Geen narcissen op mijn graf
geen gehuil slechts de wind
Kom duik in mijn porie
zoek het diepe spoor in de huid van de glorie
Oh leven, dank!
Ik hoop te sterven in de wind
het gehuil rond kieren en schoorstenen
verlaten van rook en stank
Geen narcissen op mijn graf
ik wil de wormen horen schateren
de beroepsslakken zien langs karren
Oh dien slechts dit slakkenleven
treedt in mijn zilveren spoor
Gouden bruid
Ik zou u willen haten door ‘nee’ te blijven herhalen
‘Nee, nee, nee’ ik wil niet lieve bruid
Laat dit altaar branden en de ringen smelten om uw verduistert zonnehart
Laat de wind de liefde afkoelen daar buiten
en geen narcissen op mijn graf