Auteur: bert

Uit the new York Times

Religious institutions have constitutional protections, but they are not above the law. Unfortunately, that has not stopped the Roman Catholic Church and other religious groups from arguing that the First Amendment shields them from civil lawsuits for negligent supervision and retention of employees who sexually abuse children.

Most state courts that have considered the issue have rejected this claim by churches, recognizing that holding religious employers liable for failure to monitor employees in sex-abuse cases does not interfere with constitutionally protected religious freedoms.

However, courts in Missouri, Wisconsin and Utah have twisted the First Amendment into a shield for organizational liability for pedophile clergy. In an outrageous case, a Missouri appellate court summarily dismissed a negligence case brought against the Archdiocese of St. Louis by an individual who said he had been abused by a priest. His suit charged the archdiocese with negligent failure to supervise the priest, who had a past record of child sexual abuse. The court threw out the complaint, saying that Missouri law does not allow it because judging the supervision of the priest would require inquiry into religious doctrine, which it contends would violate the First Amendment.

This bizarre conclusion would grant churches a special exemption from neutral, generally applicable laws designed to protect children. The United States Supreme Court now has an opportunity to reverse this erroneous interpretation of the Constitution. The justices should grant the plaintiff’s petition for review, which they are scheduled to consider on Friday.

Since some 20 states have not ruled on this issue, the Supreme Court can provide urgently needed clarity. It should firmly declare that the First Amendment does not exempt religious entities from accountability for exposing children to harm.

”Ik noem het simpelweg een vloek, omdat ik er nooit om heb gevraagd. Ik heb het opgelegd gekregen.” Hij sprak van ”de kaarten die ik uitgedeeld gekregen heb”. (aldus Robert M).

In de RKK kerk geschiedenis spelen seksuele relaties met kinderen een rol tenminste als er archivarissen waren die het allemaal wilden en konden opschrijven. Al in de bijbel wordt onderkend hoe deze vervloekte personen via de weg van de molenstenen diep in de zee ondergedompeld dienen te worden. Deze gevoelens, een Robert M die vervloekt wordt (waar nooit om gevraagd wordt) is usance in de wereld van verdoemenis en hel. Een vloek daar vraag je om als je op jonge kinderen valt en vervolgens in de crèche gaat solliciteren. Je vraagt erom als je ‘geestelijke’ bent met homoseksuele gevoelens en op jonge knapen valt en je opsluit in een jongensinternaat. Dan trek je het zwarte lot van de ondergang, het pikdonkere lot wordt in je ziel gekerfd en veroorzaakt een onheilspellende en verlammende werking. Al deze nep bezweringen, het afschuiven van verantwoordelijkheid zoals Robert M die voor zichzelf hanteert heeft overeenkomsten met de kerk die deze kinderlijke en hemelse roep om de kinderen tot hun te laten komen, gemaskeerd. Tot op de dag van vandaag! Is er een onderzoek naar de emotionele belevingswereld van priester -daders gedaan. Door Deetman bekeken, door de kerk zelf, die misschien wel eens zou willen weten wat het verhaal is van deze mensen, te onderzoeken. In alle rituelen (misdienaars, kinderkoren, baby engelen tegen de jubelende pilaren van de kerk gepleisterd) bij iedere viering is de Jezus-kindverheerlijking aanwezig en voelbaar. Er wordt gebeden maar iedere rozenkrans begint opnieuw net zoals het vuur der verlangens. Menige wijn heb ik als misdienaar tijdens de mis aan de dienaren Gods mogen brengen die geen prettiger begin van de dag konden voorstellen dan het op een zuipen zetten. Vervloekt? De kerk kan niet vervloekt worden met al die types waarvan wij niets weten, hun DNA niet kennen, hun achterhoofd bedekt is. Is er in hun brein gekeken, naar de zielenwortels van hun verlangens? Zijn er voorstellen voor een kliniek voor paters, bisschoppen, priesters, broeders en zusters van liefde?

Bij sommige slachtoffers leeft er nog een intense woede, en als je naar deze woede gaat kijken dan zou ik als kerk niet zo gerust zijn met alleen die compensatie regeling, de valse opheffing van de verjaring kwestie want de woede is groot dat ervaren wij dagelijks bij Mea Culpa. Eerst voelde ik het als een taak om deze woede te temperen, menselijk te maken, te kanaliseren waar nodig, maar nu vervloek ik de kerk…los jullie verderfelijk probleem zelf op. Vloeken in de kerk mag best!

Er wordt maar over geld geleuterd. Deetman monitoort andermaal wat hij al heeft bevonden, de vertragingen bij het meldpunt lijkt het belangrijkste wat we te melden hebben. We reageren nog teveel inplaats inplaats dat we zelf een agenda bepalen. Ik zie ook weinig tot niets meer in slachtoffergroepen, dat slacht elkaar af, is even achterbaks als de broeders die kinderen isoleerden. Je wordt door de politiek niet eens genoemd en door de kerk uitgespeeld. Mea Culpa mijn eigen organisatie kan zonder geld niets beginnen hoe we ook proberen te knokken; de rechtstaat met  de kerkstraat in haar midden maken de dienst uit…over rechten gesproken. Ik zie alleen iets in een totale claim van alle slachtoffers / overlevers ongeacht hun internaat / parochies, ongeacht hun land van herkomst, iedereen zou zich moeten samenpakken in een beweging die via Genève, de rechten van de mens tot het Vaticaan gaat, en deze rechten van de mens omhoog tilt boven de kelken van de pastoor die roept voor nog een glaasje. Misdienaars aller landen verenigt u en ga eens op een vrije dag vloeken in de kerk.

http://www.youtube.com/watch?v=wB1GdzyK26Q&feature=player_embedded

Het heeft lang geduurd, maar juist daarom een bewijs dat er nog steeds mensen zijn die hun verhaal met veel pijn en moeite opschrijven. MCU prijst de moed van deze man die terecht geheel anoniem wilt blijven. Het verhaal was ons al langer bekend maar we hebben het de ruimte gegeven die het nodig had.

Onderwerp: Bleijerheide. 1959 1960. KLacht over de broeders in Bleijerheide

van het Jongenspensionaat Sint Maria ter Engelen,

met name: broeder Jacobus en broeder Monulphus

 Bleijerheide 1959 1960. VK klas aan de overkant .

Hierbij wens ik alsnog een officiele klacht in te dienen inzake onderstaande.

Ik ben uit vrije wil met een aantal andere jongens van M. naar Blijerheide gegaan omdat daar mulo in 3 jaar kon worden gedaan. Maar niet wetend wat dit voor een gevolgen zouden gaan krijgen op mijn verdere leven.

Ik kwam op de slaapzaal terecht bij de was bakken. En de tweede of derde nacht kwam Jacobus naast me op het bed zitten en stak zijn hand onder de dekens en begon me af te trekken. Ik wist niet wat me overkwam ,en wist ook niet wat ik doen moest natuurlijk. Ik kwam toen in zijn hand klaar en weg was hij. Mij achterlatend en niet wetend wat nu. En dit na dat ik net hier was. Voor het eerst van huis en dan deze verwelkoming.

De nacht erna was dit weer het geval. Maar nu probeerde hij zijn vinger naar binnen te steken ,maar ik verzette me hier tegen en hij ging weg. S’middags moest ik bij hem komen en moest ik met hem meegaan naar boven, met nog een andere jongen ,en ging ik verhuizen van bij de was tafels naar de deur links achter. Waarom wist ik niet maar daar kwam ik natuurlijk vlug achter. S’nachts kwam hij weer en hij nam me mee naar een ruimte met een gordijn omheen ,ook daar stond een bed. Ik moest plaats nemen op dat bed en gelijk zonder wat, begon het spel weer. Mijn broek naar onder en hij begon eerst me af te trekken en daarna pijpte hij me. Ik moest dat bij hem doen maar dat heb ik niet gedaan. De nacht erna nam hij me weer mee, en hij trok mijn broek af en wilde met zijn vinger naar binnen gaan want hij had me mijn buik gelegd. Ik wilde dit absoluut niet ,en toen dwong hij me min of meer om hem te pijpen ,en dat is gebeurd dan ook . !!! En daar lig je dan. Hij zei nooit wat tegen me,alleen zat hij te lachen op een manier die ik nu nog niet vergeet. Het was over(gelukkig) !!! schijnbaar had hij al genoeg van me, en van hem  ik op dit gebied nooit meer last gehad. Na de vierde dag heb ik tegen een jongen uit M (S was zijn naam) wel verteld dat ze hier net de zelfde waren als de Kapelaan D. uit  M ,want die was ook een klein vies mannetje, die van niemand af kon blijven.

Het heeft een  tijd goed gegaan ,ik hoorde wel soms een verhaal of soms wat er gebeurd was, maar ik heb geen last gehad , tot ik op een moment de opdracht kreeg om schuin tegen over het klooster limonade te gaan halen met nog een paar jongens. Toen ik onder in de kelder was werd ik vastgepakt en betast door een broeder. Na het weekend werd ik weer gehaald en kon ik de lege kisten ophalen uit de kelder ,en in het naar boven gaan kwam opeens één hand in mijn broek die op zoek ging .Ik stond stil met de twee kisten vast ,maar de hand bleef waar hij was. Ik had me bij Jacobus voor genomen dat ik hun dat plezier niet meer gunde en ik hield me dan ook helemaal passief,  wat hij ook deed. Enkele weken later was dit weer het geval,met het zelfde resultaat en de zelfde bedoeling natuurlijk. Ik  heb dan later nooit meer Limonade mogen of kunnen gaan halen. Dus een spel van voor wat, hoort wat !!! Het jammere is dat ik echt niet weet wie dat geweest is,Maar het was volgens mij een inkoper of portierbroeder.

Toen het jaar er bijna opzat, en ik zeer duidelijk had gemaakt aan mijn ouders,na het geval bij het limonade halen , dat ik echt geen tweede jaar daar wilde zijn ,(wat zij niet konden begrijpen) kwam pas de grootste beproeving van het hele jaar.

Ik had opeens een pijnlijk been rechts . het was zo erg dat ik niet meer goed kon lopen ,en kwam dus in de ziekenzaal terecht. broeder  Monulphus. Die kwam iedere dag weer vaak gewoon spelen met mijn  kinder pikje of hij kwam me doel bewust aftrekken ,met het argument van ,het is goed voor het been dan gaat de druk eraf, wat een  ontsteking later  bleek te zijn,zat helemaal boven aan mijn binnenkant van het been ,en je kon niets verbergen als hij weer kwam. Ik heb zelf het “ genoegen” gehad dat er ook enkele malen een ander kwam daar voor. Ook omdat ik echt niet goed meer kon lopen werd door hem of samen met die anderen gewassen. Helemaal !!! En hoe . Ze zaten alleen maar aan me op een manier dat ik niet meer passief kon blijven,Hij of zij samen  bleven maar bezig met me,en weer op nieuw,en als het klaar was dan werden koude doeken op die plaatst gelegd ,en kwam hij ieder keer kijken of het goed lag. En dan de temperatuur opnemen ieder keer vanwege de koorts die ik had. En weer en weer en eerst voelen of het glad genoeg was daar binnen.  Een rot tijd was dat toen. Maar later denk je van . Ze hebben me gewoon medische zorg onthouden door zelf wat te prutsen en wat doen waar ze zelf geen verstand van hadden.   Maar het heeft me ook  later er toe gebracht om te denken dat ze tegen elkaar van alles vertelde. Want dat kon bijna niet anders. Ze hadden vrij spel  met ons .

Toen ik thuis was, ben ik, na één week al  in het ziekenhuis in M geopereerd en heb 3 weken daar verbleven,en toen waren ze bang dat de infectie naar binnen zou gaan,en is er aan mijn ouders gevraagd waarom ze zolang gewacht hadden om met me naar een dokter te gaan!!! Nu heb ik daar in lid teken van enkele cm. Mooie aandenken aan Bleijrheide.

Het jaar is voorbij gegaan  en  je leerde je daar onzichtbaar maken voor de ellende van het pensionaat. Mijn ouders (streng gelovig ) kon ik niets vertellen van de rottigheden daar,het was niet alleen maar opzoek zijn de broeders of de soms sadisten streken die ze uithaalde of het slaan om niets ,maar de hele sfeer daar. Die was gewoon slecht, maar beseft je pas als je ouder bent.

Nu ben ik bijna 65,en zeker nu dit alles weer te voor schijn komt via de media, ga je toch over sommige dingen nadenken.

De nummer 155 vergeet ik nooit ,dat was mijn nummer daar. Hoeveel jaren heb ik geen sla willen eten ? want we zeiden altijd van , op vrijdag geen sla eten want er zit van alles in dan. Rode kool of rode bieten of capuseiners of alle soorten stampot, daar moet ik nu nog  niet aan denken.!! Na zoveel jaren nog. Ik zie o.a. Jacobus nog door de eetzaal lopen en controleerde of je alles opat. Of die kleine dikke Vianney. Die sadisten met hun slaan en schreeuwen. En de controle op de slaap kamer of je bed wel goed was opgemaakt. Nu zouden ze worden opgepakt want de jeugd zou dat zeker niet meer over zich heen laten komen,maar wij wisten niet beter.

Dan denk ik nog vaak van, Je hebt ook op het gebied van sex toch een tik gehad.

Ik wilde nooit, ook niet door mijn eigen vrouw oraal benaderd worden. Of dat ze me wilde aftrekken. Ik klapte dan in elkaar en het ging niet .Ik kon en kan met niemand sex hebben als ik ZELF niet begin ,als een ander begon was het over voor mij ,dan kwam misschien onbewust de gedachten aan bleijrheide weer boven. Je kan blij zijn als je zelf niet in de problemen komt door de ervaringen die je daar hebt opgedaan. Want ze leerde je daar dat de oudere de macht had en de zeer jeugdige maar moesten meewerken, of ze wilde of niet.

Dus heb ik ondanks alles veel gemist ,mede schuld door hun.

Het is jammer dat deze heren niet meer leven nu. Ze zouden eens aan de schandpaal moeten worden genageld, want ze hebben denk ik heel veel jongens daar op een rot manier behandeld,en niet alleen door gedwongen sex ,maar ook op andere manieren, die misschien nog erger waren. Deze heren konden hun lusten botvieren ,wat het ook was,Het waren dus gewoon zielige figuren, niet meer of minder.

Met dit schrijven geeft ik toestemming om dit te gebruiken in een poging om die heren alsnog aan de schandpaal te nagelen ,en ook dat dit hopelijk nooit meer zal en kan gebeuren.

Ik verzoek u om een en ander in behandeling te nemen, een onderzoek te laten instellen en ondergetekende een raadsman toe te wijzen. Tevens verzoek ik u dit te doen met inachtname van mijn 100% privacy,

Dit schrijven dat na lange aarzeling dan toch tot stand is gekomen is naar waarheid door mij opgeschreven.

Wat doet Mieke Van Hecke, als verantwoordelijke van het Katholiek Onderwijs met de oud-kerkelijke leer die zegt dat vergiffenis pas mogelijk is als de dader vergiffenis vraagt, boete doet en de geleden schade, zoveel als nog mogelijk, herstelt? 

Slachtoffers van seksueel misbruik in de kerk zitten al jaren te wachten op het moment dat ze vergiffenis kunnen schenken aan hun daders, maar daarvoor moet eerst die dader wel tot inzicht willen komen. Stel dat je Hitler vergiffenis zou schenken terwijl hij nog steeds zou blijven verkondigen dat het uitroeien van Joden maar als een spelletje bedoeld was.

Bovendien is het schuldig verzuim van kerkelijke oversten nog bijlange niet afgerond. Hoe kan je slachtoffers vragen nu al vergiffenis te schenken terwijl de raming van de aangerichte ravage nog niet is opgemaakt? Monseigneur Vangheluwe is helemaal nog niet gestraft zoals Mieke Van Hecke beweert. Hij heeft nog altijd zijn titel van bisschop met bijhorende riante vergoeding. Zij, net zoals  alle belangrijke katholieken, is nog steeds verplicht, bij elke ontmoeting hem aan te spreken met de titel van monseigneur, even licht door de knieën te gaan en zijn zegelring te kussen.

Rik Devillé

Werkgroep Mensenrechten in de Kerk

Het was 10 juni 2010. Het was mijn tweede dag bij Mea Culpa. Samen met Bert bezocht ik Broeder Valentinus. Nu, bijna een jaar later, komen zijn bekentenissen uit. De briefwisselingen eerder op dit blog tussen Hulp & Recht, Schafraad, Valentinus en de heer A T vonden enkele maanden voor ons bezoek plaats. Wij wisten hier op het moment van bezoek nog niet van. Achteraf denk ik dat Valentinus vreesde dat wij hem kwamen opzoeken vanwege deze brief. Door deze kwestie val ik nog meer van mijn geloof. En wel om drie redenen.

1) Hoewel er een schuldbekentenis is van een dader, gebeurt er niets. Als wij toen geweten hadden wat wij nu weten, had er veel kunnen gebeuren qua publiciteit. Het was voorpagina nieuws geweest. Maar nu? Het is erg stil. Van alle kanten. In de media, in de politiek, maar vooral bij de kerk. Als zowel Schafraad als Hulp en Recht hier vanaf wisten, waarom is er dan niks met deze informatie gedaan? Wanneer er in het heden daders van kindermisbruik bekend worden, wordt er acuut actie ondernomen. Robert M. is daar een mooi voorbeeld van. De media staan er bol van. Er vindt rechercheonderzoek plaats. Advocaten zijn ingeschakeld. Er komt een onafhankelijk onderzoek van de gemeente Amsterdam naar misbruik op kinderdagverblijven. Kortom: volop beweging in de zaak. Ik zie weinig verschil tussen Valentinus en Robert M. Er zijn zeker afwijkingen maar de essentie is dat het gaat om kindermisbruik en dat de dader bekend is.

2) Er woont een pedofiel ergens in Nederland. Mensen wonen bij Valentinus in de buurt. Mensen met kinderen wellicht. In de zaak met Robert M. barstte de discussie los dat mensen niet naast een pedofiel willen wonen. In dit geval kan daar sprake van zijn. Ouders willen ervan op de hoogte zijn wanneer er een pedofiel in de buurt woont. De veiligheid van de kinderen dient gewaarborgd te worden. Stad en land zou bewogen moeten worden om ervoor te zorgen dat Valentinus niet meer in de buurt van kinderen mag komen.

3) Laat staan vrijwilligerswerk mag doen in een kindertehuis in Potim, Brazilië. Elk jaar in de vakantiemaanden. Al tientallen jaren. Er dient een onafhankelijk onderzoek ingesteld te worden wat er in dit tehuis is gebeurd. Mensen daar zullen op de hoogte gesteld moeten worden van de achtergrond van deze broeder. Er zijn slachtoffers gemaakt in Bleijerheide. Nu is er een groot risico, gezien de pedoseksuele aanleg van Valentinus, dat het weer heeft plaatsgevonden. Zou hij genezen zijn van zijn woede aanvallen? De kerk heeft zonder blikken of blozen toegestaan hem naar Brazilië te sturen. Sterker nog, leden van de kerk lijken het initiatief in Brazilië ook te steunen. Zoals pastoor J Schafraad. In de brief naar de heer Feenstra zegt hij dat Broeder V zich al jaren inzet voor de school in Potim. Door hem ontvangen vele jaren kinderen onderwijs en opvoeding. ‘heel veel kinderen hebben heel veel aan Frans te danken.’

Ik hoop voor alle slachtoffers van Valentinus dat zij krijgen waar zij recht op hebben. Dat de dader zijn verantwoordelijkheid neemt. Dat het werk in Brazilië onderzocht kan worden. Dat de buurt veilig gesteld wordt waar de heer Frans verblijft. Let’s pray, let’s pray …