De Heiligdomsvaart vol met strakke gezichten keken of Jezus andermaal uit zijn graf getild werd. ‘Prachtig en indrukwekkend’, aldus werd de grote ommegang, die net zo traag en onkritisch was als de gehele vijftiger jaren, opgevrolijkt met een heuse slogan.
Doe goed en zie niet om
.
Servatius, niet die van de knoken die rondgedragen werden in ons heilig Maastricht, maar broeder Servatius van de arme broeders Franciscanen. Zijn harde knoken heb ik aan den lijve moge ondervinden. Hij, Servatius was hoofd van de lagere school en had toezicht op onze slaapzalen. Helemaal boven op zolder lag ik tussen zestig kinderen. Er werd altijd wel iemand geslagen en zeker toen knoken Servatius Bleijerheide, een nieuwe straf invoerde: stokslagen op de blote billetjes.
.
Dan riep Servatius ‘vanavond 10 stokslagen Smeets’, en kon je je de hele dag verheugen tot het moment deze SM maatregel, uitgevoerd werd.
.
Doe goed en zie niet om. Hoe lang ze daar over hebben moeten nadenken is mij een raadsel. Het accepteert geen mea culpa en sluit reflectie uit. Net zoals na de oorlog mensen elkaar toedichten om maar naar de toekomst te kijken, vergeet die Holocaust nou maar, wil de RKK niets liever dan het seksueel geweld uit haar collectieve geheugen wissen. Doe goed is zo’n kreet want wie vind niet dat hij / zij niet goed doet? Een narcistisch trekje om zichzelf te vrijwaren van boze handelingen is de mens eigen.
Dus doe goed en zie niet om. Ik werd neergezet als de eerste steen werper want een katholiek wil niet alleen achterblijven als geweld in beeld komt. Doe goed en zie niet om heiligdomsvaart, verlos ons komende zeven jaar, van het kwade.