Vorige week was ik bij mijn oud-hospita Olga, een lieve, intelligente vrouw van 91, waar ik vijf jaar op een zolderkamertje vredelievende plannen maakte voor een toen nog ontwapende toekomst…peace brothers and sisters!
Toen Olga en ik eerst rustig wat te drinken namen riep ik, ‘jee, wat is het hier stil’. Ik nam het voor lief de stilte, en vond het vanzelfsprekend dat er geen herrie was in een huis waar toch de nodige acties van Dolle Mina, zijn oorsprong vond.
Het journaal bracht me echter terug in het heden, in het NU, naar de eilanden in het Noorden waar men online tickets kan kopen voor…. zeehonden-tochten. Er moet voor deze dieren de rust terugkeren op en rond Vlieland, deze ‘dream eyes honeys‘, kunnen de selfie telefoons, de boten, herrie / smog niet langer harden. Terecht! Collectief hebben we in de stad allemaal hetzelfde probleem met geluid / lawaai en de drukke straat waar ik woon, gaat niet stoppen (op last van de gemeente) met de tering herrie van een onstuitbare golf aan auto’s en smog, die ons dagelijks, vergast. Hitler had iets meer geduld moeten hebben! Nee, waar je gek van wordt, zijn de steeds groter wordende tegenstellingen tussen arm en rijk; tussen winnaars en verliezers; tussen mens en natuur, tussen echt en onecht, tussen private ondernemingen en socialistisch beheer; tussen technologie en de menselijke kracht van intimiteit, aanwezigheid en begrip.
Alle tegenstellingen zullen blijven bestaan en daarom beginnen we met de eerste autoloze Zondag in Maastricht…dit weekend al. De auto’s mogen niet het centrum in…dat is een troostrijk begin. Kunnen de bruggen ook ff dicht, dan gaat het voor veel meer straten en buurten gelden. Laat auto en telefoon thuis beste burgers en krijg zin om weer een dansje te doen.