Om de discussie over geweld en seksueel misbruik nog eenmaal toe te lichten volgen hier onze standpunten die wij vanaf het begin in 2010 uitdroegen. GEWELD KENT GEEN VASTE DEFINITIE…BEHALVE DE VERJARING waarmee we duidelijk willen maken dat de verjaring een strop om de nek van waarheids-onderzoek is!
Wij beschuldigen het jongens internaat St Maria ter Engelen, te Kerkrade, Bleijerheide van machtsmisbruik (misdaden tegen de menselijkheid).
Deze beschuldigen zijn gericht aan dit internaat en tevens aan haar mede-verantwoordelijken, het instituut de RK kerk, het doelbewust in stand houden van machtsmisbruik. Zonder dit machtsmisbruik, dat fysiek geweld toestond, was seksueel misbruik veel minder voorgekomen.
Ook de Tweede kamer vroeg ons in 2010 naar een standpunt tijdens hoorzittingen, en die stuurden wij op:
Alleen seksueel misbruik telt blijkbaar mee, niet het isoleren, mishandelen en de wreedheden die ook meer regel dan uitzondering waren, worden niet meegenomen in het onderzoek van de Cie. Deetman en gaat daarmee aan de brede context van onderdrukking voorbij ofwel het pure machtsmisbruik dat in en rond de kerk ‘normaal’, was.
Het isoleren van mensen ( u bent de enige, die dit overkomen is), was een van de grondslagen van de zwijgcultuur. Dit laatste recept werd door Hulp en Recht gehanteerd om iedereen één op één te behandelen. Zo deed mijn moeder dat ook, om maar geen onrust aan tafel te krijgen.
Dan hebben wij bezwaar tegen ieder onderzoek waar uiteindelijk geen seksuologe bij betrokken is (dader gericht onderzoek) en justitie geen lijst maakt met namen van instellingen, bisdommen waar geweld tegen kinderen en misbruik straffeloos werd toegedekt.
De Cie. Deetman herbergt onderzoekers die sterke banden hebben met de kerk. Marit Monteiro heeft gewerkt voor de KNR en was in dienst van de Dominicanen. We zijn van mening dat de door Deetman geeiste archieven door uitspraken oud-bisschop Jan Bluyssen en voormalig bisschoppelijk archivaris Jan Peijnenburg die bevestigden dat de geheime archieven vernietigd werden, zij de slachtoffers zonder gene of schuld chargeren.
Hulp en Recht wordt door de Cie. Deetman alleen bekritiseert in 2010 vanwege de enorme toeloop aan meldingen. Maar de verhalen van slachtoffers van ruim tien jaar daarvoor geven hetzelfde beeld van vertragingen, opzettelijk te laat antwoorden, het intern houden van zaken en achterhouden van strafbare feiten. Hulp en Recht dient te worden opgeheven.
Mea Culpa United is inmiddels een stichting en heeft tal van dossiers samengesteld uit honderden aanmeldingen. Nonnen-verhalen, afstandsbaby’s (het laatste taboe), internaten dossiers, pastoors en kapelaans in parochies die kinderen misbruikten; het samenstellen van zwartboek Hulp en Recht en het Zwartboek 2.0 de Kerkstaat.
Mea Culpa organiseerde de Mars tegen de Doofpot, Engelendag te Roermond 450 jarig bestaan bisdom; Snap Amerika actie bij van Luyn Rotterdam; aanwezig bij protest the Pope in London; herkenningsdagen van onze zuster organisatie ‘Mensen rechten in de kerk’, Belgie; vergaderingen door het hele land en steunt mensen in hun strijd om hun verhaal te vertellen. (De Huisvriend, Huize Eenzaam (Groenestein Den Haag), broeders van de Beyart Maastricht, Pastoor Ron, de abortussen van de Sfinx meisjes etc etc.)
Kinderechten zijn ook mensenrechten; geweld tegen kinderen op internaten is een schending van de rechten van de mens / betreft een identificeerbare groep en dat zijn kinderen. Duizenden kinderen werden opgesloten (zeker in de veertiger, vijftiger en zestiger jaren) en konden geen kant uit. Het misbruikprobleem is een internationaal / Europees probleem dat als zodanig dient te worden aangepakt. De RK kerk is immers een internationaal opererende organisatie die daders van misbruik beschermd en / of overplaatst naar verre missie gebieden waar zij, de daders, wederom met kinderen omgang kregen.
Nationaal hadden wij de Kinderbescherming, vroeger de voogdijraad die niet controleerde of de zorg voor de kinderen goed geregeld was. In het geval van een van onze leden die tijdens de uithuisplaatsing, vanwege het feit dat zij zwanger zou zijn, seksueel misbruikt is: zwangere tienermoeders moesten elke dag zwaar werk doen in keuken en wasserij, ongeacht de zwangerschapsduur! Tieners continu onder druk zetten om vooral afstand van hun kind te doen. Deze papieren moesten al tijdens de zwangerschap worden getekend. Hiermee werd de 3 maanden bedenktijd voor het meisje met een handtekening teniet gedaan.
Geen controle vanuit de Staat of hun zorgplicht voor de minderjarige goed geregeld was.
De meeste broeders die in die tijd de scepter zwaaiden en niet opkwamen tegen het fysieke en psychische geweld dat werd toegepast – en dat op schoolplein, refter, slaapzalen dagelijks zichtbaar was – houden wij (mede-)verantwoordelijk voor de schade die daardoor is toegebracht. Volgens internationale verdragen valt geweld, zoals hier heeft gespeeld, onder marteling. Dat een instituut als de katholieke kerk of ordes van geestelijken zich daaraan schuldig gemaakt hebben – waar het in die tijd juist bolwerken van vroomheid en menslievendheid waren – willen de meeste (oudere) mensen nog steeds niet geloven.
De gevolgen van zowel fysiek geweld en misbruik als seksueel geweld en misbruik zijn niet puur los van elkaar te zien, ook al zijn er jongens alleen geslagen en niet misbruikt dan blijven zij deel van een onbegrepen straf / agressie tegen lijf en leden, gevangen in een keten van schaamte en schuldbesef. Gevoelens van onmacht en angst kenmerken beide type slachtoffers. Het fysieke geweld gaf het seksuele misbruik ruimte en kon in al die andere hoeken en gaten van het internaat, in het verborgene plaatsvinden. In de chambrettes / privé-lessen / bij de douches / ziekenzaal / wasserette ‘s / avonds als de lichten uitgingen. 