176 treden

Het voorjaar 2012 is losgebarsten, mooi weer hier op “ de Grebb” in Rhenen. Met Jim erop uit dus, naar de 176 treden. Aan het einde is de vrijheid dus GAAN ,naar boven Jim. Boven aangekomen een stuk door het bos. En dan deze tekst;

Vijf dagen en de vrijheid ging verloren.

Vijf jaren en toen werd zij herboren.

Zo moeizaam triomfeert gerechtigheid.

Aan dit besef zij dezen grond gewijd.

J.C. Bloem

 

Op weg naar huis viel mij in;

In tweeduizend jaar ging de vrijheid verloren.

In twee jaar wordt zij herboren.

Tweede kamer succes  op 04-04-2012

Het pontificaat versus de parlementaire democratie, aan alles komt eens een eind.

VRIJHEID OVERWINT ECHTER ALTIJD!

Mea Culpa Media

Willem Bosch (echtgenoot van Anita)

 

 

De verweerschriften van de arme brüder Franciscus bij meldpunt RKK beginnen de spuigaten uit te lopen, de mistige spuigaten wel te verstaan. Wij oud-leerlingen krijgen wederom een lesje in de ondoorzichtige structuren van het school en internaatswezen, en ver daarbuiten. Zij, de broeders, oh hoe klein was hun rol en beperktheid in het onderwijzen van de aanwezige jeugd. Zij kenden elkaar nauwelijks, hadden allemaal eigen verantwoordelijkheden en een van de seksuele mislukkelingen zoals broeder Valentinus, die heeft geen idee wat dat allemaal moet zijn geweest met die kindjes. Concrete aanwijzingen van misbruik was geen sprake, noch meegemaakt. Hoe veel liefde voelde de man niet voor de kindertjes in Potim, Brazilië opwellen, daar moest hij geld voor ophalen. Hoe puur de liefde van de broeders voor de kindertjes waren valt te lezen in het ‘engelen dossier’. Valentinus, de sadist, sloopte kinderen wanneer zij zich niet onderwierpen aan zijn koude wil. Advocaat Goltstein die het verweerschrift heeft samengesteld voor Valentinus heeft het zich gemakkelijk gemaakt. Het complete verweerschrift van Alphons in een door ondergetekende aangespannen civiele procedure, heeft Goltstein volledig overgetikt. Laat het meldpunt maar betalen voor het kopietje, moet Goltstein gedacht hebben want we hadden er succes mee. En dat niet alleen, weer blijken de geschiedenislessen van Goltstein uiterst boeiend! De geschiedenis is multi-interpretabel maar niet voor Goltstein en zijn katholieke achtergrond mistnevels hangend over het mijnlandschap; ‘de waarheid’ in dikke mist beschreven. Alle aantijgingen worden onklaar gemaakt, ontkend en later weer in een breder verband benoemd, typische draaideuren advocaten retoriek. Het was normaal die oorvijgen, die straffen, de broeders moesten wel straffen uitdelen anders wilden die kinderen nooit meer naar huis (ook in de weekenden niet). De kindjes waren gek op de broeders!!! Goltstein verdedigt na zijn eerdere successen uiteraard de andere kindervriend Valentinus, en wijst met een apart gevoel voor humor op ‘de vrije keuze van de ouders’ in die goeie ouwe mijnstreek om de kindertjes in een internaat te droppen. Hij is de perfecte geschiedenis leraar die je je altijd al had willen wensen. De koel, de mijnen, de jeugdsubcultuur alles gezien door de uitgeteerde hokjes van een brommerig advocaatje die iets duidelijk wil maken, maar wat? Goltstein heeft pagina’s nodig om uiteindelijk niets te zeggen, de internaten het was er nog zo slecht niet en alles wat Bodar in omfloerste bewegingen wil vertellen doet Goltstein in nog grotere omtrekken uitleggen; onze grote kindervriend Valentinus, in navolging van de stoute Alphons, huilen Franciscaanse traantjes van onschuld. Wie wil de echte geschiedenis gaan vertellen, nog niemand van de levende broeders / paters heeft bekend bij het instant-gerechtshof van het meldpunt RKK. Dus Valentinus jongen, Alphons en je chambrette jongetjes, Eymard die verdacht veel op Schafraad lijkt,  internaten vol van dit soort figuren, wij denken mee over jullie echte namen, en bewaren een identiteit voor in het hiernamaals. Zo heet de stichter Phillipp Höver maar noemt zich daarna broeder Johannes die gelijk goed begint. Hij was de stamvader van al deze liefdevolle broeders die straatjongeren wilden helpen en opvangen, en daarna bouwden de broeders dikke muren erom heen met een stevige poort. Weglopen daar stond zowat de doodstraf op, broeder Servatius raasde over de slaapzaal, mijn eerste kennismaking met iemand die een echte paniek aanval kreeg. Bleijerheide een grote maskerade, en dan wil Goltstein indruk maken met deze horizontale kaalheid aan werkelijke gegevens. Het heeft geen zin om met deze mensen de geschiedenis van het pedo internaat te Bleijheide door te nemen, het doet niet ter zake behalve dat deze brüder altijd hun nalatenschap sinds de Culturkampf in veiligheid hebben moeten brengen, en wat moeten wij met deze onwaarachtige geschiedenis, zijn de archieven niet door dezelfde congregatie in grote getale vernietigd. Höver ligt op het kerkhof te Bleijerheide, en niet voor niets.

Wat is er aan de hand met de half civiele rechtspraak seksmeldpunt te Nederland, politiek zie hier de reële situatie. Een commissie (Deetman) krijgt opdracht tot een onderzoek. Vult dit ten dele in, komt met rapport waar de slachtoffers veel te laag zijn ingeschat (tussen de 10.000 en 20.000 kindermisbruik), en stelt de commissie Lindenbergh in, die met aanverwante civiele uitspraken c.q. voorstellen komt, en dan hard je best doen of dit een legaal, juridische grond heeft. Nu blijkt dat opperhoofd Werner te Düsseldorf, samen met zijn gelegenheidszieke kompaan Valentinus, pastoor Jekyll, en chambrette party man Alphons niets willen weten van compensaties. Jekyll is zo wie zo kwaad dat hij op non-actief is gesteld door een excuserende bisschop, en die andere twee zijn hun hele leven zelf uitgebuit door deze congregatie, zij zijn de slaafse volgelingen en voor hun geldt de omerta. Mevrouw Arib, Gesthuizen, Dibi, van der Steur iedereen die betrokken is bij de slachtoffers hier zit een ongezonde spanning te vibreren in verweerschriften die bij voorbaat niets willen erkennen en de geschiedenis als een ‘bewijs’ zien van eventuele misstappen (zeg maar gerust misdaden). De kerk die met een hand zoete wijn voor de slachtoffers wil serveren, ze willen intomen door slachtoffers de illusie te geven voor recht en rechtvaardigheid op te komen, en mensen te compenseren, maar blijkbaar niets kan en wil doen tegen de zoveelste weigering van medewerking door deze congregaties. Ook deetman deed niks, hoorde zeker niet bij zijn taak. Dus moeten wij het doen. De verklaring van Valentinus, doorgebriefd door Jekyll, over zijn verkrachting van een 10 jarig jongetje in Zeeland, zegt mr Hyde: ‘Hij heeft ook goeie dingen gedaan’, klinkt bijna als een excuus. Laten we de geschiedenis eens door het oog van een psychologische naald halen, een seksuologe met deze mensen laten praten…de geschiedenis zal er heel anders uitzien; er was immers voor de arme broeders geen keuze!

 

 

Proces ex-aartsbisschop die pedofiele priesters beschermde van start in VS

Mea Culpa heeft vergaderd, in de zon, ergens buiten in de Brabantse lente lucht. Het mooie van deze vergadering was dat we dezelfde spirit voelen, met veel overtuiging een rechtvaardige strijd voeren.

Met ziel vooral, en respect want hoe graag wij ook grenzen opzoeken, respect hebben wij wel voor onze tegenstanders de jodenmeldpunt stotteraars en andere ‘nicht gewusste types’ die hun eigen celibataire castratie iedere dag van hun leven moesten overstijgen. Castratie het enge probate middel leek tegen ongewenst gedrag. Ook vernamen wij onlangs uit de krant dat wij last hebben van geheugenverlies en sommige types door elkaar gooien. Onze herinneringen zijn niet scherp, voor tweederde onwaar. Dan blijven sommige herinneringen je wel wat helderder voor de geest dan weer andere herinneringen maar goed wat wij niet vergeten zijn de persoonsverwisselingen in de katholieke gemeenschap waar je als broekie opeens van Jan naar broeder de heilige Eymard transformeert en volledig opgaat in Gods hoogste bedoeling; de zelfverloochening. Aan identiteit doen de katholieken niet, zij schermen met personages die eeuwen geleden bedolven werden onder talrijke visioenen, trouw aan Il Papa beloofden in ketterse delen van Europa en daarom opgenomen in de wall of fame te Rome. Eymard was zo’n personage, en een canonieke heilige, zo staat het in de geschiedenis boeken, en als dit waar is, dan belooft het nog veel goeds in de rechtstaat want daar vinden wij geen gehoor. De rechtstaat laat de eigen regels varen en ondersneeuwen in de half civiele, kerkelijk welbevinden van RKK meldpunt. Het rondje Deetman op 4 April in Den Haag wordt een gedoog politiek dansje maar wij zullen onze stem laten horen dat Deetman 2.0 passé is. Wat is niet passé, de zelfverloocheningen die op anderen wordt afgewenteld, de kerk die schadeloosstelling met steunbewijzen steeds vaker naast zich neerlegt met dank aan allen die Deetman te coulant hun gang hebben laten gaan. Wij zullen toch echt anders met deze materie moeten omgaan. Op onze vergadering was van berusting geen sprake. Priesters lijken geen rechtspersoon te zijn, hebben een aparte status. Congregaties verdedigen zich met pagina’s lange betogen over de nalatenschap…hoe arm zijn zij van geest wanneer ze van voren hun excuses aanbieden en van achteren een schop onder je kont. We laten ons niet andermaal jokeren door  sommige blinde fanatiekelingen die zich met het Bodar / Eymard martelaarschap laten foppen. Zij hebben zelf de archieven vernietigt en roepen dan dat er niks meer te bewijzen is. Die arme brüder Franciscus die  ooit ouders duurdere rekeningen stuurden en hun kinderen geen veilige omgeving konden garanderen. Excuses, we vragen het nadrukkelijk en netjes…kom niet met excuses, dat is het laatste wat wij willen. Recht, en rechtvaardigheid dan kunt u met ons praten. Haal daarom uw excuses passages uit uw onzinnig betoog.

Via allerlei achterdeuren beginnen deze types forensische theorieën te plakken op al onze herinneringen. Nu dan, hoe zit het met hun herinnering of gaat deze niet kolossaal gebukt onder de zelfverloochening, onder de Omerta, de zwijgplicht! Waarom mogen zij zwijgen, en worden onze woorden als hun het niet past, verdraait? Er moet geld worden opgehaald voor Dr Jekyll ad mr Hyde want zijn praktijk moet doordraaien, the show must go on, de doktor  zijn magische bezweringen over de goedgelovigen uitspreken. Mr Hyde blijft vooralsnog onzichtbaar!

 

De commissie-Deetman, die onderzoek deed naar kindermisbruik binnen de kerk, is op de hoogte van de castratie, maar vond geen aanknopingspunten voor verder onderzoek. Wat men de Cie Deetman kan verwijten is dat zijn opdracht te beperkt en eenzijdig, en uit de koker van de kerk kwam. Wanneer de kerk wederom niet wist of er medische experimenten zijn gedaan met verstandelijk gehandicapten, homoseksuelen of ander ongewenst gedrag die tot castraties hebben geleid, dan kan Wim Deetman zich verdedigen dat het niet tot zijn opdracht behoorde. Cirkeltje rond. Hebben wij als slachtoffers daar een boodschap aan? Niet echt, tenminste als je niet teveel met de klokk, het pappen en nathouden in de gesprekken met Deetman / Creemers mee hebt geheuld, laats genoemde komt nu opeens met hardere bewoordingen over de gang van zaken, de grotere beïnvloeding van Marijnen. Dat is mooi voor zijn ego maar voor de slachtoffers RKK een schoffering, mosterd na de maaltijd zoals een MCU lid het verwoordde die een brief schreef naar NRC, dhr. Dohmen. Bert Creemers wil natuurlijk geen nadere toelichting geven. (nou eerst de macho spelen en dan weer die laffe houding, kom op Bert geef dan een toelichting…je kunt het!) Hier ingezonden stuk!

Betreft: ‘Marijnen beïnvloedde in misbruikzaak RK Kerk’ Geachte heer Dohmen,

Met belangstelling heb ik bovenstaand artikel van u gelezen. Opnieuw ben ik behoorlijk ontdaan. Eerst de onthulling over een geval van castratie wat bekend was bij de commissie Deetman maar gemakshalve niet in de eindrapportage is opgenomen. Nu weer de rol van Marijnen die in de eindrapportage onvermeld is gebleven. Ik, en ik denk zeker de slachtoffers, voelen zich opnieuw zacht gezegd behoorlijk bij de neus genomen.

Ik voel me dubbel bij de neus genomen omdat ik samen met mijn echtgenoot (slachtoffer van Bleijerheide), bijna alle vergaderingen van de commissie Deetman heb bijgewoond (namens MCU). Dat nu na vragen van NRC Bert Kreemers, als mosterd na de maaltijd, met deze antwoorden komt verbaast mij.

Met Kreemers hadden mijn man en ik, in tegenstelling tot een andere slachtofferorganisatie, weinig informeel contact. Die andere slachtofferorganisatie had altijd zowel voor als na de bijeenkomsten afspraken met Kreemers/Deetman. Wij kennen hem alleen als de secretaris van de commissie Deetman. Toen wij dan ook op uitnodiging van de commissie veiligheid en justitie in de tweede kamer aanwezig waren op 18 januari negeerde hij ons volkomen. Toen is mijn man naar hem toegelopen me een vraag over het jongensinternaat Bleijerheide. Hij wilde toen niet antwoorden omdat hij geen secretaris meer was van de commissie Deetman.

Hij zei letterlijk “de commissie Deetman” is opgeheven”. Mijn echtgenoot was zacht gezegd niet blij met zijn houding en heeft hem daar op aangesproken. Later heeft hij per email zijn excuses aangeboden. Na het lezen van uw verhaal kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat er nog wel meer uit de rapportage weggelaten is. Bewust of onbewust!! De tijd zal leren of mijn gevoel klopt!!

Met hartelijke groet, Corrie Bel-van Tilborgh (MCU)

Oké, de castraties die uitgevoerd werden door de katholieke psychiatrie, de broeders van Onze lieve vrouw van Lourdes in Heilo die een übermenschliches standpunt hadden over de menselijke seksualiteit waren van de pot gerukt. Hoe moet het gevoeld hebben om onder dwang deze castraties te laten plaatsvinden, eraan mee te werken, en terwijl de kerk stikt van de types met verborgen homoseksuele gevoelens (broeders van Onze lieve Vrouwe)? De directeur van de psych inrichting St Willibrord in Heilo was Wijfels en hij had al in 1954 een proefschrift geschreven over ‘castraties’. Wijfels adviseerde rechters en officieren van justitie. Onderzoek Deetman? Nee, hoor het hoorde immers niet bij zijn opdracht! Wat ook niet in het Deetman rapport staat zijn de ontelbare experimenten met de insulinekuren, de braakspuit, de walging die van je bezit nam, van lijf en ledematen, waar mensen vreselijk bang voor waren. Dit alles in gang gezet door de nonnenmachines die in al die instellingen blindelings de lijn volgden van hun opdrachtgevers (Wim een leermoment). Experimenten kwamen in Heel Nederland voor. In de Nieuwenhof, Maastricht werden de kinderen naar een speciale kliniek in de Abstraat gebracht. Daar vonden o.a.  shock insulinekuren plaats. Kinderen, mensen werden wekenlang met zo’n kuur behandelt en voor je aan zulks heerlijks, deze kuur aan mocht deelnemen was het verboden te eten ’s ochtends. Je werd dan ruim een uur in coma gebracht en na grote bewustzijnsonrust, zweten met een spuit steriele druivensuiker toe gediend, weer bij bewustzijn gebracht. De grote liefde van de nonnen voor de Heer volgden zij klakkeloos de bevelen op van de geneesheren.

Mensen met afwijkend gedrag werden gechanteerd met gevangenisstraf tot vijftien jaar of ze moesten zich laten castreren. Een bekende dichter die castratie in Heilo heeft meegemaakt is Jan Hanlo. Hanlo schreef het volgende gedicht…

De Mus

Tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp

tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp