Victor
Gisteren kreeg ik telefoontje van mijn zoon Ramon…een droevig bericht uit New Jersey want daar vertoefde Victor Belaev, onze Russische contra-bas balalaika speler van Ey Uchnjem / Pskov ensemble.
Victor blijkt in zijn bed te zijn overleden, vrienden vonden hem levenloos in zijn bed. Waarschijnlijk hartstilstand. Victor was de enige Rus die goed engels sprak en die ik in 1999 had aangesproken tijdens een concert. We raakten bevriend en al snel werd ik door de groep uitgenodigd in Rusland om mee op tour te gaan en om hun families te leren kennen. Victor stond altijd, stipt op tijd, me op te wachten op Pulkova airport St. Petersburg. Ook bracht hij me terug na eerst een bezoekje te hebben gebracht aan de Hermitage en namen broederlijk afscheid na weer een intensieve tour en ervaring met de Russische ‘piesna’ zang cultuur. Eindelijk verlost van de westerse, Limburgse haatcampagnes waar je nooit geaccepteerd wordt, zeker niet als je tegen heilige (lees corrupte) huisjes heb geageerd. In Rusland kun je veel niet maar wel jezelf zijn, onecht, gekunsteld gedrag wordt altijd afgestraft. Wat blijkt, gisteren was Victor ook jarig, geboren 26-03 1965 maar hij overleed 23 Maart, drie dagen voor zijn verjaardag mailde me net zijn dochter Anna.
Sterven op je verjaardag of Victor het zo gepland had blijft een open vraag want heel gelukkig kan hij niet geweest zijn in the USA. Victor hield van zijn dochter Anna en van Rusland, zoals veel Russen; Rusland hoe vreselijk het land ook kan zijn, hoe winters zich ook tegen je keren, hoe de armoede je probeert klein te krijgen, of hoe alcohol (Victor was alles behalve een alcoholist) families ten gronde richten, als je met ze zong was verbroedering een feit. Ik heb verbondenheid in Rusland iedere dag / minuut mogen ervaren terwijl je hier afgeserveerd wordt voor je ook maar een noot heb gespeeld. Op de foto Victor achter zijn contra-bas balalaika spelend in de de fluisterstraten van Maastricht.
documentaire met Victor