Korntal-Münchingen – heeft donderdag de langverwachte misbruik schandaal in de drie kindertehuizen diaconale instelling in Korntal-Münchingen en Wilhem dorp geopenbaard, én bloot gelegd. Daarbij het zwaarste seksueel misbruik, verkrachting, mishandeling, bedreiging, kinderen die moesten hun eigen braaksel opeten, gepresenteerd. Met schokkende resultaten.
Conclusie: Seksueel misbruik was “systematisch mogelijk”
81 daders kunnen worden geïdentificeerd: opvoeders, huisdirecteuren, artsen, conciërges, maar ook bakkers. Tal van gevallen van seksueel geweld zijn gedocumenteerd, variërend van verbale intimidatie tot verkrachting. De bevindingen zijn gebaseerd op dossiers en interviews die Baums-Stammberger heeft uitgevoerd met in totaal 105 ex-kinderen.
Het seksueel misbruik van leerlingen was in de drie huizen “systematisch mogelijk” en kon gebeuren vanwege dat er bescherming en preventie concepten ontbraken. Er zijn geen aanwijzingen voor een netwerk van daders die systematisch kinderen mishandelen(!!??). In plaats daarvan was er een groot aantal individuele daders die gebruik hebben gemaakt van de situatie en het “klimaat van geweld” voor hun pedofiele en deels sadistische neigingen konden botvieren. Klaus Andersen, de seculiere leider van de gemeenschap, hebben gebruikt gemaakt om bij de lancering van het rapport, waarin meerdere slachtoffers bij zaten, een verontschuldiging aangeboden. “Het gedrag op dat moment was verkeerd en komt niet overeen met ons christelijk begrip,” zei hij. “We verontschuldigen ons eerlijk en met heel ons hart.” (!!??)
Kan het even een klein beetje dieper gaan dan deze boterzachte mea culpa verklaring? Hoe en waarom kon dit van de veertiger jaren tot in de tachtiger jaren voortduren? Zonder protest van een van deze betrokkenen. Stond er dan niemand bij stil hoe gevaarlijk en traumatisch deze kinderen in de fuik van misbruik ellende / ervaringen met de autoriteiten liepen. Ja, Christelijk volwassenen met het mededogen principe in hun bijbel, met hun boodschap van liefde en empathie werden juist de meest kwetsbaren in de levens-kiem gesmoord, geknakt en werd kind met badwater, weggeworpen.
Toen ik al in 2007 de documentaire ‘Tussen Kathmandu en Bleijerheide”, maakte vertelde mijn moeder dat ze een vrouw had gesproken die haar vertelde dat ‘Bleijerheide er bekend om stond’. ‘En niemand deed iets’, vroeg ik haar?
Het OM en de samenleving kenden tal van klachten maar werkten die systematisch in de doofpot. Toen ik mijn moeder vroeg of ik met deze vrouw mocht praten (voor interview) weigerde mijn moeder haar naam te noemen. Vanaf alle grote onthullingen in 2010 waar wij als klokkenluider-organisatie aan de basis stonden van deze Christelijke doofpot en ik in tal van 8 uur journaals te zien was, beschermde zij deze misdadigers. Nee, niemand had de moed om mij in Maastricht aan te spreken, in tegenstelling tot Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen, Utrecht maar in het zuiden is het tot de dag van vandaag mondje dicht…..fluister, fluister, fluister!
Sie wollen es nicht wissen…(en nu hoeft het niet meer, hoor).