Eindelijk weten we nu hoe bisschop Wiertz erachter is gekomen wat zich in zijn bisdom heeft afgespeeld. ‘Wir haben es nicht gewusst, vroeg Jan de Koning van de immer fruitige zender L1, ‘en wat de commissie Deetman op tafel had gelegd. Waar ligt voor u nou de waarheid’? Heeft u dan toch meer geweten vroeg Jan heel voorzichtig of hij een enorme klap voor zijn hersens zou krijgen.

Nou kijk, legde de bisschop uit, we hebben natuurlijk zaken aangepakt zoals pastoor SS, ging in therapie maar nog sneller in recidive, ja en die ander pastoor uit Reuver- Offenbeek werd veroordeeld wegens ontucht met vijfjarig meisje, kreeg van de monsieur een hernieuwde kans in Grashoek. Zo zijn er wel een paar zaken. In het een op een gesprek met de bisschop wat ik vorig jaar had (praten met het slachtoffer) vroeg ik hem hier ook naar. ‘Hij had zijn straf uitgediend en kon weer in functie! Dat het voorkomt? Natuurlijk overal komt het voor maar u moet goed begrijpen dat ik nog nooit van pijpen heb gehoord, sprak de bisschop. Jan kwam even niet in beeld, de camera man / vrouw moet effe niet geweten hebben in welke voorstelling ze nou terecht waren gekomen. ‘Pijpen, daar hoorde ik de eerste keer van bij Clinton toen dat uitgebreid in de kranten stond beschreven (welke krant las de bisschop?). Hij, de president in the oral office met die Monica Lewinski (wij noemden haar altijd Harmonica). Ik kon me geen voorstelling maken van dit soort zaken dus dat leefde niet bij mij, pijpen, jeetje oh jongens pijpen!

Heiige Vader, het bewijs is geleverd, u wist niet van pijpen dus bestond het misbruik probleem niet, nu is het aangetoond, en heeft u een bijzonder legitieme verklaring afgelegd, en het niet kunnen weten. Alle zaken rond het rapport Deetman neemt u ter harte maar van pijpen had u geen kennis.

Waar de bisschop wel kennis van had: (NRC Joep Dohmen ) De bisdommen hebben documenten en soms complete dossiers vernietigd die verwezen naar kindermisbruik. In drie van de zeven bisdommen gebeurde dat systematisch, in de andere incidenteel.

In een bijlage van het rapport van Deetman stond dat alle gevoelige stukken door het bisdom Roermond vanaf 1972-1995 werden vernietigd. Bisschop Wiertz was sinds 1993 in functie, toen wist hij nog niet van pijpen maar alle gevoelige stukken konden weg. Zijn voorganger onze zwoele Gijsen, wist die van pijpen,   die nu stevig achter de gordijntjes zit, ruimde keurig alles op, de feestjes in de bungalows, de pastoor in Vaals, kapelaan Meersen, vele zaken liggen nog te broeien onder het gras, vraag niet door Jan, dat gebeurt in Limburg niet.

Frappant de Bleijerheide ‘engelen jongens’ vinden nauwelijks iets terug van hun ontboezemingen met de commissie Deetman. Sterker nog we hebben notulen waar zwart op wit ondertekend door de Deetmans secretairs B. Creemers staat dat een pastoor wordt beschuldigd van seksueel misbruik. Een pastoor die afgelopen Zondag niet de brief voorlas in zijn kerk omdat er kinderen in zaten. Nu zijn het beschuldigingen maar tellen ze niet mee bij die 105 die Rutte wil vervolgen. Verjaring, dat staat in de wet, kan niet vervolgd worden maar een ander wet die van de misdaden tegen de menselijkheid 10.000-20.000 gevallen van kinder misbruik, bestaat wel.

Bij Petrus verjaren zaken nooit, die zegt ‘vertel mij maar eens wat je je hele leven hebt uitgespookt, mannetje. (Nou Petrus door Clinton kwam ik erachter  wat pijpen is!! Petrus antwoordde, is dat die man die zei ‘I did not have sex with that woman’? )

Ja, die Harmonica Lewinski ging op haar knieën en ontving het presidentiële zaad. Wij geven alleen de goddelijke zegen, meneer de rechter, onze canonieke wetten zijn anders, slachtoffers bepalen of de bisschop moet aftreden, echter er zijn meer mogelijkheden:

a) Hij treed op tegen de priesters die nu nog beschuldigd worden van misbruik

b) Maakt bekend wat de zaken zijn die in ieder geval in de data base van mea Culpa zich bevinden, en ook niet vernietigd worden.

c) Uitnodigingen worden alleen met de pers erbij toegestaan

d) Clinton  en Harmonica traden veel op in het jaar 1998. Het jaar dat Wiertz de homo dankdiensten verbood.

‘Pastores mogen onder geen enkele voorwaarde dankdiensten houden waarin homoseksuele paren de officiële registratie van hun relatie willen vieren. Ook mogen zij hun kerk of kapel niet voor deze kerkelijke vieringen ter beschikking stellen. Dat heeft bisschop Wiertz van Roermond per brief aan de priesters en diakens van zijn bisdom laten weten. Hij verwerpt daarin het argument van sommige pastores dat je toch altijd voor mensen mag bidden of om een zegen mag vragen. De levenswijze van geregistreerde homoseksuele of lesbische paren is „in strijd met Gods bedoelingen”, schrijft Wiertz. „En men zegent geen ongeordende relaties”.

Kan de kerk nu überhaupt nog iemand zegenen, anders het beste is AFTREDEN!

Tussen de 10.000 en 20.000 slachtoffers seksueel misbruik heeft men in de RKK, Nederland op het geweten, kortom een misdaad tegen de menselijkheid. Als de Hells Angels morgen beticht worden van tussen 10.000 en 20.000 kinderen misbruikt te hebben, worden ze gelijk gebrandmerkt als een criminele organisatie.

De kerk ontloopt alle beschuldigingen, hoeven zich niet voor de rechtstaat te verantwoorden, en willen met alleen excuses of het wegsturen van een bisschop zoals door Verhagen voorstelt, wegkomen. Ook onze premier wil de daders vervolgen, maar de dader organisatie met rust laten. Gedoogsteun voor de kerk?

Mea Culpa heeft zich dit jaar aangesloten bij Snap, Amerika klacht die wij samen ingediend hebben bij het internationale gerechtshof te Den Haag, daarin wordt het oorlogsrecht, erkende publicaties over geweld en aanranding onderzocht door de Verenigde Naties, aangevoerd als misdaden.

In Nederland schreeuwt de ‘culture of silence’  als nooit tevoren onder de vele slachtoffers, en wij roepen slachtoffers op zich bij ons aan te sluiten. Niemand stapt op, niemand draagt verantwoordelijkheid voor een misdaad tegen de menselijkheid, enkel verbale boetedoeningen. De bisschoppen moeten zich  realiseren dat ze deze kerst niet sérieux genomen worden wanneer ze hun boodschap van liefde en vrede willen uitdragen. De boodschap van het kindje Jezus als symbool van licht en liefde, is eeuwenlang door de geldzuchtige machtsdrang van Roomse prelaten, misbruikt.

De kerk vertoonde een ongekend vluchtgedrag sinds de onthullingen van seksueel misbruik de samenleving overspoelden. De geloofwaardigheid is vergaand aangetast. De bisschoppen zijn lichtzinnig door te denken dat met het voorlezen van een brief in de kerk, het allemaal wel goed komt. Al leest men duizend brieven voor, alleen de getuigenissen van de slachtoffers voorlezen helpt, en toont ware betrokkenheid.

Dan zijn de mensen die met geweld en psyschische terreur te maken hebben gehad, geheel op verzoek van de bisschoppen en KNR buiten beschouwing gebleven, dit is een criminele daad. Men heeft bewust de informatie stroom onderdrukt. Dit om nog ergere imago schade te voorkomen zoals aartsbisschop van Eijk onlangs bevestigde. De schadeclaims zijn hierdoor met miljoenen gereduceerd, maar de duizenden mensen die in internaten hebben gezeten en geweld hebben meegemaakt, is wederom hun recht om te spreken ontnomen. Zij zijn niet gehoord, hebben nergens recht op en krijgen geen compensatie.

Wij hebben dit de heer Deetman vanaf het begin als enige slachtoffer organisatie nadrukkelijk meegedeeld. Hij wilde dit niet meenemen omdat het niet tot zijn mandaat behoorde.

Mea Culpa is dan ook van mening dat alle bisschoppen verantwoording moeten nemen, ook de KNR voorzitter moet terugtreden. Dit Nederlands nieuws over de doofpot geldt ook voor andere landen die met exact hetzelfde doofpot probleem te maken hebben, zoals onze zuster organisatie Mensenrechten in de kerk, België. Zij kijken naar ons en hopen dat onze strijd hun zal helpen. Wij gaan tot het hof van Genève om een klacht in te dienen wegens misdaden tegen de menselijkheid.

Om te beginnen doen wij morgen aangifte bij de politie te Kerkrade tegen de stichting nalatenschap Bleijerheide, die ärme brüder Franciscus te Düsseldorf, Duitsland. In het rapport van Deetman staat op blz 643 dat alle archieven zijn vernietigd toen de broeders de gebouwen verlieten. Ik heb juist in die tijd naar archieven gevraagd voor een documentaire die ik toen al had willen maken. Broeder overste Ignatius had een schoendoos met oude tapes voor me weggelegd, en was verdwenen. De congregatie in Düsseldorf is verantwoordelijk voor het jongenspensionaat st Maria ter Engelen waar misbruik door 19 broeders Franciscanen in het dossier de ‘engelen jongens’ wordt beschreven, er zal een claim volgen namens de stichting Mea Culpa. 

Rutte wil daders vervolgen. De dader organisatie wordt met rust gelaten? Politieke gedoogsteun voor de kerk?

Opinie

“Bisschoppen erkennen schuldig verzuim“

Dat het zo simpel was  had ik niet vermoed. Al 20 jaar klagen wij als Werkgroep Mensenrechten in de Kerk het schuldig verzuim van bisschoppen en oversten aan als het gaat over hoe ze omgaan met klachten van slachtoffers van seksueel misbruik. In de wandelgangen tijdens de voorstelling in het Belgische Parlement eergisteren zei iemand me. “Nu hoor je het hier toch duidelijk. Ze zeggen het zelf. De bisschoppen erkennen hun schuldig verzuim”. “Erkennen? Bekennen?” vroeg ik me vertwijfeld af. Zou het eindelijk zo ver zijn?”. Na een paar dagen bestuderen en bezinnen en vooral  na het beluisteren, nu een paar dagen later van de besluiten van de commissie Deetman, die een vergelijkbaar onderzoek uitvoerde in de Nederlandse context kan ik niet anders dan tot het besluit komen: de bisschoppen wisten er al van nog voor wij in de jaren 90 hen daarover aanspraken. Ook al ontkenden ze dat toen. Dat bleven de meeste oversten zelfs ontkennen tot in de Parlementaire Commissie toe vorig jaar. Maar van hun bewering blijft  nu niets meer overeind. Daar levert de Commissie Deetman bewijs van. Als deze in de archieven van kerkelijke oversten in Nederland documenten heeft ontdekt uit de jaren 50 van vorig eeuw dan zegt hij eigenlijk dat niet enkel de Nederlandse oversten en bisschoppen er van wisten maar dat het ook bekend was bij alle oversten van alle andere landen want zowel wat de bisschoppen betreft als wat de oversten van congregaties betreft zijn deze besluiten genomen door de paus of door de generale overste van die congregatie en die richtlijnen gelden meteen voor alle huizen of bisdommen. Het omgekeerde is ook waar, wereldwijd. Er is geen enkele richtlijn door eender welke plaatselijke bisschop uitgevaardigd die niet door Rome is gekend en erkend. Dat zegt het Kerkelijk Wetboek al meer dan een eeuw. Dat leert ook de praktijk.

Zowel uit de besluiten van de Belgische als de Nederlandse commissie blijkt dus duidelijk dat de oversten al die jaren meer bezig waren met het veilig stellen van het eigen imago. Imagoschade moest kost wat kost voorkomen worden. Er werd vooral uitgekeken hoe een dader zo snel mogelijk uit beeld zou verdwijnen op die plaatsen waar iets niet meer binnenkamers kon worden gehouden. Met slachtoffers werd geen rekening gehouden. De redenering dat deze handelswijze de schuld was van de toenmalige tijdsgeest werd gemakkelijk meegenomen. Maar toch is zo dat zowel de Belgische als de Nederlandse slachtoffersverenigingen allemaal tot eenzelfde besluit komen, ook nu nog: onze ontmoetingen en gesprekken met bisschoppen en oversten zijn in 95% van de gevallen ondermaats. En die 5% ‘bovenmaats’ blijkt uit zeer recente contacten. Zou er dan toch hoop zijn?Wat Vlaanderen betreft kennen we al een minimale kentering. Er is al een bisschop De Kesel en een bisschop Bonny die niet alleen tijd maakt voor slachtoffers. En een van hen treft zelfs al maatregelen ter voorkoming van nog meer ellende. Maar van een echte schadeloosstelling van het slachtoffer die via alle bisschoppen of oversten tot stand zou moeten komen hebben we nog nooit gehoord. Nog voor de arbitrage begint laten ze hun schapen al blaten dat er geen geld voorzien is.

Onvoltooid verleden tijd

Bisschoppen en oversten proberen, nu het niet meer anders kan, uit de put der vernedering op te staan. Als slachtoffergroep willen wij hen daarin waarderen. Maar we nemen het niet dat de huidige gezagdragers in de kerk blijven beweren dat het hier enkel gaat over een schuldig verzuim in het verleden. Dit institutionele schuldig verzuim van de kerkelijke overheid is decennia lang in stand kunnen gehouden worden enkel omwille van de hardheid van hun hart. Verjaringstermijnen zijn hier nog niet van toepassing want dat schuldig verzuim is nog niet verjaard. Het was in ieder geval nog veelvuldig hoorbaar tijdens de openbare zittingen van de Belgische parlementaire commissie waar op dat moment bv. de Generale overste van de Broeders van Liefde, de heer Stockman beweerde dat onze werkgroep ‘met getallen zwaaide’ maar geen namen kon noemen. Dit ontkennend of ontwijkend gedrag blijft bestaan bij menig kerkelijke gezagdrager. Zolang niet alle slachtoffers beluisterd zijn en vooral in hun eer hersteld zijn en oversten weten van het misbruik en ondernemen niets naar de dader toe, is er sprake van institutioneel schuldig verzuim. Vele slachtoffers hebben moeten leven met het bijkomende trauma dat een overste hen gezegd of geschreven heeft: “door deze klachten in te dienen maakt u deze priester zwart, maakt u de kerk zwart, u hebt geen bewijzen” Of zoals de kardinaal het fijntjes formuleerde: “kan u mij bewijzen dat deze beweringen niet ontsproten zijn in de gedachten van een ziekelijke geest?”

De besluiten van de Belgische Parlementaire Commissie en deze van de Commissie Deetman in Nederland vullen elkaar wonderwel aan. In Vlaanderen is het hele plaatje nog niet duidelijk. In Nederland spreekt de commissie Deetman van tussen de 10.000 en de 20.000 slachtoffers enkel in kerkverband. Vele daders en slachtoffers zijn reeds overleden. Velen zijn er nog in leven. Maar ook al hebben beide commissies nu duidelijk laten zien dat er schuldig verzuim was vanuit de kerkelijke hiërarchie en erkennen bisschoppen dit nu zelf, dit betekent nog niet dat het leed geleden is en de slachtoffers in hun eer hersteld zijn. Dit is en blijft voor hen nog steeds een onvoltooid verleden tot het moment komt dat hun recht wordt gedaan. Het Arbitragehof door de Belgische Parlementaire Commissie in het leven geroepen kan solaas bieden voor heel wat slachtoffers. Maar hiermee is de zaak niet rond.

Ook al zijn er nu al bisschoppen die meteen optreden als ze van misbruikpraktijken horen in hun diocees, de meerderheid van hen doet dit niet. Geen enkel teken wordt door deze laatsten aan de slachtoffers in die zin gegeven. Hopen ze tot deze storm ook weer overwaait? De slachtoffers blijven met hun onverwerkt trauma uit het verleden nog steeds verweesd achter. De imagoschade aan de kerk wordt hierdoor niet kleiner en hoop op herstel voor de slachtoffers niet groter. Als bemiddeling niet helpt kan enkel maar de rechtspraak voor duidelijkheid zorgen. Het zijn uiteindelijk niet de slachtoffers die de oversten, paus en bisschoppen voor de rechter slepen. Nee, dat doen deze bisschoppen zichzelf aan als ze hardnekkig volharden in het vasthouden aan het aloude onschendbare imago. Nee, als de kerk denkt dat ze nu eindelijk opnieuw kan beginnen zoals Marc Van de Voorde zaterdag (17/12) in deze krant beweerde dan is het daar voor de duizenden  slachtoffers die nu al decennia lang wachten op erkenning nog even te vroeg voor. Eer de kerk weer recht krijgt van spreken… laat haar ook maar een paar decennia in de wachtkamer zitten wachten op die erkenning. Dat kan toch geen probleem zijn in het perspectief van de eeuwigheid?

Rik Devillé

Werkgroep Mensenrechten in de Kerk

INSTRUCTION OF THE SUPREME SACRED CONGREGATION OF THE HOLY OFFICE ADDRESSED TO ALL PATRIARCHS, ARCHBISHOPS, BISHOPS AND OTHER LOCAL ORDINARIES “ALSO OF THE ORIENTAL RITE” ON THE MANNER OF PROCEEDING IN CAUSES OF SOLICITATION Vatican Polyglot Press, 1962   INSTRUCTION On the Manner of Proceeding in Causes involving the Crime of Solicitation TO BE KEPT CAREFULLY IN THE SECRET ARCHIVE OF THE CURIA FOR INTERNAL USE. NOT TO BE PUBLISHED OR AUGMENTED WITH COMMENTARIES PRELIMINARY MATTERS 1. The crime of solicitation occurs whenever a priest – whether in the act itself of sacramental confession, or before or immediately after confession, on the occasion or under the pretext of confession, or even apart from confession [but] in a confessional or another place assigned or chosen for the hearing of confessions and with the semblance of hearing confessions there – has attempted to solicit or provoke a penitent, whosoever he or she may be, to immoral or indecent acts, whether by words, signs, nods, touch or a written message, to be read either at that time or afterwards, or he has impudently dared to have improper and indecent conversations or interactions with that person (Constitution Sacramentum Poenitentiae, §1). 2. Bringing this unspeakable crime to trial in first instance pertains to the local Ordinaries in whose territory the Defendant has residence (see below, Nos. 30 and 31), not only by proper right but also by special delegation of the Apostolic See;  FROM AN AUDIENCE WITH THE HOLY FATHER, 16 MARCH 1962 His Holiness Pope John XXIII, in an audience granted to the Most Eminent Cardinal Secretary of the Holy Office on 16 March 1962, graciously approved and confirmed this Instruction, ordering those responsible to observe it and to ensure that it is observed in every detail. Given in Rome, from the Office of the Sacred Congregation, 16 March 1962. L.+S. A. CARD. OTTAVIANI (Het hele document is bij MCU aan te vragen)