Het gaat niet in de eerste plaats om de individuele schuld van de daders. Het gaat om de schuld van het instituut de Kerk.
De Kerk wist van het misbruik, officieel minstens sedert 1952 (eerste rapport van de Orde vande Dienaren van de H. Drievuldigheid). Tussen 1952 en 2002 zijn tientallen rapporten verschenen, meestal in opdracht van de Kerk, die aantonen dat er zware ontwrichtingen zijn in de seksualiteit van grote groepen van de klerus. De Kerk heeft, omdat ze seks altijd als middel tot onderdrukking heeft gehanteerd, de ogen gesloten. Zij heeft meegewerkt om misbruik te verhullen, heeft daders binnen haar netwerken verplaatst, wat tot meer misbruik heeft geleid, en voor het gerecht verborgen gehouden. Zij is de schepper van het ongezonde klimaat dat pedocriminelen aantrok. Zij heeft de integriteit en vaak de geestelijke en fysieke gezondheid van jonge kinderen opgeofferd als secundaire arbeidsvoorwaarde voor de klerus.
Tijdsgeest of niet, alle priesters en religieuzen wisten dat aanrakingen, gefriemel of seksueel contact van welke aard ook, indruisten tegen het zesde en het negende gebod. Zij kenden de woorden van Jezus over de molensteen en de minste der mijnen.
Vele priesters hadden en hebben relaties met volwassenen, dat werd en wordt getolereerd, zolang het geheim bleef. Een groep (de schattingen variëren, maar tussen de 6 en de 10% is een minimum) vergrepen zich aan kinderen, te laf om een relatie met een volwassene aan te gaan, of priester geworden omdat ze afwijkende seksuele voorkeuren hadden. De priesters wisten ervan, vaak al van op het college, maar zeker van op het seminarie. Zij hebben misschien niet gezondigd tegen het zesde en negende gebod, maar ze hebben gezwegen, trouw aan het gezag en tegen het woord van Jezus. Zo ontstaan dictaturen: als de meerderheid zwijgt en de pietlutten, de postjeszoekers aan het stuur gaan staan en als het belang van het regime boven dat van de boodschap gaat.
Zou het niet beter zijn om eens goed uit te pluizen wat de Kerk met de Vlamingen, de Nederlanders, de Amerikanen, de Ieren, de Duitsers, de Australiers, de Zweden, de Afrikanen, de Spanjaarden, Italjanen (ben ik nog bevolkingsgroepn vergeten…de Polen neemt u me niet kwalijk) heeft uitgespookt, welke hersenspoelmethodes honderdduizenden ertoe aanzetten om de kant te kiezen van een klerus die als morele dwergen niet eens het leed van de slachtoffers hebben gezien, terwijl ze er boven op zaten (soms letterlijk!)? Hoe is dat juist in zijn werk gegaan, dat afstompen en kiezen voor het regime i.p.v. voor het geweten? Wat schiet erover van het pastoraal vermogen van een klerus die vanaf de kansel zemelt over het zesde en negende gebod, maar zwijgt als hun medebroeder jongens of meisjes verkracht. Als we Sytsze van der V, de Benno L’s fileren en iedere stad uitjagen waarom zwijgen we dan als het om priesters gaat? Waarom krijgen veroordeelde priesters volmondig door het bisdom gesteund een tweede kans?
De bevende nonnenhanden die meisjes vaginaal betasten, de opsluitingen allemaal niet gebeurd, niet geweten, verjaard en geen steunbetuiging van welke kerkdienaar ook! Met wijlen San Deurinck besprak ik ooit een misdienaarsloop naar de hel. Een mars voor de misjongens, zoek ze bij elkaar, verzamel ze de schone knapen. Laat ze de bloedwijn drinken van het lichaam van Christus, laat ze meegenieten in het hol van de nacht wanneer de broeders langs je bedje paradeerden en je geen kant uitkon, opgesloten voor het geloof, hun geloof! Wie kan zich de manipulatie en mechanismen nog indenken hoe het was en als kind door het geloof gekneveld?
“Je kunt geen onderzoek doen naar het gedrag van religieuzen als je geen vragen stelt over hun seksuele gevoelens.” (quote MCU 2010)
Om even ons geheugen op te frissen, hier een vraag aan dhr Deetman in 2010 over de toegang tot de archieven.
- Waarom zou je vertrouwen in de bereidheid van de kerkelijke organisatie om zaken die hen kunnen schaden toch niet te verbergen? De Ieren waarschuwen ons voor naïef vertrouwen.
De heer Deetman: “Er is toegang tot de archieven beloofd en waar geen toegang wordt gegeven, of toegang op een manier die de commissie niet wenst, zal daar in het eindrapport publiekelijk gewag van worden gemaakt. De commissie bestaat uit top-wetenschappers en de conclusies worden mede bepaald door de waarde van de bronnen waar toegang toe verkregen wordt. Wanneer die bronnen/archieven niet volledig open staan, hebben de conclusies een mindere betekenis en dat zal openbaar worden. Er wordt niets toegedekt. In de bisschoppenconferentie is toegang tot de archieven toegezegd.
Als boven tafel moet komen wanneer seksueel misbruik plaatsvond, is het niet logisch om ons te richten op de daders of potentiële daders; op die manier komen er geen feiten aan het licht. De commissie wil dat slachtoffers zich melden, dat zoveel mogelijk bekend wordt wat er is gebeurd. De daders komen later in beeld.”
En…zijn de daders in beeld?
Aanvulling: en zelfs- al kan dat voor sommige vroegere (Bleijerheide) leerlingen ook best heel pijnlijk zijn – vlak in dat kader jullie broeder Alphons, en wat die vertelde in dat gefilmde gesprek met Luc en Bert ook zeker niet uit
(net zo min als ik dat doe met mijn eigen ervaring toen ik Gods audientie bij een mammoedt onderbrak).
Jos, wellicht is het de moeite waard in het kader van deze discussie(s)
je (ik stuurde het al eerder naar zowel (betrokkenen via) Klokk als MCU zoals het ook op mijn blog) staat nog even te wijzen op onderstaand voorwoord in het Congregatie – Memoriaal, Broeder Januarius, OLV 7 Smarten?
Wellicht kun je daarmee delen in mijn diepe respect en -postume – buigingen naar 2 vrouwen.
De een een 92 jarige dame die zich (met haar nichtje) meer dan 30 jaar de pletter heeft gezocht (moeten zoeken) om te kunnen weten wat er met haar vader gebeurd is, waardoor hij een van de pupillen werd van het Aloysius van OLV 7 Smarten in Amsterdam en later verdween naar de Heibloem
Zonder haar en haar vastberaden maar zo tragische zoektocht en haar verhaal had ik deze verheldering (en nog wat andere zaken) nooit gekregen/gevonden
De ander een dame, Mevrouw van de Zee, wiens berichtgeving (rond rechtszaak die zij aanspande, toen haar zoon, een pater door zijn overste in Boekel terecht kwam.
Wat mij betreft hebben beide vrouwen zonder dat ze het ooit bedoeld – laat staan geweten hebben – met wat zij hebben gedaan met hun keuzes de RKK-N, de Deetman Cie zowel als de Cie. Samson en nog wat hotemetoten die we de afgelopen paar jaar op ons nek geschoven kregen zoals dat in Amsterdam wel ’s heet een heel stevig poepie laten ruiken !
En dát ontroert me -ook heel persoonlijk) maar vooral doet me ongelooflijk veel plezier.
(maar ik geef met een hele brede grijns dan ook grif toe dat ik harstikke partijdig ben.
Gelukkig wel!! 😉 🙂 )
“Warmond, maart 1961
Aan de leden van de Congregatie
Reeds verschillende jaren heef Broeder Januarius de ar-
chieven van de Congregatie nagespeurd, om daaruit interes-
sante gegevens te verzamelen, interessant voor ons allen.
We worden bij lezing weer even geconfronteerd met het ver-
leden.
Wat ik vooral belangrijk vind is, dat door Broeder Janua-
rius een aantal bijzonderheden zijn genoteerd, die waard
zijn, in de herinnering van de Broeders te blijven voort-
leven.
Wat broeder Januarius hier genoteerd heeft is, noch naar
inhoud noch naar vorm geschikt voor publicatie in de wereld-
pers.
Het geschrevene is bedoeld voor eigen gebruik, binnen de
Congregatie.
Ik dank Broeder Januarius voor het vele werk dat hij ver-
zet heeft, om ons deze “overlevering” te bezorgen.
Broeder Waltherus
Alg. Overste ”
Uit:
Congregatie – Memoriaal
geschreven door
Broeder Januarius
Warmond, Kerstmis 1959
Crispina,
(Algemeen) Oversten van een kloosterorde, CEO’s CFO’s van een commerciële organisatie, hun kijk op de samenleving is dezelfde.
Een notulist, die pas echt serieus genomen wordt, zodra hij de kunst van het subtiel verwoorden onder de knie heeft.
Enkel hun rol, hun functie bepaalt de keuzes die ze maken binnen hun eigen organisatie. De “Mensch” daarachter, krijgt pas weer de ruimte, zodra zij zich veilig wanen in hun eigen vertrouwde omgeving thuis, tevreden achterover leunend in hun zeteltje, zodra zij van hun wel verdiende “Hoppe” genoten hebben.
Het moet erg eenzaam voor de beide vrouwen geweest zijn.
Een onmogelijke en ongelijke strijd tegen een gedrocht zonder gezicht.
Petje af ( en ook voor jou), voor de moed die strijd aan te gaan, in een tijd, dat de omgeving daar nog totaal geen begrip voor had
Jos
PS: Heb het fragment met Bert, Luc en Alphons nog eens goed op mij laten inwerken, maar Br. Alphons past zeker niet tussen dat (on)geregeld zootje.
Jos, Vat II ging niet over de mis al dan niet in het Latijn 😉
Dank je!
Dank je, Jos
Rode konen: sorry, ’t zal duidelijk zijn dat er iets mis ging met de tekst, maar de vraag blijft natuurlijk
Crispina,
http://jos.dervek.com/INTRODUCTIE-ALBUM/Jos
Hieronder volgt een deel van de tekst:
In dat licht is de volgende uitspraak van Deetman te begrijpen:
“Deetman acht namelijk bewezen dat de leiding van het internaat
“het nodige door de vingers heeft gezien”.
Hij constateert dat het aantal meldingen over Bleijerheide juist is toegenomen in de periode 1965-1970.
Een periode waarin bij andere congregaties het aantal misstanden juist afnam.
Een verklaring voor dat contrast biedt het rapport niet”,
Bij gebrek aan archiefmateriaal”.
aldus Deetman. (zie Engelse tekst van Deetman-rapport hieronder)
MIJN ANALYSE:
Uit de overlijdensstatistieken van de Kloosterorde van Bleijerheide blijkt,
dat er van 1971 tot 1986 geen Bleijerheidse broeders zijn overleden.
(zie map Broeders 1960 – 1945,
Joseph Schieffer telt niet mee, hij behoorde tot de Akens Orde)
Er moet kennelijk een hiaat zijn ontstaan in de natuurlijke opvolging begin jaren 50,
hetgeen nog eens versterkt werd door het vroegtijdige overlijden van 3 van de 4 de overgebleven invloedrijke broeders:
Drie charismatische Duitse Broeders:
Mansuetus(†1957) en de twee opeenvolgende Generaal Oversten
Salesius (†1951,vermoord) en Evergislus (†1960).
Van de Duitste lichting Broeders medio 1915 met bestuurlijke ervaring en begeleiding van kinderen, bleef alleen Br. Pancratius over.
Pancratius hield zich in zijn nadagen vooral bezig met het leidinggeven aan het Juvenaat,
van waaruit uiteindelijk alleen Br. Lucas nog zou voortkomen.
De naoorlogse lichting, allen Nederlandse Broeders,
werden hierdoor noodgedwongen op veel te jonge leeftijd en onvoldoende voorbereid op sleutelposities geplaatst.
Zij kregen, zonder afdoende kontrole, de leiding van het Jongenspensionaat in handen.
Zouden, zo vlak na de oorlog,
deze zeer jonge en waarschijnlijk eigengereide Nederlandse Broeders,
zich werkelijk hebben laten inspireren door:
“DE WERKEN VAN BARMHARTIGHEID”,
van Johannes Höver, een DUITSER?
PROPOSAL FOR AN INQUIRY INTO SEXUAL ABUSE IN THE ROMAN CATHOLIC CHURCH IN
THE PERIOD FROM 1945 TO THE PRESENT
Appendix A , Commissie Deetman:
4 Limited reports of limited archive research
4.4 Brothers of the Poor of St. Francis
Archive
When the brothers left the buildings in Bleijerheide, the archives on the site were destroyed on a
large scale. It is unclear how much of the provincial’s archives were transferred to the congregation’s
administrative centre in Aachen. After the event an ex-pupil, Jos Schmidt of Ospel, chanced upon
remnants of the archive that had been formed in Bleijerheide in a corridor of the surviving chapel.
He kept them at home until March 2011 when the board of the congregation transferred them to
the heritage centre ‘Erfgoedcentrum Nederlands Kloosterleven’ in St. Agatha. They were examined
in St. Agatha on 19 August 2011. They were found to consist of a large quantity of photos and a few
isolated fragments about the boarding school, the ‘Vereniging school van de H. Franciscus (The St.
Francis School Association)’, the teaching location in 1979, and the provincial, from the 1939-1958
period and the 1982-2003 period. Very little was found of relevance to this research. The following
are of some significance:
– fragments of periodic reports from the superior of the community, 1945-1948, as found in other
congregations;
– a fragment of the report of the provincial 1951, with mention of a brother in Boekel who had
been in conflict with the judicial authorities;
– preparatory documents for the general chapter in 1954, with questions about possible changes,
and with evidence of the tensions between community life in accordance with the traditional
rules and the new professional challenges that were also present in the congregation;
– curricula vitae, drawn up by themselves in the early 1990s of 13 brothers in Bleijerheide, about
nine of which reports had been made;
– fragments of the directorium, undated.
Jos,
is mijn vooronderstelling correct dat wat Bert hier gisteren schreef (alsnog) het antwoord is op mijn vraag van (preciese moment niet nagekeken, dus zo effe uit het blote hoofd) zo’n jaar geleden WAS DEETMAN OP DE HOOGTE VAN DIE DOOR JOU PER ONGELUK GEVONDEN TROEP (archief stukken zo je wenst)
waarop ik -als zijnde niet opportuun – geen antwoord kreeg?
citaat Bert:
“Vergeten we niet Corrie, ik heb het nog tegen mevr. A. O. B gezegd bij haar nieuw onderzoek naar archieven, een laat onderzoek naar de Westerse broeder en nog wat vage types die toen vanuit Rolduc Bleijerheide bezochten die niemand kent of gezien heeft (je ziet aan de bomen dat dit bos wel erg vol gesprokkeld ligt) maar Bakker is onze kampioen. Hij maakt het wel erg bont met zijn enthousiaste mededeling aan ons dat er archieven gevonden zijn!!!! Daarna hoor je inderdaad niets meer.”
het antwoord is op mijn vraag van (zo effe, niet nagekeken, dus zo effe uit het blote hoofd) zo’n jaar geleden WAS DEETMAN OP DE HOOGTE VAN DIE DOOR JOU PER ONGELUK GEVONDEN TROEP (archief stukken zo je wenst)
waarop ik -als zijnde niet opportuun – geen antwoord kreeg?
In Apendix A van het Deetmanrapport staat het volgende:
After the event an ex-pupil, Jos Schmidt of Ospel, chanced upon
remnants of the archive that had been formed in Bleijerheide in a corridor of the surviving chapel.
Conclusie:
Crispina, Deetman had dus kennelijk kennis van het archief dat bij mij in huis lag, vóórdat zijn rapport uit kwam.
Zie uitvoerig verslag hier onder
zie mijn dank onder de konen
tip:
http://www.ikonrtv.nl/pastoraat/algInfo3.asp?oId=644
Voorbeeldje?
Voorgaand log ” Het oog van God ” en het onvolledig citeren.
Gevolgen?
Gifgasaanvallen en dromen dat je een droom hebt
Jos en alle anderen,
Onze grote vraag is waarom liet Bisschop Gijsen een groot deel van het archief vernietigen???
Ook het persoonsdossier van pastoor Schafraad mocht niet boven water komen.
Wij hebben erop aangedrongen bij de Contactgroep, bij het Bisdom Haarlem / Amsterdam en het Bisdom Roermond. Weer dezelfde DOOFPOT!!!!!!!
Deetman zegt: Wanneer die bronnen/archieven niet volledig open staan, hebben de conclusies een mindere betekenis en dat zal openbaar worden?? De arme broeders hebben volgens het Deetman rapport blz 643 Bleijerheide archieven op grote schaal vernietigd. Gijsen is dan al weg maar geeft als bisschop het goede voorbeeld. We hebben de commissie gevraagd naar de broeder die in Boekel zit en met justitie in aanraking is geweest??? Geen antwoord.
Dan de CV, curricula vitae, door de broeders zelf gemaakt begin jaren 1990, van 13 broeders in Bleijerheide, over negen van hen zijn meldingen gedaan. Staat op diezelfde blz. 643 Deetman rapport…geen antwoord.
We draaien in cirkels jongens!
De betreffende 13 cv’s bevatten in chronologische volgorde opsommingen van de opgedragen werkzaamheden en op welke locatie verricht. (klein A4’tje)
Jos, waarom worden dat ‘meldingen’ genoemd?
9 van de 13 cv’s hebben betrekking op broeders die op de MCU-lijst voorkomen, dus aangemeld zijn bij MCU.
Of er juist gehandeld is?
Mits de voorgeschreven bewaartermijn is overschreden en het minder relevante documenten betreft voor die organisatie, hetgeen uiteraard ter beoordeling van de leiding van die organisatie is. In elke organisatie zal de voor de organisatie belastende documenten als eerste vernietigd worden.
Archieven kosten immers ruimten en dus geld, en in het laatste geval mogelijk nog eens extra véééél geld.
Of dat hier heeft meegespeeld blijft giswerk.
Door volgens procedure te werk te gaan, is er juridisch juist gehandeld, maar dat is geen garantie, dat er ook moreel juist gehandeld is.
Kan je nagaan wat er allemaal vernietigd moet worden uit het archief om dan te laten zien dat er eigenlijk niets bijzonders gebeurt is. Dus het waren allemaal lieve en eerlijke broeders en durfde niet aan de kinderen te komen.
De VN mogen na vijf dagen (dan zijn de bewijzen opgeruimd) alles controleren in Servië.
Het is nog steeds zeer VERDACHT.
Hoi Bert,
Weet je nog, meer dan een jaar geleden, dat de Contactgroep van de Kerk, en zij , bij monde van de heer John Bakker hebben toegezegd, dat onze advocaat mevr. S. van Gijn als eerste het gevonden deel van het archief mocht inzien!!!
Tot op heden heeft zij nog steeds niks mogen inzien en het blijft maar stil bij de Contactgroep.
Groet,
Corrie
P.S. In Düsseldorf en Aken blijven de archiefdeuren ook gesloten!!!
Vergeten we niet Corrie, ik heb het nog tegen mevr. A. O. B gezegd bij haar nieuw onderzoek naar archieven, een laat onderzoek naar de Westerse broeder en nog wat vage types die toen vanuit Rolduc Bleijerheide bezochten die niemand kent of gezien heeft (je ziet aan de bomen dat dit bos wel erg vol gesprokkeld ligt) maar Bakker is onze kampioen. Hij maakt het wel erg bont met zijn enthousiaste mededeling aan ons dat er archieven gevonden zijn!!!! Daarna hoor je inderdaad niets meer.
Dan is er nog de flinke taal van Deetman: ‘Wanneer die bronnen/archieven niet volledig open staan, hebben de conclusies een mindere betekenis en dat zal openbaar worden. Er wordt niets toegedekt. In de bisschoppenconferentie is toegang tot de archieven toegezegd’.
Corrie, At….de arme brüder (M. Werner) heeft names de franciscaner congregatie vanaf het begin geweigerd mee te werken, archieven open te stellen. De conclusie is dan ook dat ze veel te verbergen hebben.
Veel kennis over het reilen en zeilen binnen de broedergemeenschap ligt niet in de archieven opgeslagen, maar zit in de hoofden van het leken-personeel dat jarenlang werkzaam was in Bleijerheide.
Zelfs daar tref je dezelfde terughoudendheid aan.
Angst waarvoor?
Zekers, maar ga dan niet roepen dat je archieven hebt gevonden zoals Bakker van de contactgroep doet. Wij weten ook wel dat daar weinig tot niets instaat, het meeste zit in de hoofden van de nog levende broeders maar die houden inderdaad hun kop! Money!
Jos, je vraagt ‘angst waarvoor’? Nou, welke opties hebben we?
Bert,
Angst om jezelf kwetsbaar op te stellen?
Angst om verdraaiing van het aangedragene?
Angst om je te moeten verdedigen daar tegen?
Angst om het gevestigde imago van een ander omlaag te halen?
Angst voor je eigen imago?
Een echte handreiking kan wonderen doen om elkaars vertrouwen te winnen.
Bert, dát is ONS met vallen en opstaan, uiteindelijk gelukt.
Wie volgt?
Mooie oproep..de weg naar verzoening is een project / kunstwerk van Pierre Habets misschien kunnen we hem vragen om dit / een idee te ontwikkelen???