Castratie vraagstuk voor Wim en Wim (Deetman / Eijk)

De commissie-Deetman, die onderzoek deed naar kindermisbruik binnen de kerk, is op de hoogte van de castratie, maar vond geen aanknopingspunten voor verder onderzoek. Wat men de Cie Deetman kan verwijten is dat zijn opdracht te beperkt en eenzijdig, en uit de koker van de kerk kwam. Wanneer de kerk wederom niet wist of er medische experimenten zijn gedaan met verstandelijk gehandicapten, homoseksuelen of ander ongewenst gedrag die tot castraties hebben geleid, dan kan Wim Deetman zich verdedigen dat het niet tot zijn opdracht behoorde. Cirkeltje rond. Hebben wij als slachtoffers daar een boodschap aan? Niet echt, tenminste als je niet teveel met de klokk, het pappen en nathouden in de gesprekken met Deetman / Creemers mee hebt geheuld, laats genoemde komt nu opeens met hardere bewoordingen over de gang van zaken, de grotere beïnvloeding van Marijnen. Dat is mooi voor zijn ego maar voor de slachtoffers RKK een schoffering, mosterd na de maaltijd zoals een MCU lid het verwoordde die een brief schreef naar NRC, dhr. Dohmen. Bert Creemers wil natuurlijk geen nadere toelichting geven. (nou eerst de macho spelen en dan weer die laffe houding, kom op Bert geef dan een toelichting…je kunt het!) Hier ingezonden stuk!

Betreft: ‘Marijnen beïnvloedde in misbruikzaak RK Kerk’ Geachte heer Dohmen,

Met belangstelling heb ik bovenstaand artikel van u gelezen. Opnieuw ben ik behoorlijk ontdaan. Eerst de onthulling over een geval van castratie wat bekend was bij de commissie Deetman maar gemakshalve niet in de eindrapportage is opgenomen. Nu weer de rol van Marijnen die in de eindrapportage onvermeld is gebleven. Ik, en ik denk zeker de slachtoffers, voelen zich opnieuw zacht gezegd behoorlijk bij de neus genomen.

Ik voel me dubbel bij de neus genomen omdat ik samen met mijn echtgenoot (slachtoffer van Bleijerheide), bijna alle vergaderingen van de commissie Deetman heb bijgewoond (namens MCU). Dat nu na vragen van NRC Bert Kreemers, als mosterd na de maaltijd, met deze antwoorden komt verbaast mij.

Met Kreemers hadden mijn man en ik, in tegenstelling tot een andere slachtofferorganisatie, weinig informeel contact. Die andere slachtofferorganisatie had altijd zowel voor als na de bijeenkomsten afspraken met Kreemers/Deetman. Wij kennen hem alleen als de secretaris van de commissie Deetman. Toen wij dan ook op uitnodiging van de commissie veiligheid en justitie in de tweede kamer aanwezig waren op 18 januari negeerde hij ons volkomen. Toen is mijn man naar hem toegelopen me een vraag over het jongensinternaat Bleijerheide. Hij wilde toen niet antwoorden omdat hij geen secretaris meer was van de commissie Deetman.

Hij zei letterlijk “de commissie Deetman” is opgeheven”. Mijn echtgenoot was zacht gezegd niet blij met zijn houding en heeft hem daar op aangesproken. Later heeft hij per email zijn excuses aangeboden. Na het lezen van uw verhaal kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat er nog wel meer uit de rapportage weggelaten is. Bewust of onbewust!! De tijd zal leren of mijn gevoel klopt!!

Met hartelijke groet, Corrie Bel-van Tilborgh (MCU)

Oké, de castraties die uitgevoerd werden door de katholieke psychiatrie, de broeders van Onze lieve vrouw van Lourdes in Heilo die een übermenschliches standpunt hadden over de menselijke seksualiteit waren van de pot gerukt. Hoe moet het gevoeld hebben om onder dwang deze castraties te laten plaatsvinden, eraan mee te werken, en terwijl de kerk stikt van de types met verborgen homoseksuele gevoelens (broeders van Onze lieve Vrouwe)? De directeur van de psych inrichting St Willibrord in Heilo was Wijfels en hij had al in 1954 een proefschrift geschreven over ‘castraties’. Wijfels adviseerde rechters en officieren van justitie. Onderzoek Deetman? Nee, hoor het hoorde immers niet bij zijn opdracht! Wat ook niet in het Deetman rapport staat zijn de ontelbare experimenten met de insulinekuren, de braakspuit, de walging die van je bezit nam, van lijf en ledematen, waar mensen vreselijk bang voor waren. Dit alles in gang gezet door de nonnenmachines die in al die instellingen blindelings de lijn volgden van hun opdrachtgevers (Wim een leermoment). Experimenten kwamen in Heel Nederland voor. In de Nieuwenhof, Maastricht werden de kinderen naar een speciale kliniek in de Abstraat gebracht. Daar vonden o.a.  shock insulinekuren plaats. Kinderen, mensen werden wekenlang met zo’n kuur behandelt en voor je aan zulks heerlijks, deze kuur aan mocht deelnemen was het verboden te eten ’s ochtends. Je werd dan ruim een uur in coma gebracht en na grote bewustzijnsonrust, zweten met een spuit steriele druivensuiker toe gediend, weer bij bewustzijn gebracht. De grote liefde van de nonnen voor de Heer volgden zij klakkeloos de bevelen op van de geneesheren.

Mensen met afwijkend gedrag werden gechanteerd met gevangenisstraf tot vijftien jaar of ze moesten zich laten castreren. Een bekende dichter die castratie in Heilo heeft meegemaakt is Jan Hanlo. Hanlo schreef het volgende gedicht…

De Mus

Tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp

tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp