Gisteren had ik ‘bezoek’ van Flikken Maastricht dwz. er speelden zich enkele scènes af in en rond mijn huis. Wat mij opviel was de rust, concentratie en ontspannenheid waarmee de cast / crew hun werk deden. ’s Ochtends werd mijn slaapkamer verbouwd naar muffige, vijftiger jaren sfeer met veel burgerlijke props als te lange karamel gordijnen die ik later bleek te mogen houden. ‘Wil je ze hebben dan laten we ze hangen’ zei de jarige Marijke, art-director. Gordijnen op de slaapkamer voelt als staan op een bühne waar je sterft van de zenuwen voor een bomvolle zaal wiens blikken, vroeger of later, je zullen afmaken. Je staat achter de gordijnen te wachten tot jij je ding mag doen dat je ooit hebt ingestudeerd. Nee, geen gordijnen op mijn slaapkamer die verstikkende sfeer toen ik als kind vaak ziek te bed lag te happen naar lucht. Adem, hoe kun je ademen, je lijf openen als je geest het universele licht wordt ontnomen. ‘Jawel, ik moest slapen, slapen slapen de gordijnen dicht, ik MOEST beter worden terwijl ik juist ziek was van deze verstikking. Ik vertelde de crew ‘laat maar hangen’, ik zie wel hoe ik wakker wordt of ik wakker wordt, to-morrow is a brand new day.
‘A brand new day’, ik dacht nog wat kom ik weer positief over maar ik kan onmogelijk al die jeugdtrauma’s om een vriendelijke opmerking over gordijnen de grond inboren omdat ik er negatieve associaties bij krijg. Ik sta zo wie zo bekend als te kritisch, te negatief, te anti-Christ, of de recalcitrante, eigenzinnige rebel die geen coalities kan smeden. Misschien gaat het mij lukken om die verstikking van me af te gooien, al die verstikkingen van braaf, coalities, al die verwachtingen, normen die je doen rondtollen in wanhoop om ergens op een podium, het allemaal waar te maken. Dat podium des levens waarop je soms staat te beven om je ding te willen doen. Soms denk: ‘ik doe mijn ding niet meer, noch mijn best, zoek het maar uit, laat de gordijnen hangen’!
Ik dank Flikken Maastricht voor hun uitgebalanceerde energie, het teamwork dat bijzonder prettig was, ja natuurlijk als je meestal alles alleen moet doen dan is het mooi om hechte samenwerking te ervaren, dus aflevering 77 komen de scènes in voor die vandaag zijn opgenomen, en let op de gordijnen…..en haar wonderschoon tegen-licht.
Hi bert,we verheugen ons op je gordijnen,mooi geschreven je verhaal en je verdriet.
Goed dat het 77 is en niet 33.
Hebben ze geen muziek van je gebruikt,???.
Liefs Marie en Miriam.
http://www.youtube.com/watch?v=Olo923T2HQ4
Win kaartjes voor ‘We vieren het maar’
http://www.maastrichtsuitburo.nl
http://www.schudden.nu/home.php
Bert, mooi geschreven en nog alle tijd om de wereld van gordijnen en stil verdriet te verwerken. xx
of zoiets voor bij je gordijnen wellicht?
http://www.youtube.com/watch?v=QvsQ9hYKq7c
Stalletje verbouwen, os en de ezel eruit de gier en een rinoceros bij de krib bedoel U?
Bert,
Jij kom nog wel eens op het grote witte doek maar dan in een film over Franciscus hoe hij leefde en hoe zijn volgelingen zijn GAAN leven.
Als ik maar niet op blote voeten onzin verhalen hoef te vertellen over ‘verloochening’ oh ja Ad je weet de echte naam van die man die zijn personage achter Valentinus mag schuilhouden,vandaar dat ook Franciscus een naam had…Giovanni Bernardone. Of die dan nog op het witte doek zou spetteren? Die ärme brüder des Giovanni Bernardone klinkt ook al minder fris!