Gisteren was een historische dag want de scheiding tussen kerk en staat kan niet beter geillustreerd worden dan door het Deetman rapport bespreekbaar te maken in de Tweede kamer. In 2010 gloorde er al een soort ‘tussenland’, een ‘betweenland’ tussen kerk en staat, door het onafhankelijk onderzoek naar alleen seksueel misbruik in de RKK dat opeens bleek te bestaan uit allerlei losse mini staatjes en parochie eilandjes dat zich in profetische zin al eeuwen probeert te ontrekken aan wereldse zaken. Deze keer was het de beurt aan de Tweede kamer om de eindconclusie tegen het licht te houden in deze scheiding van kerk en staat, de staat die de kerk toestaat haar eigen canonieke wetten en regels ten opzichte van de misdaden die het begaat, toe te staan. Scheidingen zijn nooit leuk, en zoals altijd zijn de kinderen de dupe. Zij zijn de kleine offerblokjes waarop de machtsdrang van zowel kerk en staat hun grondvesten bouwen en ze zijn desastreus: 10.000 tot 20.000 kinderen zijn misbruikt, volgens het Deetman rapport, vreemd zo’n getal, laten we het een naam geven…het onbekende kind. Het zwarte gat ‘tussen’ de canonieke ‘lekkende dak’ aanpak van KNR en bisschoppen en aan de andere kant het onafhakelijk protestant Deetman mandaat het fysieke/ psychische geweld niet te onderzoeken, en hiermee vanaf haar start vele mensen botweg uitsloten, vandaag konden de Tweede kamer fracties de nodige achterkamer fricties opvangen van de aanwezige sprekers.
In het prenatale Deetman tijdperk melden zich bij Mea Culpa honderden mensen die het kerkelijk onderzoek niet zagen zitten. Ook waren er mensen die zowel onze oproep volgden om niet mee te doen, maar ook veel mensen wilden hun verhaal kwijt, de psychische nood was groot. Eindelijk mocht het. Het behoeft geen uitleg dat de mensen die niet hebben meegedaan dan meteen ook outlaws zijn, buitenbeentjes of querelanten, als je opkomt voor je recht. Dit was wel echter het geval, en hopelijk heb ik mijn punt gemaakt in de Tweede kamer want wij zullen en willen altijd een ‘verzetsgroep’ blijven; daar in Den Haag kun je het beste de allianties smeden, de fluistercampagnes tussen de ene kerkelijke groep en slachtoffergroep, waarnemen. Mogen we insider als outsider zijn…en blijven?
Terug naar het het Deetman rapport want daar ging het vandaag toch om, ik citeer: ‘de onderzoekscommissie wijst erop, zo schrijft ze op pagina 780, (gaat over internaat Bleijerheide) dat er inmiddels civiele juridische claims tegen de congregatie zijn ingediend. Vreemd, ik ben voorzitter van dit lastige clubje, en indiener van een civiele procedure door mr Pennino maar er is geen enkele claim neergelegd en wachten op toestemming van de rechter dat de voorlopige getuigen verhoren, kunnen beginnen.
Echter er is niets beslist. De vraag is nu gerechtvaardigd als men ook aan de staat een vraag stelt:’ wass haben sie gewusst’? Waarom duurt het zo lang, wil de staat recht wegduwen van deze verjaarde drama’s. Dan kunnen ze een voorlopig getuigenverhoor toestaan want anders gaat het stilzwijgend de rijksarchieven in, en zou het niet veel beter zijn België te volgen, zoals mr Bierenbroodspot aangaf?
Aartsbisschop Wim Eijk zal zijn misdaden tegen de menselijkeid moeten verantwoorden, hij kan zich niet ‘laten’ beroepen op het canoniek recht. Dit is een grove schoffering van de Tweede kamer en de rechtstaat dat hij en zijn huichelbroedertje van Dam hun regels kwamen uitleggen in de kamer. Wim Eijck staat niet met een hoog mutsje op de kansel maar gewoon als staatsburger uit te leggen waar zijn instituut toe in staat is gebleken, ondanks de vele regels, constituties en celibaatsdwang, werden in zijn instituut kinderen geslagen, misbruikt, babys werden onthecht in de vroedvrouwenscholen en ruw afgenomen, verhandelt, moeders tot baarfabrieken opgeblazen, en zij spraken er niet over, 50 jaar niet, 100 jaar niet, en zij wisten het niet!
Als in de Islam, in moskeeën 10.000 tot 20.000 kinderen zouden zijn misbruikt, of dit nu vijf of vijfduizend jaar geleden zou zijn gebeurt, zou het land te klein zijn. Politieke partijen zouden over elkaar heen tuimelen. ‘Laat de vervuiler betalen’ roept meneer van der Steur, en gelijk heeft onze VVD vriend maar dan niet nadat eerst de vervuiler bepaalt. Want zij, de kerk, Eijk denken nog met hun circusnummertje hun amorele apenleer door te kunnen drukken, de Tweede kamer, de samenleving zou hun tot de orde moeten roepen; genoeg onderzocht, nu invallen in de kerkelijke archieven. Te paard!
Over strafvervolging bestond, staat te lezen in het Deetman rapport, hing een grote mate van discretie. Nu, na al deze bevindingen en de nog levende daders die zoals we eergisteren vernamen van minister Opstelten kunnen de plegers niet vervolgd worden, noch haar instituut. Dan heeft Opstelten toch niet goed het Deetman rapport gelezen want het rapport toont aan dat zij daders beschermden en de kinderen aan hun lot overlieten. Hun organisatie, hun goede naam was het allerbelangrijkste…fuck them!
Ik heb dan ook aartsbisschop Wim Eik het handje geschud, en hij riep enthousiast: ‘meneer Smeets’! ‘Meneer Eijk wat vindt u ervan dat u de baas bent van een criminele organisatie die misdaden tegen de menselijkheid heeft gepleegd’, riep ik. De fotografen klikten en Wim dook weg.
Dan valt wederom het vluchtgedrag op van de bisschoppen wanneer zij in hun gespreksnotitie aan de kamer via de Cie Deetman heeft gesignaleerd dat er in de Nederlandse kerkprovincie een gefragmenteerde bestuurscultuur was, zeker in het verleden, wordt er rap aan toegevoegd, waardoor informatie over daders van seksueel misbruik van minderjarigen weinig of niet onderling werd uitgewisseld tussen de bisdommen, ordes en congregaties.
Hoe krijgen ze het klaar, weer schuiven ze het van hun bord, en wij vragen de bisschoppen, knr met klem dit ‘ich bin unschuldig’ gedrag, ja je gaat er Duits van praten, mee op te houden.
Einde brief gespreksnotitie Eijk, van Dam, ‘Wij zijn van harte bereid de bestrijding van het seksueel misbruik de helpende hand te bieden aan andere sectoren en organisaties in de maatschappij. Kan de aartsbisschop meegedeeld worden dat hij net als de kapitein van de Costa Concordia terug aan boord moet, gaat u onmiddelijk terug lul, dit gesprek wordt opgenomen, maak schoon schip in uw eigen organisaties want er worden nog steeds daders beschermt. Huichelachtige verwijzingenen naar misbruik dat immers overal voorkomt, is wederom het afschuiven van verantwoordelijkheid; een stevig mea culpa…maxima, grote schuld, is the answer. Zij zouden zich moeten realiseren dat we in een rechtstaat leven, en steeds minder mensen in de kerkstraat.
Mea Culpa aangeslotenen willen geen secundaire victimisatie door al te veel RKK bemoeienis, eisen een Europees onderzoek naar de misbruik methode RKK, het in acht nemen van de rechten van het (onbekende) kind.
Nu even pauze dames en heren: het voelt of je na twee jaar voor een ravijn tot stilstand komt, snel het uitzicht bewondert, en daarna de keuze hebt of om naar huis te gaan of je naar beneden te storten net zoals in dat liedje: tell Laura I love her‘, alleen wij hebben niets te vertellen! Maar zwijgen doen wij niet. Namens Anita, Willem, Corrie, Leo, Peter, Ed, André, Ad, Frank, Erwin, Rik, Linda, Ellen-leen, Ruud, Barbara D, Barbara B, Lieve, Hans, Ben, aan allen en het onbekende kind dat nooit meer in een zwart gat hoeft te zien.
