Tussen 1925 en 1986 kwamen zwangere Ierse meisjes in het opvanghuis van de katholieke nonnen van Bon Secours hun onwettige baby’s baren, om de kinderen er dan veilig te laten opgroeien. Ongehuwd zwanger raken was in het streng katholieke land immers een grote schande, aldus de Standaard.
Het was de bedoeling dat de meisjes na de bevalling elders in Ierland hun heil zochten. Uit geschiedkundige documenten blijkt dat hun kinderen na hun vertrek echter zwaar verwaarloosd werden. Enkel de kinderen die gezond bleven hadden het geluk dat ze ter adoptie werden aangeboden, of verkocht werden aan rijke, kinderloze echtparen.
Vrouwen die ooit bevielen in wat ‘The Home’ werd genoemd, zijn van plan om hun kind als vermist op te geven om verder onderzoek mogelijk te maken, meldt de Britse krant The Daily Mail. Het massagraf wordt binnenkort volledig opengelegd. Vermoedelijk gaat het om meer dan 800 skeletten.
Mea Culpa United heeft vanaf 2010 de afstandbaby’s benoemd en naar voren gebracht in de Tweede kamer waar niemand van de politieke partijen reageerde?? CDA keek een beetje raar of er al niet genoeg ellende uit de katholieke beerput naar boven was geëmmerd, en de andere partijen wilden graag bewijzen. ‘Met zwijgen kruist men de duivel’ zullen ze gedacht hebben bij alle andere niet christelijke fracties want deze immense doofpot geldt ook voor Nederland, Europa. Van heinde en verre kwamen vrouwen (tienermeisjes) naar de vroedvrouwenschool in Heerlen, daar bestond een gesloten afdeling Hooghees waar Irene van Wesel het volgende over schreef:
De oude Vroedvrouwenschool is een plek van leven en van dood: nieuw leven en ouderdom, van sterfte en herstel. Tegenstellingen die voelbaar zijn in de omgeving. Niet alleen nu, maar ook in het verleden. Honderden kinderen stierven hier voor, tijdens of na de geboorte. Iets dat vroeger werd weggemoffeld, waar een moeder geen verdriet om mocht hebben. Vaak kreeg zij haar kind niet eens te zien. De Vroedvrouwenschool was daardoor ook in haar eigen tijdperk niet alleen een oord van vreugde, maar ook van diep verdriet. Kinderen werden begraven op het kerkhof te Heerlerbaan, zonder naam en zonder steen. Een praktijk waar men achteraf bezien spijt van heeft. In 2005 werd ter nagedachtenis aan deze kinderen het ‘Vlinderhuisje’ geplaatst. Een 
bronzen kistje met talloze vlindertjes dat het kerkhof siert, direct naast zijn ingang. De vele bloemen en knuffels rond het kunstwerk laten zien dat zelfs na al die jaren, deze kinderen allerminst vergeten zijn.
MCU vind dat men verder moet gaan dan knuffels en bloemen, en een zeer onnozel ‘spijt’. MCU heeft statistieken over deze afstandbaby’s, ter nagedachtenis aan verboden verlangens, de tijd dat de duivel zijn kruis ………
zie: Gevallen meisjes
Nieuws over de afstandsbaby’s…150.000 vrouwen stonden hun baby af
800 afstandsbabies in een beerput.
Normale mensen worden hier sprakelijkloos van. We weten dat de Katholieken en Katholieke Kerk er een wonderlijke moraal op na hield en houdt. Maar dat gedurende 80 jaar er niet éen non in opstand is gekomen tegen hun duivelse praktijken is toch verbazend.
We weten inmiddels dat de meeste paters, nonnen, bisschoppen verdorven geesten zijn met sexuele frustraties die ze onbeperkt op hun pupillen hebben botgevierd. Maar dat ze zo ver afgegleden zijn in hun disrespect voor menselijk leven dat ze honderden kinderen actief hebben laten sterven is godgeklaagd.
Eveneens godgeklaagd is het dat diezelfde achterlijke Kerk op zondag predikt dat mensen geen sex voor het huwelijk mogen hebben, dat men pedofiele priesters en nonnen moet vergeven en dat men begrip moet hebben voor de arme bisschoppen die misschien per ongeluk een paar pupillen hebben misbruikt, ” het is al zo lang geleden”.
Steek die kerken maar rustig in de fik, en hun duivels personeel erbij.
Dr.ir. Donald E. Ottens