Te weinig katholiek

Opiniestukje

Aartsbisschop Léonard, de ‘indignado’

Regelmatig, en vooral op hoogdagen, blijft aartsbisschop Léonard de opiniemaker bij uitstek. Vooral als het gaat over stoute uitspraken waarvan het kleine restje katholieken steeds opnieuw het gelach aan de goegemeente moet betalen.

Menig inwoner van dit land heeft zich al veelvuldig vernederd gevoeld bij sterke uitspraken van deze eminentie. Vele van zijn meningen kan men onderbrengen in de categorie ‘ergerlijk’ of ‘discriminerend’. Ik hoef hier geen betoog op te zetten over zijn visie op de plaats van de vrouw in zijn eigen kerk, over zijn opgestoken vinger als gescheiden katholieken durven hertrouwen, over het homohuwelijk, over zijn hardnekkig vasthouden aan préconciliaire kerkelijke structuren, abortus, aidspreventie…  Velen voelden zich ‘ge-indigneerd’.

Léonard zelf was dan weer verontwaardigd over het feit dat oudere priesters nog zouden moeten gestraft worden als het gaat om de erkenning van het eigen misdadig seksueel kindermisbruik. Tot op heden heeft aartsbisschop Leonard nog geen enkel duidelijk openbaar signaal gegeven naar deze slachtoffers van die priesters toe dat hij hen als groep wilt ontmoeten. Dat hij slachtoffers van seksueel misbruik “sympathiek” zou vinden zou misschien een goed begin kunnen zijn. Ook wachten we nog steeds op zijn ‘ge-indigneerd’ optreden naar Rome toe om de paus duidelijk te maken dat monseigneur Vangheluwe nog altijd straffeloos en titelvoerend op het kerkelijke palmares staat.

Natuurlijk is het slim van Léonard om op te komen voor een nieuwe politiek move. Maar is het wijs? Moest hij meer voor eigen deur vegen en op de kerkelijke stoep graag een babbeltje willen doen met zijn buren dan zou het aannemelijk zijn mocht hij daar reclame maken voor de eigen kerkelijke organisaties die effectief weerwerk bieden als het gaat om bewustmaking en actie ten voordele van de meest lijdende bevolkingsgroepen, hier ten lande en wereldwijd. Acties als Welzijnszorg of Broederlijk Delen, die beiden dé katholieke acties bij uitstek zijn als het gaat om de samenleving een geweten te schoppen zou hij die wel kennen? Dan zou hij zich ten minste aansluiten bij wat er leeft bij zeer velen van de kleine rest in zijn eigen kerk. Hij zou een lans kunnen breken en opkomen voor de kerkelijke organisaties die de meest “ge-indigneerde” mensen die toch elk jaar met Kerstmis en met Pasen hun hoogtepunt bereiken in zovelen kerken, steunen?  Dat doet hij niet. Integendeel ze krijgen van hem het verwijt dat ze te links zijn en te weinig katholiek in hun visie en in hun liturgische teksten.

Waarom blijft het toch zo moeilijk voor deze lieveling van Rome om op hoogtijdagen nederig en wijs voor eigen deur te vegen? Of hiermee bewezen zou zijn dat ook binnenskamers in de kerk alles netjes geveegd wordt, zodat ook daar de ‘indignados’ recht wordt gedaan zullen we in deze vredige kerstdagen maar even buiten beschouwing laten.

Rik Devillé, priester van het aartsbisdom Mechelen-Brussel

Urbi et Orbi…aan iedereen

Paus, bisschoppen, koningin slaan de plank volkomen mis. Hebben ieder het contact met de werkelijkheid verloren of beter het raakt niet meer, de geloofwaardigheid is weg. De een wil scoren met Syrië, de bisschoppen huichelen meditatieve boodschappen met de kerst,  en de laatste is groen met de natuur. Als Bodar dan ook nog denkt dat het misbruik schandaal overwaait dan zal de storm hopelijk zijn hele kliek wegvagen, huilen hoeft dan niet meer.

Goed bedoelde toespraken kunnen soms erg pijnlijk zijn, ook de majesteit, Beatrix moet zich bewust zijn van de harde feiten zoals die in de maatschappij opspelen. Zij, als vorstin draagt een bijzondere taak, ook gezien haar historische continuïteit, hebben duizenden kinderen seksueel misbruik ondervonden in het instituut de kerk, om daar onbesproken aan voorbij te gaan is een zwakte en teken van rigide ontkenning.

Bisschop Wiertz haalt de secularisatie erbij, de leegloop in de kerk was eerder dan het misbruikschandaal in gang gezet. Schandalig is dat Wiertz de onthullingen wederom onder een andere oorzaak-gevolg conclusie schuift. Is alles dan voor niets geweest? De vele gebeden aan onze lieve God waar we niet zonder kunnen? Andere systemen gingen die niet voor niets ten onder? Het bouwen van de Berlijnse muur, al die stenen, het prikkeldraad voor niets? Het oude Romeinse rijk uit elkaar gevallen. Voor niets? De Sovjet doden van Stalin, voor niets? De apartheid idem? Het blijkt andermaal dat de kerk zaken signaleert maar met geen oplossing komt. Het lijk op het oude probleem dat ze ook niet konden oplossen met hun priesters, niet willen oplossen bovendien. Ik zou zeggen urbi et orbi, volgende keer aan iedereen je tanden laten zien.

 

de groep Geweld (Heidi)

Vanavond, op kerstavond, is de groep Geweld opgericht met veel bezeten guerrilla’s tussen de gelederen.

Zij sluiten zich aan bij mea culpa united, het is alleen mogelijk met deze ondergrondse groep te spreken via bora bora schuilgrotten die nu versierd zijn met veel kaarsen, oppervlakkige glitter lichtjes, op de lachspier werkende ballen en pijp rokende bisschoppen. Achter de kribbe, os en ezel plannen deze uiterst gevaarlijke individuen een aanslag op u gemoedstoestand, wanneer u huilt en met weemoed terugdenkt aan die goeie oude katholieke tijd toen men eenvoudig, nederig was ten opzichte van de kerk. Uw sentimentele gemoedstoestand wordt opgewekt door de stro geur en hypnotiserende ogen van al die onzichtbare engelen. Logisch.

Onderaan de foto, het type links dat vroeg moet gaan slapen, doet volgend jaar niet meer mee. Ook voor de kerk is huilen nooit te laat. Bodar, het voelt lekker hè, lucht op die traantjes, en het is zo oneerlijk. Laat gaan, een beetje loskomen voor de kamera, kun je dit vaker voor TV herhalen; minimaal 1 x per week samen met andere paarse groepen). De groep Geweld ofwel Heidi (die Heimat Dienerschaft; mogen wij ook eens Duits praten) blijft nog enkele dagen onder de kribbe.