpvrijgave middels dit YouTube filmpje.
Op maandag 15 oktober 2012 heeft bisschop Wiertz, deken Schreurs, Bert Smeets, Anita Bosch en Pierre Habets deze ontwerpvrijgave verleend.