Het liefst willen wij allemaal het goddelijkste jongetje en meisje uit de klas worden. Laat ik voor het gemak even in de ik-persoon praten. Perfecte jongetjes en meisjes die allen biddend en knielend hun overgave aan God beleefden. Tussen al die paters, broeders en zusters, en laten we niet de ouders, familie vergeten, baden we of het bestaan van de hemel ervan af hing.
Waar heb ik het over? Over Overbunde, de nonnen Fraciscanessen, en het opblaas voedingspakket brinta pap. Of je nu wel of geen lust had in pap iedere ochtend, vreten moest je toch daar kon zelfs de lieve Heer niks aan veranderen. Ik heb menige ochtend trillend mijn bordje opgegeten in Overbunde bij de nonnen, de Franciscanessen uit Duitsland, neergestreken aan de rand van het Bunderbos waar ik later menig rondje gerend heb in de tijd dat ik op kasteel Borgharen woonde. Het Bunderbos doet denken aan het ‘Hundred Acre Wood’ uit A.A. Milne’s Winnie de Pooh kinderboeken.
Met lege blikken en vol levensmoed renden we in het Bunderbos onze agressie en levensenergie te pletter, samen met onze papperige lichamen. Naar beneden rollen was een optie hoewel de nonnen graag het zand en stof van onze maagdelijke lijven sloegen, maakten de straffen je niet veel uit want je was immers even ‘vrij’, los gelaten in het grote mensen bos. Knuffeldieren hadden we niet, de handjes moesten strak boven de dekens blijven. Had je geplast dan moest je je handjes wassen of je door een emmer snot had zitten woelen. In de steek gelaten door huis en haard, ver van je familie moest je geloven dat dit je nieuwe familie was, je geadopteerde ouders die verkleed in boerka achtige dwangjurkjes en achter dikke schorten iedere morgen met een grote ketel de pap zooi op je bordje pleurde zodat je lekker vet gemest naar huis kon. Verplichte obesitas voor de katholieke strijd tegen dunne, onbewoonde lijfjes die thuis niks te vreten hadden omdat de Hollandse mijnopzichters een veel beter salaris ontvingen dan de gemiddelde (gast)mijnwerker. Zij moesten thuis gekomen uit de koel, gelijk hun echtelijke plichten vervullen en op bevel van meneer pastoor moedertje lief oppompen om voor zoveel mogelijk nageslacht te zorgen. Baarfabrieken die minimaal tussen de 10-20 kinderen zorgden, en daar zaten altijd wel kindjes bij die in de internaten terecht kwamen. Dat zijn dus die 10.000 tot 20.000 slachtoffertjes geworden waar zo over gesproken wordt bij justitie. De internaten waar flinke dikke muren om heen gebouwd werden, een warm welkom voor kinderen zonder identiteit. Daar werd je geleerd jezelf af te wijzen, tot op het bot, Brinta verhoogde alleen de fysieke bewijslast dat je bestond. Later in Bleijerheide lieten ze wat knuffelbroeders op je los om te kijken hoe ver deze lust kon reiken tot een plekje in de biechtstoel. Daar bij pater Landric kon je heerlijk de biecht doen, ook als die je net zelf had betast, het systeem was sluitend en stuitend, het bleef op een gewijde manier tussen ons! Het biechtgeheim (een verre voorloper van de stasi) een methode om te chanteren, alles van iemand te weten te komen, of anders mensen buiten te sluiten, te excommuniceren. Chantage vanuit de hemel neergedaald, en dus mondje dicht.
Pater Landric zat bij de minder-broeders, te Utrecht; dezelfde broeders Franciscanen maar dan met een andere knoop in hun broek, een hogere status die de geestelijke supervisie over alle internaats geheimen hadden, de ins and outs van Franciscaner lust beleving. Bij navraag over deze geestelijken in KNR kringen krijg je de verschillende dwanghulplijnen ter compensatie die, zonder dat je het vraagt, doorschakelen naar een andere koninklijke medewerker. Archieven, ja die zijn er niet, gewoon omdat ze nooit volledig bij gehouden werden, tenminste als broedertjes geil jongetjes hielpen bij het wassen, ging men dat natuurlijk niet opschrijven. Geen pornoboekje naast de bijbel. Ook Deetman heeft niks gevonden, of beter het werd geweigerd in de Bleijerheide zaak of dat nu vernietigen van bewijslast is, doet het Franciscanen gezelschap niet zoveel. Als ze hun hachje maar kunnen redden. De politie in Heerlen overlegd met de OVJ, en die heeft het te druk met de motorbendes en alle andere actuele stress veroorzaakt door het koude weer. De clerici aanpakken is of je een banvloek over jezelf afroept, de fanfare cultuur aantast, het LVK op het verkeerde liedje hebt gestemd, tegen MVV en voor Roda bent. De OVJ heeft veel aan zijn hoofd. Tijd is aan Gods kant, de katholieke sporen liggen op menig bureau te roesten. Hebben ze iets gezien, gehoord, geroken? Geheid ontstaat deze katholieke blindheid, het felle Godslicht dat door alles heen schijnt, debet aan deze zwarte vlek van collectieve vergeetachtigheid. De geest als gids, het lichaam doet er niet toe. Wanneer je alleen de vrome gang van de broeders naar de kapel kunt herinneren, het nonnen gezang of hondsdolheid met een griepprik valt te onderdrukken, er ontstaat een acute hersenstilstand, een soort van herinnerings blokkade die geestelijken, voorzitters van kerkbesturen, kosters, gouverneurs bromnorren en andere hoogwaardigheid typen, parten speelt. Allemaal nostalgie zou je zeggen, maar het laatste nieuws is dat het Meldpunt RKK bericht aan een Mea Culpa lid dat het nog zes maanden kan duren voor klacht behandelt wordt. ZES MAANDEN!!! Zijn er nog meer hulplijnen in het eeuwige katholieke bestaan die mensen kunnen helpen? De slachtoffers hebben prioriteit!!! (Deetman 2010)
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=iNwHY-NOw94&feature=relatedInsert video URL or ID here[/youtube]