Morgen krijgen de Engelen jongens van Bleijerheide verslag van de vergadering in het klooster te W. Niemand had last van ‘de lange kloostergang’ fobie behalve een enkeling die met trillende handen en benen voor de ‘poort’ stond. Deze man zijn we zeer erkentelijk voor zijn durf om mee te denken, te voelen! We hadden daarbij de steun van twee lieve mensen die iedereen met veel liefde naar binnen hebben begeleid, dank M en H!
Het lotgenoten gevoel was uitermate krachtig, gelukkig niet zweverig of onecht. Bleijerheide Engelen zijn uit een ander hout gesneden, en willen resultaat. Belangrijk is dat de informatie over hetgeen is gebeurd als één front naar buiten wordt gebracht. Niet iedereen heeft dezelfde ervaring op dit internaat maar wel noemt iedereen de namen van dezelfde broeders (18) die of via geweld of andere manieren kinderen misbruikten. Ook zijn de patronen duidelijk, niet ieder jongetje was interessant, sommige hadden het gewoon niet (JB band!), doch de zieke broeder Monulphus (Bulletje) heeft waarschijnlijk honderden kinderen betast zonder dat zij zich hiervan bewust waren van de eigenlijke bedoelingen van deze verknipte Franciscaan. Ook het verdeel-en-heers-spel van broeder Servatius springt in het oog. Sommige kregen een voorkeursbehandeling en anderen werden botweg geisoleerd. Ook werden verschillende rekeningen gestuurd, sommige rijkere jongetjes, althans de ouders daarvan, moesten meer dokken, aan die arme brüder des Heiligen Franziskus.
Sommige conclusies liggen voor ons vast. Dat Pater Landric de biecht afnam, en geweten heeft van het vele misbruik waar hij zelf aan mee deed.
Nogmaals niet iedereen werd misbruikt, maar geweld was aan de orde van de dag. 60 mensen hebben zich aangesloten bij het Engelen dossier
Het jongenspensionaat was een internationale vrijplaats van seksueel verknipte mannen die weinig te duchten hadden. Op de een of andere manier hebben de broeders in deze van oorsprong Duitse congregatie uit Aken, ‘sich da gefunden’!
Er werden alleen broeders overgeplaatst wanneer kinderen bij hun ouders gewag hadden gemaakt van misbruik. De meeste broeders konden er lang verblijven als ze maar hun probleem ‘voor zich hielden’, zo niet werd het op de kinderen botgevierd en uit je geslagen.
Kinderen die door de kinderbescherming op Bleijerheide kwamen en geen steun hadden van hun ouders, konden het schudden en moesten soms maanden overblijven. Het betekende zoveel als geen weekend verlof en niet naar huis…zij hadden geen keus.
En dit drie decennia of om het onderzoek van Cie Deetman te volgen, vanaf 1945. Toen begon de oorlog tegen kinderen! Breek ze de wil.
Velen hebben zich nog niet gemeld. We weten dat veel meer informatie ons wordt onthouden, angst voor omgeving (ouders, familie, vrouw), ook door mensen (leken; onderwijzers, maatschappelijk werk) die er gewerkt hebben (angst voor mede verantwoordelijkheid). Ook heeft niet iedereen zijn verhaal consequent opgestuurd. Uit het buitenland kregen we een melding maar na enkele mail uitwisselingen bleef het doodstil. Andere meldingen mochten we niet gebruiken omdat men het achter zich wil laten. Dat het achter ons ligt, is voor iedereen klaar, maar om daarmee de confrontatie uit de weg te gaan, nee…die ligt voor ons…zoals herfst en lentes, zomers en winters en die treden wij met alle egards en volle spirit tegemoet.
Ik bied Jos Schmidt mijn excuses aan. Hij heeft inderdaad de moed om naar de Mars tegen de Doofpot te komen. Eerlijk de twee kanten van Bleijerheide belichten vind ik geen probleem. Ik zal zijn herinnering niet verstoren door nogmaals deze foto te gebruiken. Ik kan zo wie zo die lachende Servatius niet zien, hoewel Jos weet dat ik ook positieve anekdotes over Servatius heb geschreven, en Jos heeft muzikale oren want Lambertus Freitag was een geweldige organist! Voor mij ben je ook een ‘engelen jongen’, groet Bert