De laatste nachten waren vol dromen, donkere, geschifte beelden, met veel non-verbale tekens als in een Fellini film, volgepropt met contactarme gedaantes die geen mens kan benaderen. Persoonsverwisselingen (nee, niet die van de kerk) mijn moeder verscheen, verdween, kwam terug, dreigend. Het is nacht drie dat ik onrustig slaap, komt het door bier? Ik drink nooit bier, nu echter door combinatie pittig avondeten, zwoel weer en geen zin in saaie thee. Wakker worden, normaal een kwestie van vier koppen koffie, ging ik slaapdronken rond 19 u. naar de winkel en sprak me iemand aan, je gelooft het niet: nr 2 in vier jaar tijd dat ik bezig ben met Mea Culpa. Nr. 2 in Maastricht wel te verstaan, in Amsterdam of andere grote steden werd ik vaker aangesproken maar in Maastricht nooit. Ze kijken hier geen TV of lezen kranten, het voelt als de beelden van vannacht, even afstandelijk en ongrijpbaar, ze verschijnen, verdwijnen, komen dreigend terug. Ik wilde ook nog iemand aanspreken om te vertellen dat ik een hevige emotie onderdrukte, en deze ondragelijke emotie moest delen….nee not just anybody…maar met wie?