Gelovigen moeten niet ‘fokken als konijnen’, maar kinderloos door het leven gaan is ook niet de bedoeling. Koppels die bewust kiezen voor dat laatste zijn ‘egoïstisch’, vindt paus Franciscus.
Het is als ex-katholiek altijd aardig om berichten uit het eeuwige hiernamaals te ontvangen toen de beminde gelovigen als de konijnen tekeer gingen en goed en kwaad gepatenteerd werd door meneer pastoor. Het waren tijden dat God zijn zaden leer verspreide via katholieke ascese goeroe’s die wel raad wisten met zijn woord.
Nu, onze moderne paus, die ik het voordeel van de twijfel geef, en die steeds dingen zeg die ik pakweg de afgelopen veertig jaar, letterlijk tegen het lijf ben gelopen.
Vrouwen die geen kinderen wilden omdat zij vrij, onafhankelijk wilden zijn en daar 
terecht geen goesting in hadden. Egoïstisch? Ja, bij sommige was het een angstneurose om niet op de moeder te lijken en / of iedere binding / hechting te ontlopen. Tevens wel alle moeite en intenties hadden om een relatie aan te gaan maar op het moment suprême, zonder enige betrokkenheid dan wel verantwoordelijkheid te nemen, er doodleuk tussen uit piepten. Vrije keuze-liefde heette dat in de zeventiger jaren. 
‘Egoïstisch’ zegt Franciscus maar fokken als de konijnen was ooit weggelegd voor onze voorouders. Mijn Duitse Oma die een groot mijnwerkers gezin moest stichten, ja moest want de geestelijken kwamen aan de deur om de klantenbinding te onderstrepen. Zij, mijn Oma, moest de boel draaiend (onder)houden, wassen, koken, sokken stoppen, luiers verschonen van den vroege morgen tot den late avond om de numerieke
katholieke gewenste meerderheid op peil te houden. Als zij zich moesten uitsloven dan liet meer pastoor zich niet zien, hij hield zich bezig met hogere zaken. Je vraagt je af hoeveel uur deze konijnen vrouwen geslapen hebben terwijl meneer pastoor toch duidelijk had gesommeerd ‘en hoe staat HET ermee’! Verplicht fokken als de konijnen.
De carnaval is voorbij ‘het konijnen feest’ heeft hopelijk minder egoïstische nakomelingen gecreëerd.