Categorie: MEA CULPA

SJAAN UIT DE JORDAAN                       

               Als  ik op vrijdag mijn wekelijks werkbriefje voor de komende week ophaal op het kantoor van de thuiszorg, zie ik er een nieuwe client op staan. Om 9 uur die maandagochtend druk ik op de huisbel van de aanleunwoning. In de gang hoor ik kwieke voetstappen.

Een kleine fragiele  vrouw in een gebloemde jurk en met een stevige permanent in haar grijze haren, doet  de deur open. “Kom binnen, ‘kind’,” zegt ze en loopt vooruit naar het kleine huiskamertje, annex keukentje.

“Ga zitten, kind, de koffie is al gezet.” Even later zet ze twee kopjes neer.

“Woont u hier alleen, mevrouw Janssen?” vraag ik, om het gesprek een beetje op gang te brengen.

“Nee hoor, kind,  ik woon hier samen met mijn Pietje.”  

“O! Uw man slaapt zeker nog.?”

“Man!” herhaalt ze, me verbaasd aankijkend. “Ik heb geen man, kind.” 

“Noemt u mij maar Els, mevrouw Janssen.” Waarop zij antwoordt: “Ik heet Sjaan.” 

“En kom uit de Jordaan,” vul ik aan. Als we uitgelachen zijn, zegt ze: ”Het klopt ook nog, kind, ik ben geboren en getogen in de Jordaan.” 

Aan haar plat Amsterdams is dat duidelijk te horen.

Mijn ochtend met Sjaan kan nu al niet meer stuk.

“Uw vaste wijkhulp is nog steeds ziek, mevrouw Janssen, daarom  kom ik vandaag, om samen de boodschappen te doen. “Gezellig kind. Maar eerst nog een lekker bakkie.” Uit haar koektrommel mag ik alvast een koekje  uitzoeken. 

“Heeft u een boodschappenlijstje gemaakt, mevrouw Janssen?” vraag ik. “Nee hoor, kind, dat doe ik nooit, ik weet wat ik nodig heb en mijn geheugen is nog steeds prima.” 

Ik merk dat we elkaar  nu aan het observeren zijn.

Eenmaal buiten voel ik dat het  inmiddels behoorlijk hard is gaan waaien, ik moet er niet aan denken dat ze door de harde wind wordt opgetild, er zou geen botje van haar fragiele lichaam meer heel zijn. 

Alsof we elkaar al jaren kennen, geeft ze me een stevige arm tijdens de wandeling naar de supermarkt. 

Eenmaal terug, zet ik de boodschappen voor haar op het aanrecht. 

“Zullen we nog even een bakkie doen, kind,” vraagt ze zo vriendelijk dat ik het niet over mijn hart kan krijgen haar te weigeren .

Op mijn horloge zie ik dat het nog wel kan, voor ik naar de volgende cliënt ga.

Terwijl ik de koffie in het filterzakje doe, hoor ik haar in een geanimeerd gesprek met een kanarie.

“Dag Pietje, dag lieverd, ik ben er weer.” 

Haar huisgenoot is Piet de kanarie! Geamuseerd draai ik me om, om naar het gekeuvel te kijken en wordt getroffen als deelgenoot van dit ‘paradijselijke tafereel’  in dit piepkleine  kamertje.

Onder het zoveelste kopje koffie kan ik het niet laten haar te vragen of ze nog meer ‘familie’ heeft, naast Piet. 

“Ja hoor, kind, op de Ouderkerkerlaan woont mijn tweelingzus.

Iedere woensdagavond gaan we samen met een taxi bij haar op bezoek.  Met alleen mijn AOW kan ik het best betalen, hoor! De Ouderkerkerlaan is nog geen drie straten verderop.”

“Neemt U Piet mee in een doosje,” vraag ik? In gedachten zie ik het tafereel al voor me. 

“Nee hoor, de taxichauffeur zet Pietje eerst in zijn kooi op de achterbank en help mij dan met instappen.”

Ik zit hier op deze maandagochtend in het domein  van het  meest ‘goddelijke wezen’ dat ik ben tegen gekomen. Sjaan heeft op deze aardkloot haar eigen paradijsje gecreëerd. 

Bij het weggaan  geef ik haar op beide wangen een dikke zoen, waarmee ik de protocollen van de thuiszorg zoals gewoonlijk aan mijn laars lap.

Onbewust sla ik deze ochtend op in mijn hoofd, in het laatje ‘bijzondere gebeurtenissen’.

Els Mulkens, oktober 2014 

Tijdens het schrijven van deze ervaring van zo’n twintig jaar geleden, voelde het of ik weer plaatsnam in hun ‘paradijselijk domein’.

De mens

Mijn kat wordt er gek van

ik was het al

spijt

het draaien aan de knoppen van de tijd

winters voelen niet meer

zomers dromen verder in dauwboog wanen

en de lente komt te laat, te vroeg of 

zonder afspraak 

ging ze te keer

wintertijd

laat de wind draaien 

graaien 

minuten en secondes van ons lijf

waarom 

blijven wij niet met onze fikken

van kompas(sie) en getij

moet de mens nu overal ‘branden’…’shinen’

ga zelf eens een tijd weg mens

Het Vaticaan heeft gebrek aan middelen (geld en personeel) om er werk van te maken het seksueel misbruik van religieuzen te onderzoeken of te erkennen.

Het al te rijke Vaticaan dat ineens geen middelen meer heeft als het gaat om slachtoffers (die haar bedienaren zelf veroorzaken) bij te staan…

Is er nog een meer lachwekkende en lakse verklaring mogelijk?

Rik Devillé, MRK België, Bert Smeets, Mea culpa Nederland

Het Vaticaan ontbreekt het naar eigen zeggen aan de middelen en het personeel om het misbruik probleem ernstig te bestrijden. De arme kerk, de arme broeders Franciscus gevlucht voor de fiscus, malversaties, de verkoop van gebouwen via een stichting, de vlucht naar Ohio, USA zijn weer terug bij af…en kan kindje Jezus in een strooien bedje binnenkort de PR weer wat opkrikken. Zijn er misschien nog slachtoffers die als vrijwilliger willen werken om het personeels tekort (geestelijk) te compenseren?

Constance Vilanova, journaliste van de Franse krant La Croix heeft een boek gepubliceerd over het spirituele en seksuele misbruik van vrouwelijke religieuzen in de kerk onder de veelzeggende titel: Religieuses abusées – Le Grand silence. Aan de publicatie ging twee jaar onderzoek vooraf. Ze contacteerde onder meer ook de Congregatie voor de Instituten van het Godgewijde Leven, die belast is met het toezicht op de kloostergemeenschappen wereldwijd. Daar kreeg zij van verantwoordelijken te horen dat er geen probleem is.

Religieus misbruik

Constance Vilanova: Mijn boek is geen aanval op het instituut van de katholieke Kerk. Soms hebben slachtoffers wel degelijk begeleiding gekregen. Maar desalniettemin zijn er verschillende schandalen van godgewijde vrouwen die seksueel en spiritueel worden misbruikt. Ik omschrijf ze allebei met de term ‘religieus misbruik’. In mijn boek heb ik getracht om de slachtoffers te beluisteren. Ik trok ook een maand naar Rome. Gewoonlijk kent de zuster haar misbruiker, maar is ze geconditioneerd om niets te zeggen en niet te begrijpen dat er iets mis is (bovendien gelofte van trouw afgelegd buiten staat en haar wetten).

Vilanova erkent dat de kwestie gecompliceerder is dan kindermisbruik, omdat daar van instemming geen sprake kan zijn. Vaak bevorderen asymmetrische relaties misbruik. Die vinden vaak plaats tijdens spirituele begeleiding en meestal met een priester die erg charismatisch is. Daarnaast zijn er nog factoren die het slachtoffer extra kwetsbaar maken, zoals de jonge leeftijd. Thomas Doyle sprak over geestelijke schade in pastoraal verband) waar de hier boven genoemde spirituele begeleiding in  het geding komt en nooit onderwerp van de discussie is.

Geen prioriteit

De Franse journaliste trok ook naar de Congregatie voor de Geloofsleer in Rome, maar kreeg daar te horen dat die in tegenstelling tot gevallen van kindermisbruik en het uit het ambt zetten van priesters, hiervoor niet bevoegd is. Het starten van een onderzoek valt dit keer onder het gezag van de Congregatie voor de Instituten voor het Godgewijde Leven. Maar daar stelde Constance Vilanova dat de congregatie niet over de middelen noch over het personeel beschikt om deze kwestie ernstig aan te pakken. Slechts twee mensen zijn hiermee belast, terwijl dit een probleem is van de hele wereldkerk. Zo is het quasi onmogelijk om een ​​follow-up te verzekeren en toezicht te houden op gemeenschappen die problematisch zijn. Ik kan mij ook niet van de indruk ontdoen dat degenen die verantwoordelijk zijn voor de Congregatie voor de Instituten van Godgewijde Leven zich verschuilen achter hun gebrek aan middelen.

Bron: Kipa-Apic

 

  

Het vergt enige uitleg hoe de ‘Heimwee moord’, tot stand is gekomen en zich ontwikkelde tot een breder en natuurlijker scenario….zonder tunnel visie.

Ik heb ‘heimwee’ als ‘leidmotief’ gekozen voor de verdwijning van Nicky (Verstappen) omdat al in 1996 Nicky het kamp verliet vanwege sterk oprispende heimwee gevoelens. In 1997 wilde hij niet op kamp vanwege angst voor heimwee. In 1998 het fatale begin van een nieuwe vakantie op de hei, de Brunssumerheide sloeg dit noodlot definitief toe en wij vele tips binnen kregen als stichting Mea Culpa; let wel….ruim tien jaar later. 

Nu blijkt weer een andere zaak toegevoegd te worden aan het Jos B. dossier. Dan gaat men bij gebrek aan een goed verhaal (onderbouwd met feiten), vergelijken met een ontuchtzaak uit 1984-1985. ‘Het zou kunnen’, scenario meer kan men niet uit de pen krijgen, en nogmaals gelinkt aan een zedenzaak uit 1990 waar Jos B. bij betrokken zou zijn; neigt het OM naar een chaos Trumpiaanse aanpak, een RKK dingetje om de canonieke pionnen wat naar voren of juist naar achteren te schuiven. In het verleden bleek deze formule te werken door veel verwarring te zaaien en net voor het weekend wereldkundig gemaakt wordt daar de talk-shows in het weekend op apegapen liggen en dit soort nieuws alweer Maandag bij de ‘yesterday papers’ gezet kan worden.  

‘Men wil nu verwarring creëren en nieuwe, onbekende vergezichten naar voren schuiven want het werkt in tijden van Corona-paranoia’.

Hoe kan het dat geen sporen van geweld zijn gevonden, noch seksueel misbruik en Nicky op een vreemde manier bij het dennen perceeltje is terecht gekomen? Hoe kan dit zonder dat iemand het heeft opgemerkt, zonder hulp want ook een jongetje van 11 jaar neem je niet zomaar mee 1400 meter van het tentenkamp. Dan een ander opmerkelijk feit, nooit ter sprake gebracht in talk-shows is juist dit heimwee motief! Het is het meest voor de hand liggende gegeven en toch wordt het door regionale media dan wel landelijke media nooit besproken? U weet toch wel dat pedofielen enorm bedreven zijn in manipulatie, tenminste als kind leer je uit te kijken hoewel Mr. Sandman nog heel veel zand over heeft.

Vreemd! Wel aandacht voor een onnauwkeurige, vage gewaarwording van twee getuigen: twee personen, een vrouw en haar buurmeisje, zeiden dat ze op maandag 10 augustus 1998 een man met een jongen achterop zagen fietsen. Het kind zou zich ter hoogte van de getuigen van de fiets hebben laten vallen, maar toch weer achterop zijn gestapt toen de man hem riep.

De getuige spreekt dan niet meer over een fiets (Peter R. noemt dit onbetrouwbare incident vaker, te vaak in de gewillige talk-shows waar hij mag aanschuiven). Peter R. heeft duidelijk niks te vertellen, kleppert wat technische kennis over proces zaken, laat zich gelden als deskundige maar kan zelf niet nadenken. De getuige (van de fiets) kon geen signalement van de man geven maar herkende ze hem van de foto…..na twintig jaar!?

Als je dit voorbeeld steeds in een talk-show noemt, weet je dat de ‘talk-show’ niet genoeg tijd heeft om op journalistieke gronden een serieus programma te maken en laat de waan van de dag haar eentonig gebrom horen.

Betrouwbaar is een groot woord in een provincie waar het katholieke volksleven  voornamelijk in mistige ooghoeken zich afspeelde waar religieuze geslotenheid tot het hoogste goed werd beschouwd. Waar internaten met vier dikke muren duizenden kinderen orde en gedrag tuchtig werden bijgebracht en aangepakt in vijftiger, zestiger en zeventiger jaren. De moord op Nicky Verstappen is een triest sluitstuk van deze doofpot angst-repressie cultuur waar het Openbaar bestuur, ook de media al of niet ‘onbewust’ meewerkten aan een gigantische doofpot. De regionale media (LD) berichten al in 1961 over malversaties van het jongenspensionaat te Bleijerheide door broeder Adelbertus en zijn boekhouder ‘waar het topje van de ijsberg, wel gememoreerd naar niet benoemd werd. Het topje bleek het seksueel misbruik te zijn maar dat kwam niet in de krant.

De ijsberg moest eerst ontdooien maar deed dat pas in 2010 toen wij, mea culpianen, de stilte doorbraken. Let wel: een artikel 12 procedure uit 2012 op verzoek van de Tweede kamer gaat nog steeds niet door over de arme broeders franciscanen te Bleijerheide. Doofpotje? Hoe pak je Bert Smeets aan, gewoon negeren (excommunicatie) een katholiek  internaat dingetje….van toen….en nog steeds!

Heimwee is de reden dat Nicky met bekenden is meegegaan, niet een toevallige voorbij ganger, dat is zo’n typische Limburgse ‘kwatsch’, dat je graag wilt geloven, maar een bekende of meerdere bekenden ontfermden zich over Nicky. Als je zelfs de zenuwachtige uitspraken van Joos Barten achter elkaar legt kom je steeds dichter bij de waarheid; het hele zomerkamp én bepaalde mensen van Rolduc waren op de hoogte van Nicky’s heimwee probleem en op de hoogte van het aanwezige pedofielen network op de hei(kop) als op Rolduc. Een 11 jarig kind in paniek is extra gevoelig voor mooie praatjes, praatjes  als: ‘ik breng je wel naar huis’. Vandaar geen geweldsporen en een zorgvuldige afhandeling van een onopgeloste misdaad. Niet Jos B. moet praten maar het OM, de kerk en de Rolduc betrokkenen maar nogmaals de focus-tunnel richt zich helemaal op Jos B. waar ik geen medelijden mee heb want zijn DNA moet hij toch zelf kunnen verklaren, hij weet ook wel hoe dat op Nicky’s onderbroek is gekomen. Tegelijkertijd is het typerend voor deze zaak daar ze de totale focus naar Jos B. blijven projecteren (jij hebt het gedaan’??), waarvan de kok en Paul A. en meerdere betrokkenen inmiddels zijn overleden, buiten beschouwing blijven waar het NFI feitelijk spreekt dat Nicky (nee, niet Jos B. buiten het kamp is geweest). Nogmaals ik ga niet invullen wat er precies is gebeurt (dat kan ook niet omdat ik er niet bij was) maar nu na de proforma, verhoor en verdediging / proces dagen, durf ik iets meer uit mijn schulp te kruipen en het ‘heimwee moord’ scenario als geloofwaardiger te beschouwen dan het eenzijdige Jos B. OM scenario, ondanks dat Peter R. zal gaan roepen dat ik ‘tegen de kerk’ ben! Ha, Peter is tegen iedereen, die met een ander scenario komt dan hij, die geduldig afwacht tot een talk-show weer belt, geld incasseert en herhaalt wat we al weten.

Al in 2010 hebben wij als Mea Culpa klokkenluider organisatie duizenden mensen geholpen en allen hebben we ze op het hart gedrukt: vertel de waarheid..

Malversaties; het is niet de eerste keer dat het voorkomt op het Franciscaanse jongens internaat te Bleijerheide. Al in de zestiger en zeventiger jaren was het schering en inslag op ons liefhebbende internaat om van alles te verduisteren. Broeder Adelbertus werd veroordeelt en moest tijdelijk terugkeren naar het ‘Mutterhaus’ in Aken. De arme broeder moest steeds gaan uitleggen aan de Kerkraadse autoriteiten hoe en waar het geld gebleven was terwijl de poorten van het jongenspensionaat angstvallig dicht bleven, zodat wij, stoute kinderen, niet zouden weglopen. Twee jaar heeft het geduurd voor het onderzoek van de recherche werd afgerond. Artikel 12 procedure een makkie voor het OM.

Ook daar was het een vrouw die zorgde voor damesbonnen voor lingerie om geld te verduisteren. Broeders en lingerie, ik zie het al voor me wanneer wij jongens moesten gaan slapen, de broeders hun pijen uittrokken om lekker in de sacristie te keer te gaan en zichzelf konden zijn. Een ware parallelle diplomatie.

Cecilia Marogna is in Milaan aangehouden door de financiële politie vanwege een internationaal arrestatiebevel dat de Vaticaanse autoriteiten hadden uitgevaardigd. Een hooggeplaatste bron binnen het Vaticaan zegt dat Marogna wordt verdacht van verduistering en valsheid in geschrifte, of betrokkenheid daarbij. Becciu kwam onlangs in opspraak vanwege een schandaal waarbij geld van de kerk werd geïnvesteerd in kostbaar vastgoed in Londen. Een onderzoek naar de aankoop van een gebouw deed binnen het Vaticaan een aantal koppen rollen. Onder anderen de hoofden van de politie en de financiële autoriteit van het Vaticaan stapten op.

De afgelopen dagen verschenen interviews met Marogna in Italiaanse media, waarin zij stelt dat ze een half miljoen euro van Becciu ontving voor „parallelle diplomatie” om missieposten in conflictgebieden te helpen. Ah, missieposten waren altijd een dekmantel voor het goede doel. Zilverpapier werd verzameld door broeder Alphons maar die verkocht het buiten de poorten. Oh, pardon of heb ik de verkeerde Alphons een ram op zijn hoofd geknald.